ΔΕΘ: Όλοι οι δρόμοι και λόγοι οδηγούν στην Καμάρα

Μεγάλη ενωτική και ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση το Σάββατο 8 Σεπτέμβρη, στις 6 μ.μ.

Έντονο αντικυβερνητικό, αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικό και αντιφασιστικό περιεχόμενο

Ο δολοφόνος γυρνά και πάλι στον τόπο του εγκλήματος. Ο Αλέξης Τσίπρας τον Σεπτέμβρη του 2014 από το βήμα της ΔΕΘ, ως επικεφαλής τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρουσίασε το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Από το συγκεκριμένο πρόγραμμα ενσωμάτωσης και περιορισμένης ανακούφισης της ακραίας φτώχειας (πολύ πιο κάτω από τις ανάγκες και τους στόχους του λαϊκού κινήματος) δεν εφαρμόστηκε τίποτα από την κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία απεναντίας υλοποίησε το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, ψήφισε το τρίτο (μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων) κι έδεσε το λαό στη διαρκή ευρω-φυλακή της εξυπηρέτησης του χρέους, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, της καπιταλιστικής λεηλασίας και απολυταρχίας. Έκανε το μνημόνιο… μονιμόνιο!

Φέτος ο Α. Τσίπρας προετοιμάζεται από το βήμα της ΔΕΘ το επόμενο Σάββατο να στήσει το νέο παραμύθι περί «εξόδου από τα μνημόνια», παρουσιάζοντας ένα νέο ψευδεπίγραφο «φιλολαϊκό πρόγραμμα Θεσσαλονίκης Νο2», που στην καλύτερη περίπτωση θα μοιάζει με κλιματιστικό στην κόλαση. Εξάλλου στην πολιτική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφείς οι ιεραρχήσεις: Το πρωτεύον είναι η «ανάπτυξη» (της κερδοφορίας του κεφαλαίου) και από το μεγάλο φαγοπότι μπορεί να πέσουν και μερικά ψίχουλα στους εργαζόμενους. Το είπε καθαρά προχθές στο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός: «Προϋπόθεση για την ανάκτηση της εργασίας είναι η δημιουργία ενός φιλοεπενδυτικού περιβάλλοντος»!

Βασικό πυλώνα της ανάκαμψης του ελληνικού κεφαλαίου που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η νέα αμερικανοκρατία, δηλαδή η εξυπηρέτηση των επεκτατικών και πολεμικών σχεδίων των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή και η επιδίωξη σημαντικού οφέλους μέσω του συνεταιρισμού μαζί τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν πως οι ΗΠΑ είναι τιμώμενη χώρα φέτος στην ΔΕΘ, σε μια εποχή που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, η κόντρα ΗΠΑ-Ρωσίας αναπτύσσεται και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναδεικνύεται ως ο καλός στρατιώτης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, από τα Βαλκάνια και το Μακεδονικό, μέχρι την ανατολική Μεσόγειο και την Ουκρανία.

Το επόμενο Σάββατο 8 Σεπτέμβρη όμως ο Α. Τσίπρας δεν θα παίζει χωρίς αντίπαλο. Χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, φτωχά λαϊκά στρώματα θα κατακλύσουν το κέντρο της Θεσσαλονίκης και θα ακουστούν δυνατά και μέσα στο Βελλίδειο.

Το Σάββατο 8/9 όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Καμάρα, στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση που διοργανώνουν πρωτοβάθμια σωματεία και συμμετέχουν πλήθος συλλογικοτήτων. Η συγκέντρωση της Καμάρας στην ΔΕΘ αποτελεί πια ένα σημείο αναφοράς για το μαχόμενο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, μια αφετηρία αγώνων για κάθε χρονιά. Αλλά φέτος έχει ιδιαίτερη και πολύ αναβαθμισμένη σημασία για τρεις λόγους:

Πρώτο, γιατί θα αποτελέσει την πρώτη μεγάλη εργατική λαϊκή συγκέντρωση μετά το πέρασμα σε νέα φάση επιτήρησης και μνημονιακής διαχείρισης, με ισχυρό διεκδικητικό, αντικυβερνητικό, αντιΕΕ και αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο. Για να σφραγίσει τις εξελίξεις ο κόσμος της δουλειάς, με αγώνες για ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για μείωση του χρόνου εργασίας και δουλειά – προστασία στους ανέργους, για συλλογικές συμβάσεις και εργασία με όλα τα δικαιώματα κόντρα στην επίσημη δουλεία και όχι οι προεκλογικές υποσχέσεις και ο ψευτοκαβγάς των ροζ και γαλάζιων μνημονιακών.

