Απόφαση του Γραφείου της Π.Ε. του ΝΑΡ

Αποσπάσματα από την ΑΠΟΦΑΣΗ του ΓΡΑΦΕΙΟΥ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ του ΝΑΡ, 4/9/2013

Α. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Στην ερχόμενη περίοδο δεν προβλέπεται κάποια αισθητή βελτίωση της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης στον καπιταλισμό. Αντιθέτως, αυτός θα εξακολουθήσει να κινείται στο βάλτο της ύφεσης και της ιστορικής του κρίσης (μηδενική ή αναιμική ανάπτυξη στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, επιβράδυνση σε Βραζιλία και Ινδία, 'λαχάνιασμα' στην Κίνα, προβλήματα συνολικά στις BRICS).

Στην Ελλάδα, το μνημονιακό πρόγραμμα επιτυγχάνει στους πραγματικούς στόχους της αντεργατικής πολιτικής και των αντιλαϊκών τομών, αλλά το χρέος απογειώνεται! Ξεπέρασε τα 320 δις και ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση για το «χρηματοδοτικό κενό» που θα προκύψει το 2014 και ανέρχεται σε 4 δις περίπου (ή 11-17 δισ. ευρώ, αν συνυπολογιστεί και η εξυπηρέτηση του χρέους). Για τον συγκεκριμένο τρόπο «στήριξης»-λεηλασίας, γίνεται αντιπαράθεση μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΔΝΤ-ΗΠΑ θέλουν κούρεμα του χρέους που έχουν τα κράτη της ΕΕ και η ΕΚΤ). Ο Σόιμπλε και οι κοινοτικοί εκπρόσωποι ανακοίνωσαν ήδη νέο «πακέτο βοήθειας», που όμως προϋποθέτει και την άτεγκτη εφαρμογή των προηγούμενων μνημονίων και ειδικά την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω στο πτώμα των εργατικών δικαιωμάτων και αναγκών με ένα νέο Μνημόνιο.

Η κλιμάκωση της αντεργατικής επιδρομής και της καπιταλιστικής υπεραντιδραστικής ανασυγκρότησης πραγματοποιείται στο έδαφος μιας τρομερής φτώχειας, ανέχειας, ανεργίας και υπερεκμετάλλευσης, την οποία έχει δημιουργήσει. Αναπτύσσει ποιοτικά την εκμετάλλευση, οξύνοντας στο έπακρο τα προβλήματα λαϊκής κυριαρχίας, του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού και της ιμπεριαλιστικής επιβολής και δυναστείας στους λαούς με την εκδήλωση ανοικτά και νέων πολεμικών επεμβάσεων, όπως στη Συρία. Πρόκειται για μια νέα περίοδο κλιμακούμενης αντεπανάστασης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού σε όλη τη γραμμή και σε όλα τα επίπεδα, όπως αναφέρουν και οι 'Θέσεις' της ΠΕ για το 3ο Συνέδριο.

Β. Ο ΚΑΥΤΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ, ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Το αμέσως επόμενο διάστημα θα ανοίξουν αντικειμενικά όλα τα μέτωπα, καθώς προωθούνται μια σειρά μέτρων και άλλα ετοιμάζονται. Συγκεκριμένα:

- Προχώρημα των 12.500 εφεδρειών/απολύσεων στο δημόσιο.

- Μεγάλα χτυπήματα – αντιδραστικές τομές σε εκπαίδευση με αιχμή το νέο Λύκειο ( ακόμα πιο σκληροί ταξικοί φραγμοί - δημιουργία μαζικής στρατιάς απλήρωτης εργασίας - μαθητείας), υγεία (νοσοκομεία που κλείνουν, διαθεσιμότητες), κοινωνικές υπηρεσίες.

- Κλείσιμο και πώληση στρατηγικών δημόσιων υποδομών (ΕΑΣ, ΛΑΡΚΟ, ΕΥΑΘ/ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, διαχείριση απορριμμάτων κ.λπ.), αλλά και τεράστια αύξηση στις τιμές των «κοινωνικών αγαθών» (π.χ. του ρεύματος) λόγω απελευθέρωσης των τιμολογίων και σπάσιμο του ενιαίου γεωγραφικού του χαρακτήρα (θα επιβαρυνθούν τρομακτικά τα νησιά).

