Διάλογος: Η ευθύνη του μέλλοντός μας

Άρθρο διαλόγου για το σχέδιο Προγραμματικής Διακήρυξης -

Πανελλαδική Συνδιάσκεψη Δεκέμβρης 2018

Η ανάγκη μου να συνδράμω σ’ αυτόν τον διάλογο αν και ανένταχτος αλλά κομμάτι του κινήματος, αντικατοπτρίζει την ανάγκη ενός μεγάλου μέρους της άνεργης τρομοκρατημένης απ’ τις συνθήκες νεολαίας του παρόντος, να απαιτήσει τρόπους εξανθρωπισμού του μέλλοντος. Αυτός ο εξανθρωπισμός πολιτικά και ηθικά μπορεί να επέρθει μόνο μέσω της θεμελιακής σύγκρουσης με το καπιταλισμό.

Ο καπιταλισμός δεν καλλωπίζεται, δεν διορθώνεται, μονάχα ανατρέπεται. Ο σύγχρονος κομμουνισμός είναι η μόνη επαναστατική απάντηση ενάντια στην αστική βαρβαρότητα, ενάντια στην κοινωνική εξαθλίωση. Ο άνθρωπος έχει ξεχάσει την εικόνα του μέλλοντος, όλα είναι παρόν, όλα επιβίωση. Η νεολαία αναπαράγει το εφήμερο, το γρήγορο, το ανούσιο, είτε λόγω έλλειψης αναζήτησης και γνώσεων, είτε λόγω ιδεολογικής “πικρίας” νιώθοντας ανυπεράσπιστη και ηττημένη. Το ΤΙΝΑ είναι η κυρίαρχη αντίληψη, και ο απολιτίκ ατομικισμός η “ιδεολογία” της.

Σε αυτό το σημείο την ανατροπή επιβάλλεται να φέρει η ίδρυση ενός κομμουνιστικού κόμματος του 21ου αιώνα, στηριζόμενο στην ιστορία αλλά και την κριτική προσέγγιση των επαναστάσεων του 20ου αιώνα. Είναι πλήρωμα του χρόνου, ιστορικό καθήκον του σύγχρονου προλεταριάτου να εγκαθιδρύσει άμεσα το ανατρεπτικό μέσο υπεράσπισης της τάξης του.

Κουράστηκαν τα μάτια απ’τη μιζέρια μέσα και τριγύρω μας. Έχουμε το τρόπο να πείσουμε και να πειστούμε ότι ο πόλεμος με το κεφάλαιο συνεχίζεται. Οι αοριστίες ξοφλίζουν ή ενσωματώνονται στη βαρβαρότητα. Το ζητούμενο είναι ο επαναστατικός κομμουνισμός αρωγός της πάλης μας στα παρόντα και μελλοντικά μετερίζια για την ουσιαστική χειραφέτηση των ζωών μας, και το GPS στην πορεία μας όπως τονίζει το ΝΑΡ θα είναι το νέο κόμμα. Αυτή τη στιγμή, πρωτεύει να εστιάσουμε στη στρατηγική μας. Δεν είμαστε ένας σύλλογος πολιτικών συζητήσεων επ’ αορίστου, είμαστε η σάρκα και τα οστά αυτής της κοινωνίας, και οφείλουμε να δράσουμε άμεσα.

Ο νέος φορέας θα είναι η γοητεία του κομμουνισμού στα μέτρα μας, το συμπλήρωμα της ανάγκης κομμουνιστικού οράματος στην δυστοπία του 21ου αιώνα. Ας αναλλάβουμε την ευθύνη να χτίσουμε νέα προπύργια για να γκρεμίσουμε τα κάστρα του καπιταλισμού. Σύντροφοι και συντρόφισσες ακούγοντας το σάλπισμα ευθύνης ανατροπής του απαρχαιωμένου συστήματος, σαλπάρουμε για τις πιο όμορφες μέρες μας που δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα (Ν.Χικμέτ).

Σωτήρης Αγναντόπουλος, Θεσσαλονίκη