Για την ισοτιμία και την κοινωνική απελευθέρωση των γυναικών

Ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

25 Νοέμβρη: ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Για ακόμη μια χρονιά, η διεθνής ημέρα του ΟΗΕ για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών (25/11), έρχεται να βρει τις γυναίκες σε πολύ δυσμενείς συνθήκες.

Η γυναίκα υφίσταται τη βία των ιμπεριαλιστικών πολέμων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των αντιδραστικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων. Αφήνει την κόλαση του ιμπεριαλιστικού πολέμου για να βρεθεί στην κόλαση της προσφυγιάς, της ψυχικής και σωματικής βίας και των κυκλωμάτων trafficking.

Βιώνει τραγικά την καταπίεση, το σκοταδισμό, τη θρησκοληψία των φασιστικών και φονταμεναλιστικών καθεστώτων.

Υφίσταται τη βία των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και της ανεργίας. Βιώνει τη βία των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, την ανασφάλιστη εργασία, την έλλειψη σταθερού ωραρίου εργασίας, που σμπαραλιάζει την προσωπική και οικογενειακή ζωή της. Δέχεται τον εργοδοτικό εκβιασμό για να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση στοιχειωδών μέτρων προστασίας της μητρότητας. Βιώνει τη βία της απόλυσης λόγω εγκυμοσύνης, με τη βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, των οδηγιών της ΕΕ.

Οι αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί το κεφάλαιο και οι μηχανισμοί του για το ξεπέρασμα της κρίσης του, χειροτερεύουν τη θέση της γυναίκας των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.

Σε παγκόσμιο επίπεδο οι γυναίκες έχουν δυσκολότερη πρόσβαση στην εκπαίδευση, την ασφάλιση και την εργασία. Τη στιγμή που οι κοινωνικές δομές διαλύονται, οι γυναίκες σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της φροντίδας του σπιτιού και των μελών της οικογένειας, με αρνητικές συνέπειες σε όλα τα επίπεδα της ζωής τους.

Στην Ελλάδα, η επίθεση του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και της σημερινής κυβέρνησης, καθώς και των αστικών θεσμών, επιφέρουν ακόμη πιο έντονες συνέπειες στα συνολικά δικαιώματα των γυναικών. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η όξυνση αντιδραστικών, αναχρονιστικών αντιλήψεων που είναι σύμφυτες του εκμεταλλευτικού, καταπιεστικού καπιταλιστικού συστήματος, που στην κρίση του αναπαράγει ότι πιο σάπιο και στις κοινωνικές σχέσεις και στις σχέσεις των φύλων, επηρεάζοντας και τις διαπροσωπικές και τις οικογενειακές σχέσεις.

Από τις προσπάθειες ποινικοποίησης της έκτρωσης σε Πολωνία και Βραζιλία, τις πολλαπλές συγκαλύψεις βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων από την αστυνομία και τη δικαιοσύνη, που αποτρέπουν την μεγάλη πλειονότητα των γυναικών από το να καταγγείλουν τη βία που δέχονται, μέχρι και δολοφονίες όπως η πρόσφατη δολοφονία τριών προσφυγισσών γυναικών στον Έβρο, διαμορφώνεται μια ζοφερή πραγματικότητα, μια βάρβαρη επίθεση κατά των γυναικών με πρωταγωνιστές τα πιο επιθετικά στοιχεία του συστήματος, όπως είναι οι φασίστες.

Παράλληλα, αναπαράγονται τα στερεότυπα του κοινωνικού ρόλου των δύο φύλων και ανατροφοδοτούνται τα ήδη υψηλά ποσοστά βίας κατά των γυναικών. Κατάσταση που εκφράζεται με την αύξηση των ποσοστών ενδοοικογενειακής βίας, την αύξηση του ποσοστού των γυναικών που εκπορνεύονται, φαινόμενα και πρακτικές που παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών να διαθέτουν το σώμα τους ελεύθερα με βάση την δικιά τους επιλογή. Η σωματική, λεκτική, ψυχολογική βία, οι γυναικοκτονίες, συνολικά η έμφυλη και σεξιστική βία, είναι αποτέλεσμα αυτού του πλαισίου «αξιών» του σύγχρονου καπιταλισμού, που συνεχίζει και εντείνει την παράδοση των προηγούμενων εκμεταλλευτικών συστημάτων.

Σε αυτή την όψη του νομίσματος είναι και το φαινόμενο της σεξουαλικής παρενόχλησης. Στο έδαφος του ταξικού, οικονομικού και κοινωνικού καταναγκασμού καταγράφονται περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και στους χώρους εργασίας και συνολικά. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, 1 στις 3 γυναίκες θα αντιμετωπίσει σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βία κατά τη διάρκεια της ζωής της, ενώ, 1 στις 5 θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. Επιπλέον, το 40% - 50% των γυναικών της ΕΕ θα βιώσει ανεπιθύμητη σεξουαλική επαφή ή σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας της. Στην Ελλάδα τα περιστατικά βιασμών υπολογίζονται στα 5.000 το χρόνο με ελάχιστα από αυτά να ακολουθούν την δικαστική οδό και ακόμη λιγότερα να δικαιώνονται. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο τρομακτική αν προσθέσουμε τα 500.000 με 2.000.000 άνθρωποι στον κόσμο, κυρίως γυναίκες και παιδιά, που εκτιμάται ότι διακινούνται παράνομα κάθε χρόνο με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική πορνεία.