- Κλείσιμο εκατοντάδων μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων και νέα εκτίναξη της ανεργίας.

Εκτός από αυτά, έχουν ήδη συμφωνηθεί με την τρόικα και θα προωθηθούν τον Σεπτέμβρη και τους αμέσως επόμενους μήνες μέχρι το τέλος του 2013:

- Άνοιγμα της δυνατότητας πλειστηριασμών και της πρώτης κατοικίας, με δήθεν προσεκτικό τρόπο στην αρχή, με στόχο να βγουν δεκάδες χιλιάδες σπίτια στο σφυρί για να «εξυγιανθούν» τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών και να «ξανακινηθεί η αγορά κατοικίας»!!

- Νέο ασφαλιστικό που δεν θα περιλαμβάνει μόνο μείωση συντάξεων αλλά και δομική αλλαγή σε λογική ανταποδοτικότητας-ιδιωτικοποίησης.

- Απελευθέρωση των απολύσεων και νέα μείωση του κατώτατου μισθού

- Πιθανότητα για κάποιου είδους κούρεμα, αρπαγή των καταθέσεων, με κάποια παραλλαγή του μοντέλου Κύπρου.

Επιπλέον, αναβαθμίζεται διαρκώς η απαίτηση του ευρωπαϊκού κυρίως κεφαλαίου (με προεξάρχον το γερμανικό) για σκληρότερη και άμεση εποπτεία της ελληνικής οικονομίας και των τραπεζών και λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Αυτή την επιλογή «δείχνουν» η ανάληψη της ηγεσίας του ΤΑΙΠΕΔ από ξένο μάνατζερ, η μόνιμη εποπτεία σε κάθε υπουργείο και ίσως και ο «γενικός υπεύθυνος»-γκαουλάιτερ για την εφαρμογή του προγράμματος, ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος μέσω του ΤΧΣ, ο πλήρης έλεγχος του ΕΣΠΑ και τελευταία η απαίτηση των γερμανών βιομήχανων για πλήρη παραχώρηση όλης της κρατικής περιουσίας στον ESM. Οι τάσεις αυτές αναβαθμίζουν τον αγώνα για λαϊκή κυριαρχία, δείχνουν το ταξικό περιεχόμενο του σύγχρονου «εθνικού ζητήματος».

Ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο που λειτουργεί παράλληλα και ενισχυτικά είναι η ένταση της καταστολής (εισβολή της Αστυνομίας στο Πολυτεχνείο, εκκένωση καταλήψεων κλπ) και η αυταρχικοποίηση – ποινικοποίηση της καθημερινότητας και της πολιτικής παρέμβασης.

Οι αντιδραστικές τομές που επιχειρούν κεφάλαιο και κυβέρνηση δεν έχουν μόνο ή κυρίως εισπρακτικό -διαχειριστικό χαρακτήρα, αλλά προωθούν την υπεραντιδραστική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού σε όλους τους τομείς (εργασία, εκπαίδευση, υγεία, κοινωνικές υποδομές-δημόσια αγαθά, ενημέρωση κ.λπ.) και εκφράζουν την είσοδο στην καρδιά του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας.

Γ. Η ΑΜΕΣΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

Η προετοιμαζόμενη επίθεση των ΗΠΑ, της Γαλλίας και των συμμάχων τους στη Συρία, η εμπλοκή της χώρας μας με τις βάσεις Σούδας-Καλαμάτας, η αντιδραστική εγκληματική επέμβαση του στρατού και των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ κλπ. στην Αίγυπτο, η γενικότερη όξυνση των αντιθέσεων στην περιοχή, οδηγούν σε μια βίαιη και απότομη στροφή των εξελίξεων. Είναι ανάγκη να αναβαθμίσουμε στην πολιτική μας παρέμβαση τα «γεωπολιτικά» ζητήματα, το μέτωπο της αντιιμπεριαλιστικής-αντιπολεμικής πάλης, την μαζική εναντίωση στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς. Να σηκώσουμε μαζί με την πάλη κατά της ΕΕ και το μέτωπο κατά των ΗΠΑ, σε αντιπαράθεση με τον ρηχό αντιγερμανισμό αλλά και την λογική που αναζητά σωτηρία είτε στη συμμαχία με τις ΗΠΑ είτε στο ξεπούλημα σε άλλα καπιταλιστικά κράτη (Ρωσία, Κίνα).