Δεύτερο, γιατί θα είναι μια μεγάλη αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση, ενάντια στις ΗΠΑ, για την έξοδο από το ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των βάσεων, για την αποτροπή του πολέμου, την ειρήνη και την φιλία των λαών, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και τα σχέδια της ολιγαρχίας για κλιμάκωση του ανταγωνισμού με την Τουρκία, για δυσβάσταχτους εξοπλισμούς, επικίνδυνους άξονες με Ισραήλ-Αίγυπτο-Κύπρο και εξυπηρέτηση των επιθετικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων.

Τρίτο, γιατί θα αποτελέσει την καλύτερη απάντηση στην κινητοποίηση ακροδεξιών, εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων για το «όνομα της Μακεδονίας». Η συγκέντρωση της Καμάρας θα υψώσει ειδικά φέτος την διεθνιστική σημαία του κόσμου της δουλειάς, ενάντια στα συμφέροντα των αφεντικών.

Φυσικά, ένα τέτοιο κίνημα αναπτύσσεται μόνο σε ρήξη με τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που έχουν περάσει πλέον σε ανώτερο επίπεδο έκφρασης της αστικής πολιτικής με τη γραμμή της «κοινωνικής συμμαχίας» με τους εργοδότες και της αποδοχής του ευρωμονόδρομου.

Έκφραση της δυναμικής που έχει φέτος η συγκέντρωση πρωτοβάθμιων σωματείων στην Καμάρα (8 Σεπτέμβρη, 6 μ.μ.), είναι οι πάνω από 500 υπογραφές από αγωνιστές του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος (βλέπε www.pandiera.gr). Στην Καμάρα θα δώσουν το παρών και μαχόμενα τμήματα του σύγχρονου κινήματος για το περιβάλλον, από τις Σκουριές και τον TAP μέχρι τις εξορύξεις στην Ήπειρο. Τη συγκέντρωση στην Καμάρα στηρίζουν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Λαϊκή Αντίσταση, το ΕΕΚ και άλλες οργανώσεις.

Το ΠΑΜΕ και οι δυνάμεις του ΚΚΕ θα συγκεντρωθούν στην πλατεία Αριστοτέλους, ενώ ΓΣΕΕ-ΕΚΘ και ΑΔΕΔΥ θα επαναλάβουν τη θλιβερή σύναξη στο Άγαλμα Βενιζέλου. Σε μια χωριστική κίνηση, με κομματικά κριτήρια και χωρίς λογική ρήξης και προοπτικής, η ΛΑΕ, ο Συντονισμός Ενάντια στα Μνημόνια και η ΟΚΔΕ καλούν στην πλατεία Αγίας Σοφίας.

Αποκαλυπτική για την ανησυχία της κυβέρνησης για τις εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις είναι η προσπάθεια του φιλοκυβερνητικού τύπου να διαμορφώσει κλίμα φόβου για τις ακροδεξιές συγκεντρώσεις για το μακεδονικό (έχουν ανακοινωθεί μια συναυλία στο Άγαλμα Αλεξάνδρου στην παραλία και μια συγκέντρωση στο… Βελλίδειο, από τα πιο ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία). Η Εφημερίδα των Συντακτών μίλησε για προσπάθεια «ανωμαλίας» και «αντισυνταγματικής εκτροπής»! Υπερτονίζονται έτσι οι κινήσεις της ακροδεξιάς, επιλέγοντας βολικό αντίπαλο για την κυβέρνηση, ώστε να στηθεί το δίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή ακροδεξιά» και να αποπροσανατολιστεί το κίνημα. Θα βόλευε πολύ την κυβέρνηση και το σύστημα αντί για ταξική, αντικυβερνητική διαδήλωση, με σαφή διεθνιστική αντιφασιστική αιχμή, να γινόταν μόνο αντίφα κινητοποίηση. Θα βόλευε και τους φασίστες, αφού θα τους εμφάνιζε ως τη μόνη αντιπολίτευση, ενώ είναι τσιράκια του συστήματος. Η αντιφασιστική αντιεθνικιστική πάλη για να είναι νικηφόρα πρέπει να γίνεται σταθερά από αντικυβερνητικές, αντικαπιταλιστικές και αντιιμπεριαλιστικές θέσεις.

Γιάννης Ελαφρός, εφημερίδα ΠΡΙΝ, 2/9/2018