Η διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση που υφίστανται οι γυναίκες, εργαζόμενες και άνεργες, δένει πολύ αρμονικά με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο με την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού. Πατώντας πάνω στην ανάγκη για ισότητα, οι κυβερνήσεις μαζί με την ΕΕ και διάφορες ΜΚΟ, οργανώνουν φιέστες και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για ένα κοινωνικό φαινόμενο που οι ίδιοι δημιουργούν και αναπαράγουν. Να θυμηθούμε την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης από την ΕΕ, που ήρθε με περισσότερη “ίση” εκμετάλλευση γυναικών και αντρών εργαζόμενων, την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που ενέκρινε ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να απολύουν εγκύους εργαζόμενες στα πλαίσια των ομαδικών απολύσεων ή την προσπάθεια κατάργησης του δικαιώματος στην έκτρωση σε μια σειρά χώρες με την αγαστή συνεργασία κράτους και εκκλησίας. Στόχος τους είναι η δημιουργία ενός κομματιού, εντός της εργατικής τάξης, το οποίο θα είναι πολύ πιο εκμεταλλεύσιμο και ευέλικτο και ταυτόχρονα πιο υποταγμένο.

Ωστόσο, εμφανίζεται πλέον ένα μεγάλο κομμάτι γυναικών, ιδιαίτερα της σύγχρονης εργατικής τάξης και της νεολαίας, που ριζοσπαστικοποιείται. Από τις κινητοποιήσεις για το δικαίωμα στην έκτρωση στην Ιρλανδία, την Πολωνία και σε άλλες χώρες που σήκωσαν το γάντι απέναντι στην αντιδραστικοποίηση των κυβερνήσεων και την άνοδο του φασισμού, στους αγώνες των γυναικών απέναντι στον το νέο πρόεδρο της Βραζιλίας φασίστα και σεξιστή Μπολσονάρου και τον Τράμπ, τις κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν στο πλαίσιο της “Διεθνούς απεργίας γυναικών” στη μέρα της γυναίκας και συντόνισαν αγώνες στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες χώρες, μέχρι τις δικές μας μάχες στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα για το δικαίωμα στη μητρότητα, διαμορφώνεται ένα, πρωτόλειο ακόμη, παγκόσμιο κίνημα γυναικών που στοχοποιεί τον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό και την εκμετάλλευση, ως απαιτούμενους στόχους για τη γυναικεία χειραφέτηση και μάχεται ενάντια σε κάθε διάκριση σε βάρος των γυναικών.

Η έμφυλη ανισότητα, αποτελεί εργαλείο ώστε οι γυναίκες εντός της εργατικής τάξης να είναι πολύ πιο εκμεταλλεύσιμο και ευέλικτο κομμάτι και ταυτόχρονα πιο φοβισμένο, ως συνέπεια και των πατριαρχικών αντιλήψεων και πρακτικών. Όπως, χρησιμεύει στο καπιταλιστικό σύστημα για την ένταση της εκμετάλλευσης η ανισότητα των μεταναστών, των προσφύγων, των ανθρώπων από άλλη φυλή, με άλλο χρώμα, άλλη θρησκεία, κοκ.

Η πάλη για ίσα δικαιώματα των γυναικών στην παιδεία, την εργασία και την ασφάλιση, για συνολική κατάργηση των ανισοτήτων και των διακρίσεων με βάση το φύλο, οι διεκδικήσεις για κοινωνικές δομές προστασίας της μητρότητας, τα αιτήματα για κρατικές δομές υποστήριξης γυναικών θυμάτων βίας και ο αγώνας για την αυτοδιάθεση του σώματος και την ελεύθερη έκφραση, αφορούν το σύνολο της εργατικής τάξης και ανοίγουν το δρόμο για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Κρατάμε το νήμα από όλους τους μεγάλους αγώνες των εργαζόμενων γυναικών που έγραψαν ιστορία και ανέδειξαν τη δυνατότητα κάθε γυναίκας να αγωνίζεται ατομικά και συλλογικά και να νικά.

Στεκόμαστε στο πλάι κάθε γυναίκας που βιώνει τη διπλή καταπίεση, τη φτώχεια, τη βία και την κακοποίηση και καλούμε όλες αυτές τις γυναίκες να οργανωθούν σε σωματεία και αγωνιστικές συλλογικότητες, να γίνουν πρωτοπόρο κομμάτι του κινήματος ανατροπής που έχει ανάγκη η εποχή μας.

Στηρίζουμε - συμμετέχουμε στην συγκέντρωση συλλογικοτήτων στην Καπνικαρέα (Ερμού/Αθήνα) Σάββατο 24/11 στις 12.00 μ.

Ο συλλογικός δρόμος είναι ο μόνος νικηφόρος

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Νοέμβριος 2018