…

Πρωταρχικό καθήκον του κινήματος στη χώρα μας, να αποτρέψουμε τη χρήση των ΝΑΤΟϊκών Βάσεων (Σούδα, Άκτιο, κλπ) και των εγκαταστάσεων και υποδομών που βρίσκονται στη χώρα, για πολεμικές επεμβάσεις και επιθέσεις, να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που συντάσσονται, συνεργάζονται, εμπλέκονται και βοηθούν έμπρακτα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ. Χρειάζεται ενεργοποίηση και πολιτικές κινήσεις, ετοιμότητα για μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στην επίθεση.

Έχουμε αναδείξει το στρατηγικό χαρακτήρα που έχει για το ελληνικό κεφάλαιο η πρόσδεση στην ΕΕ. Ειδικά στις συνθήκες της μνημονιακής επιβολής, η πρόσδεση στην ΕΕ και το ευρώ για να ξεφύγει από την κρίση, μέσω ενός προγράμματος σύνθλιψης των εργατικών δικαιωμάτων, γίνεται απόλυτη και παίρνει τα αποκρουστικά υπεραντιδραστικά χαρακτηριστικά του καθεστώτος επιτροπείας. Καθώς, όμως, η ύφεση έχει φτάσει πλέον σε τρομακτικά επίπεδα και ο εναγκαλισμός του Βερολίνου γίνεται ασφυκτικός, απειλώντας την αναπαραγωγή μερίδων της αστικής τάξης στην Ελλάδα, δυναμώνει στην αστική τάξη η αναζήτηση και εναλλακτικών επιλογών, όχι βέβαια σε αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής στρατηγικής και σε ρήξη με αυτήν. Από την άλλη, στο έδαφος της κρίσης, εντείνονται και οι συγκρούσεις ΗΠΑ-Γερμανίας σε μια σειρά πεδία αλλά και μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας κλπ. και συνολικά οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, (ποιος θα φορτωθεί ένα ενδεχόμενο κούρεμα του ελληνικού χρέους, ποιος θα αγοράσει τα προς ιδιωτικοποίηση φιλέτα, δρόμοι αγωγών και κοιτάσματα υδρογονανθράκων, στρατηγικά προγεφυρώματα στην περιοχή κ.λπ.). Όλα αυτά δημιουργούν νέες απειλές. Όπως τονίζουμε και στις Θέσεις «Ο άξονας θανάτου ΗΠΑ–Ελλάδας–Κύπρου-Ισραήλ δημιουργεί νέους κινδύνους, ακόμα και πολεμικούς.»

Με αυτές τις διεργασίες συνδέεται και το ταξίδι Σαμαρά στις ΗΠΑ, καθώς και με τις προσδοκίες αστικών κέντρων από την αναθέρμανση της σχέσης με τις ΗΠΑ. Από την πλευρά της Ουάσινγκτον, δεν φαίνεται σήμερα ότι υπάρχει σχέδιο για άμεση οικονομική παρέμβαση και στήριξη της ελληνικής ολιγαρχίας. Υπάρχει, όμως, επιμονή σε συγκεκριμένα θέματα, που δημιουργούν μεγάλους κινδύνους, άμεσα και μεσοπρόθεσμα:

- Σταθεροποίηση ή και ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας ως βάσης στήριξης και εξόρμησης των αμερικανικών πολεμικών δυνάμεων (Σούδα και Καλαμάτα), ειδικά σε μια περίοδο που προετοιμάζονται νέοι ιμπεριαλιστικοί πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί.

