Η ομιλία του Δ. Δεσύλλα στην εκδήλωση για τα 30 χρόνια ΝΑΡ

 

Ολόκληρη η ομιλία του Δημήτρη Δεσύλλα, μέλους της ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση στην κεντρική εκδήλωση της Αθήνας για τα 30 χρόνια από την ίδρυση του ΝΑΡ, που πραγματοποιήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020 στο συνεδριακό χώρο "Μολύβι":

30 χρόνια μάχης του ΝΑΡ: Ρήξη με την υποταγή – νέα κομμουνιστική ελπίδα

Σύντροφοι – Συντρόφισσες!

Σήμερα που οι κυρίαρχοι αστικοί κύκλοι, οι ενσωματωμένοι διανοούμενοι και τα κόμματα, σε πλήρη εθνική ομοψυχία, οργανώνουν άθλιες φιέστες για τα 2.500 χρόνια των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας (με επικεφαλής την κ. Μαριάννα Βαρδινογιάννη) και για τα 200 χρόνια από το 1821 (με επικεφαλής την κ. Γιάννα Αγγελοπούλου). Ξαναγράφουν δηλαδή την ιστορία, με εθνικισμό, προγονοπληξία και πατριδοκαπηλία.

Σήμερα που στα 75χρονα της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης, ο Μητσοτάκης και ο Άδωνις Γεωργιάδης, πηγαίνουν στο Άουσβιτς, για να πάρουν «νέα έμπνευση», για τη ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ κατά των προσφύγων, για τη νέα συμφωνία για τις βάσεις, για τη νέα πολεμική «αγορά του αιώνα», για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, για τη διάλυση των μεγάλων συγκεντρώσεων και για την «ευθανασία» των συνταξιούχων, με το νέο ασφαλιστικό προκρούστη.

Σήμερα που οι ελάχιστοι επιζώντες του Άουσβιτς φοβούνται και πάλι να βγουν από το σπίτι τους. Που η σκύλα του φασισμού είναι ξανά γκαστρωμένη και κυοφορεί νέα τέρατα (π.χ. νέα τάγματα εφόδου στην Λέσβο, γενικευμένο bullying στα σχολεία, πολιτικά αίσχη στη Θουριγία, νέες φασιστικές – τρομοκρατικές δολοφονίες στη Γερμανία).

Σήμερα που κάθε χρόνο, στις 14 Φλεβάρη, ανέραστες τηλεπερσόνες και «σελέμπριτυς» του μπότοξ, κακοποιούν τον έρωτα και το βαθύ απελευθερωτικό του νόημα.

Σήμερα που συμβαίνουν όλα αυτά και πολλά άλλα, όχι μόνο δεν είναι επετειακή αγγαρεία και πολιτικό μνημόσυνο, αλλά πολιτικά αναγκαίο και κυρίως προωθητικό, το να σκύψουμε βαθύτερα και αυτοκριτικά, στα διδάγματα από την 30χρονη πορεία μας. Γιατί όπως γράφει ο ποιητής Πάνος Κυπαρίσσης, «αρκεί στον τοίχο μια ανεπαίσθητη ρωγμή να τον γκρεμίσει». Γιατί σε εμάς δεν αξίζει η αέναη, τραγική και σισύφεια πορεία της υποταγμένης Αριστεράς, που όπως γράφει ο ίδιος, «πήγε αντίθετα στο ποτάμι του καιρού, ωστόσο βρέθηκε στις εκβολές»! Εμείς θέλουμε «να ξελασπώσουμε το παρόν». Δεν παρελθοντολογούμε, γιατί μας καθοδηγεί η κομμουνιστική οπτική – στρατηγική της απόλυτης κυριαρχίας του παρόντος πάνω στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον! Δεν είμαστε «τα αντίγραφα που επιμένουν στη θλίψη της γέννησής τους», δηλαδή δεν είμαστε αντίγραφο ή κακέκτυπο του ΚΚΕ, όπως αδίκως μας κατηγορούν ορισμένοι!

Σύντροφοι και συντρόφισσες!

Η ρήξη του 1989 και η γέννησή μας ως ΝΑΡ το Φλεβάρη του 1990, ήταν αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των εξής πέντε (5) βασικών παραγόντων:

Πρώτο: Της επίθεσης των αστικών δυνάμεων το 1989, με τις άθλιες συγκυβερνήσεις του Τζαννετάκη (ΚΚΕ – ΕΑΡ – ΝΔ) και του ογδοντάχρονου χειμερινού κολυμβητή Ζολώτα (ΚΚΕ – ΕΑΡ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ). Επίθεσης που έγινε με σκοπό να πάρουν την «ρεβάνς» από το ριζοσπαστισμό του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης και την προοπτική του. Να επιβάλουν την πλήρη υποταγή της Αριστεράς στην αστική στρατηγική του επερχόμενου νεοσυντηρητικού χειμώνα (όπως εύστοχα πρόβλεψε το πρώτο τεύχος του περιοδικού ΠΡΙΝ).