- Εμπέδωση του αντιδραστικού άξονα Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας

- Χάραξη της ΑΟΖ μόνο ύστερα από άδεια των ΗΠΑ και σε συνεργασία με την Τουρκία

- Αντιδραστική διευθέτηση, σύμφωνα με την πάγια προσέγγιση της αμερικανικής πολιτικής, Κυπριακού, του ονόματος της ΠΓΔΜ και συνολικά της κατάστασης στα Βαλκάνια.

- Αξιοποίηση πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων υπό τον έλεγχο και το συμφέρον πολυεθνικών και των ΗΠΑ, αξιοποίηση τους σε συμφωνία με την ΕΕ.

- Σταθερό μέτωπο απέναντι στη διείσδυση της Ρωσίας και στην προοπτική συνεργασίας της Μόσχας με μια «γερμανική» Ευρώπη.

Δ. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

Κυβερνητικός στόχος, με κάθε κόστος και πατώντας επί πτωμάτων, είναι να υλοποιηθεί το πρόγραμμα και ειδικά να επιτευχθεί το «περιβόητο» πρωτογενές πλεόνασμα το 2013, που αποτελεί πλέον συστατικό στοιχείο της εθνικής αστικής στρατηγικής την επόμενη περίοδο. Ένας στόχος με ακραίο αντιλαϊκό χαρακτήρα, η επίτευξή του οποίου θα στηριχτεί στις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη συντριβή υγείας και παιδείας, την μετατροπή (στο όνομα της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης) της νέας γενιάς σε δεξαμενή απλήρωτης και χωρίς κανένα δικαίωμα εργασίας κ.λπ.

Μετά τις γερμανικές εκλογές, θα ανοίξει η συζήτηση για την «αντιμετώπιση» του ελληνικού χρέους το οποίο αυξάνεται συνεχώς και ανεξέλεγκτα. Επιπλέον, σύμφωνα με το μνημόνιο 2, η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πρέπει να περάσει μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μέχρι το τέλος του 2013, που θα προβλέπει μέτρα ύψους 8 δις για την περίοδο 2014-2016. Η κυβέρνηση επιθυμεί να το παραπέμψει στη συνολική ρύθμιση του χρέους, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα γίνει αυτό.

Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να «πουλήσει» ότι με το πλεόνασμα, μια νέα ρύθμιση του χρέους, τη μείωση των υφεσιακών ρυθμών, την προεδρία στην ΕΕ (πρώτο εξάμηνο 2013) και την πιθανή αποχώρηση του ΔΝΤ και την επαγγελία της «ανάπτυξης» γυρίζουμε σελίδα.

Στο πολιτικό – κομματικό σύστημα αποτυπώνεται μια ιδιαίτερη ρευστότητα, απόρροια των ριζικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία. Η ρευστότητα αυτή αποτυπώνεται στον μεγάλο κατακερματισμό των κομμάτων (ανάλογων των πρώτων μετεμφυλιακών εκλογών στις αρχές του 50) και στην αγωνία από την αστική τάξη είτε της κάλυψης των πολιτικών κενών που δημιουργούνται (βλ. συζήτηση για το έλλειμμα κεντρώου πολιτικού χώρου, οι πρωτοβουλίες ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και δημάρχων το καλοκαίρι, η πρωτοβουλία Κουβέλη, η αρθρογραφία στον αστικό τύπο κλπ) είτε της αναμόρφωσης της αστικής κομματικής έκφρασης (δημιουργία ευρωπαϊκού κόμματος).

Πάρα πολύ ανησυχητικό είναι το γεγονός της σταθεροποίησης της Χρυσής Αυγής σαν τρίτο κόμμα και της αντοχής που επιδεικνύει παρά την υιοθέτηση σημαντικών πλευρών της ατζέντας της από τη ΝΔ και την κυβέρνηση. Εμφανίζεται η σταθεροποίηση ενός μεγάλου ποσοστού ψηφοφόρων της που δεν την ακολουθούν μόνο σαν έκφραση διαμαρτυρίας, αλλά και στο μυαλό τους εμπεδώνεται και μια πλευρά κυβερνητικής της εμπλοκής. Η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύεται την υιοθέτηση από τη μεριά της κυβέρνησης στην ουσία βασικών πλευρών της πολιτικής της (μεταναστευτικό, καταστολή κλπ) για να στηρίξει την αναγκαιότητα παρουσίας της. Η πολιτική της εκφράζει τη στήριξη στην ουσία στο κεφάλαιο, σε συνδυασμό με την ανάγκη εμπέδωσης πειθαρχίας και τάξης στην καθεστηκυία τάξη.

Ε. ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΏΝ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ - ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ – ΑΝΤΙ-ΕΕ ΑΓΩΝΑ.

ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ. ΤΗΣ ΠΙΟ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.

ΚΑΤΩ ΟΙ ΑΘΛΙΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η Ε.Ε. ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ

Η κατάσταση στο κίνημα και την αριστερά είναι αντιφατική. Με σημαντικές δυνατότητες, όπως φάνηκε και στο «ξαφνικό ξέσπασμα» της ΕΡΤ, αλλά και με μεγάλες δυσκολίες που πηγάζουν πριν από όλα από την στάση των δυνάμεων της αριστεράς στο κίνημα και τους αγώνες.

Αποφασιστικής σημασίας είναι η ολόπλευρη στήριξη των προσπαθειών για κήρυξη της απεργίας και κλιμάκωση του αγώνα των εκπαιδευτικών, η ανάδειξη της παιδείας σε ζήτημα της νεολαίας και όλου του λαού, και η διαμόρφωση απεργιακού – αγωνιστικού μετώπου παιδείας – εργασίας - δημοκρατίας με αιχμή τις γειτονιές και τη νεολαία. Κρίσιμο ζήτημα η μάχη για να πάρει προβάδισμα η γραμμή του ανυποχώρητου αγώνα που θα προκαλεί κλονισμούς στην ίδια την κυβερνητική εξουσία και πολιτική, απέναντι στη συμβιβαστική τακτική των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και την ηττοπαθή λογική του ΠΑΜΕ.

....

Στην κρίσιμη αυτή φάση, για να ξεσπάσουν μαζικοί ανυποχώρητοι αγώνες που θα δημιουργήσουν συνολικό πολιτικό κλονισμό και δυνατότητα αντικαπιταλιστικής ανατροπής, απαιτούνται, επειγόντως, συγκεκριμένα βήματα προγραμματικής, πολιτικής και οργανωτικής συγκρότηση της σύγχρονης επαναστατικής κομμουνιστικής πρωτοπορίας, ισχυρός και ανεξάρτητος πόλος αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, Αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής που θα προωθούν και θα επιβάλουν την κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς.

ΣΤ. ΓΙΑ ΤΟ ΔΥΝΑΜΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥ

Η πολιτική διέξοδος και το περιεχόμενό της καθορίζει τελικά τις δυνατότητες και τα όρια της κινηματικής σύγκρουσης και όχι το αντίστροφο. Είναι δύναμη για τους αγώνες και τη νίκη τους και όχι αδυναμία.

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την αγωνιώδη αναζήτηση πολιτικής διεξόδου από ευρύτερες μάζες εργαζομένων. Η κοινωνική οργή, το βάθος των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και το «σύμφωνο επίθεσης χωρίς όρια» της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της τρόικας τροφοδοτούν την πολιτική σύγκρουση και φέρνουν πιο κοντά το δίλημμα «ή εμείς ή αυτοί». Η δυνατότητα της ανατροπής, η διαπάλη γύρω από το περιεχόμενο της, η γρήγορη μετεξέλιξη των κλαδικών απεργιών σε γενικευμένη πολιτική μάχη, η σύγκρουση με τους κρατικούς μηχανισμούς είναι ερωτήματα που απασχολούν τους αγωνιστές.

Βέβαια όσο και αν η προηγούμενη διαπίστωση ανεβάζει τον πήχη των προσδοκιών και οξύνει το πολιτικό κλίμα, άλλο τόσο προκαλεί ταλαντεύσεις στα πολιτικά ρεύματα της αριστεράς και συνολικά τους εργαζόμενους.