Δεύτερο: Του «ιστορικού συμβιβασμού αλά Ελληνικά». Δηλαδή της ηγεμονίας – επικράτησης στην Ελληνική Αριστερά (ΚΚΕ – ΕΑΡ, Χ. Φλωράκης – Λ. Κύρκος), της διεθνούς γραμμής της ανοιχτής συναλλαγής με τον ιμπεριαλισμό, της ολέθριας γραμμής της σοσιαλδημοκρατικοποίησης και αποκομμουνιστικοποίησης της Αριστεράς, μέσω του εκρηκτικού «διδύμου» ευρωκομμουνισμού – γκορμπατσοφισμού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην έναρξη του 13ου Συνεδρίου του ΚΚΕ το 1991, συμμετείχε ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ Μάικλ Σωτήρχος!

Τρίτο: Των πραγματικών διαθέσεων του αριστερού κόσμου, αλλά και της δικής μας ανάγκης, να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και την τιμή της Αριστεράς, από το διασυρμό και τον πολιτικό εξευτελισμό. Αυτό το εξέφρασε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Γράψας, με την ιστορική δήλωση «φυσικά και δεν θα υπακούσω»!

Σήμερα όλος ο αριστερός κόσμος αναγνωρίζει ότι οι συγκυβερνήσεις Τζαννετάκη (με πρόσχημα την «κάθαρση» του Κοσκωτά) και Ζολώτα (με πρόσχημα «να μη μείνει ακυβέρνητη η χώρα»), ήταν ολέθρια πολιτικά λάθη, χοντρή πολιτική απάτη και κυρίως πολιτικό «σκαλοπάτι» για την αυτοδυναμία του πατρός Μητσοτάκη! Τηρουμένων των αναλογιών αλλά και των διαφορών, η υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα στον Σόϊμπλε και στο 3ο Μνημόνιο, έφερε την αυτοδυναμία και του γιού Μητσοτάκη! Η ιστορία επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα!

Τέταρτο: Ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης να υπάρξει αντίσταση στην τραγική πορεία των αδιέξοδων, της ήττας, του εκφυλισμού και της κατάρρευσης των χωρών του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Να δοθεί θετική απάντηση από τη σκοπιά της υπεράσπισης της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης.

Πέμπτο: Κυρίως η γέννηση του ΝΑΡ, ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης να συμβάλουμε θετικά – δημιουργικά στην επαναθεμελίωση του κομμουνιστικού προγράμματος – κόμματος – κινήματος της εποχής μας. Για μια βαθύτερη τομή από εκείνη του Λένιν, όπως πίστευε, πάλευε και ουσιαστικά συνέβαλε ο Κώστας Τζιαντζής.

Σε αυτό, το πολύ δύσκολο, αλλά καθοριστικό ζήτημα και καθήκον, της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης, το 1989 – 1990 και στα πρώτα χρόνια του ΝΑΡ, είχαμε τις περισσότερες αδυναμίες, ταλαντεύσεις και αντιφάσεις. Με σοβαρές αρνητικές επιδράσεις στην μετέπειτα μαχητική πορεία μας ως ΝΑΡ και ως ΠΡΙΝ. Όμως αυτό είναι που μας κράτησε ζωντανούς και μάχιμους, αυτό είναι που μας δίνει «πολιτικά καύσιμα» για 30 ολόκληρα χρόνια.

Σύντροφοι και φίλοι!

Η γέννηση του ΝΑΡ το 1990, έδωσε νέα ελπίδα, δύναμη και προοπτική στον ευρύτερο κόσμο και στις οργανώσεις της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς, που μαζί τους προωθήσαμε τη μεγάλη υπόθεση της κοινής δράσης και τα πρωτότυπα μετωπικά πολιτικά σχήματα της «Μαχόμενης Αριστεράς» του ΜΕΡΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (2009). Στην 30χρονη πορεία μας συμβάλαμε σε καινοτόμες θεωρητικές επεξεργασίες (για τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας, για το χαρακτήρα των χωρών του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», για το διεθνές πλέγμα του κεφαλαίου και την Ε.Ε., για το νέο εργατικό κίνημα, για το χαρακτήρα του πολέμου στην εποχή μας κ.α.). Στηρίξαμε – στηρίζουμε τις ευρύτερες μετωπικές προσπάθειες του ΠΡΙΝ και των «Τετραδίων Μαρξισμού». Στήριξη που πρέπει να γίνει πιο ουσιαστική και χειροπιαστή.

Σήμερα, το υπάρχον αγωνιστικό δυναμικό του ΝΑΡ και της vKA αλλά και αρκετές ευρύτερες πρωτοπόρες δυνάμεις, είναι πολύ πιο ώριμες για να κάνουν πράξη το στρατηγικό καθήκον της επαναθεμελίωσης του σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος που χρειάζονται οι εργαζόμενοι και η νεολαία για να νικήσουν! Η ωριμότητα αυτή θα επιβεβαιωθεί από τη δράση μας στο επόμενο διάστημα.

Δημήτρης Δεσύλλας, Αθήνα 23/2/2020