Στη νέα κατάσταση, τα βασικά σημεία της πολιτικής μας περιλαμβάνουν:

α. Ενιαία και πλήρη προβολή του αντικαπιταλιστικού προγράμματος της 2^ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ενίσχυση του από τις προγραμματικές θέσεις του ΝΑΡ.

- Η απόκρουση –ανατροπή της αντεργατικής καταιγίδας από την αφετηρία του αιτήματος «δουλειά- ψωμί- παιδεία- δημοκρατία», της απαίτησης της καθολικής και αξιοπρεπούς απασχόλησης με σύγχρονες δημόσιες δωρεάν κοινωνικές λειτουργίες, σε ένα νέο πλαίσιο πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, απαιτεί ανατροπή του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, της κηδεμόνευσης από την ΕΕ και την διεθνή κεφαλαιοκρατία, της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης και συνολικά τον κλονισμό και ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Με αυτή την αντίληψη διατυπώνουμε τους στόχους για έξοδο από ευρώ-ΕΕ, διαγραφή χρέους, εκτεταμένες εθνικοποιήσεις, αναδιανομή του πλούτου και σύγχρονα δημοκρατικά δικαιώματα, απόκρουση της πολεμικής απειλής ενταγμένα σε μια συνολική αντικαπιταλιστική ανατροπή.

- Ουσιώδης πλευρά του αντικαπιταλιστικού προγράμματος είναι η οργάνωση του λαού και πρωτίστως η συγκρότηση ενός πολιτικού εργατικού κινήματος. Αυτά θα αποτελούν τα κοινωνικά και πολιτικά βάθρα ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής.

- Ειδικά ξεχωρίζουμε την ανάγκη μιας νέας δημοκρατικής οργάνωσης του κινήματος και της κοινωνίας ευρύτερα, με διπλό στόχο: Διαμόρφωση υλικών όρων ανατροπής πέρα από τον ορίζοντα του κοινοβουλευτισμού και της ανάθεσης, αλλά και συγκρότηση δυνατοτήτων πραγματικής επιβολής της εργατικής και λαϊκής θέλησης για μια αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική διέξοδο. Η κατεύθυνση αυτή ξεκινάει από την ανατροπή και την κατάργηση όλου του καταπιεστικού μηχανισμού που έχει οικοδομηθεί, από όργανα εργατικής πολιτικής ως άμεσα εργαλεία μάχης σήμερα και καταλήγει στην πρόταξη (σαν ζύμωση κατ’ αρχήν) μιας άλλης λογικής για την καθιέρωση εργατικής δημοκρατίας μετά την αποτίναξη της εξουσίας του κεφαλαίου.

Βάση της οργάνωσης του κινήματος είναι ο «συντονισμός από τα κάτω» ενάντια στον έλεγχο και την διαχείριση των αγώνων από την γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ ή και των ομοσπονδιών. Ενισχύουμε και δημιουργούμε παντού συντονιστικά πρωτοβάθμιων σωματείων, λαϊκά συντονιστικά για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας, υγείας. Πρωτοβουλίες στις γειτονιές ενάντια στα χαράτσια, τις κατασχέσεις σπιτιών, που αποτελούν όργανα αγώνα κλπ. Παίρνουμε πρωτοβουλίες ενοποίησης αυτών των πρωτοβουλιών στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός «ενοποιημένου παλλαϊκού συντονισμού» μιας «βουλής των κάτω».

β. Προβολή αντικαπιταλιστικών στόχων, όχι αποσπασμένα, αλλά σε σύνδεση με τα άμεσα εργατικά αιτήματα. Για παράδειγμα, η αντιμετώπιση της διαθεσιμότητας και των απολύσεων στο δημόσιο, συνδέεται με το αίτημα για μόνιμη, σταθερή δουλειά και νέες προσλήψεις από την τεράστια δεξαμενή των ανέργων, που με τη σειρά του προσκρούει στο δημοσιονομικό σύμφωνο της Ε.Ε. για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, στις ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους, στα συμφέροντα του κεφαλαίου για φτηνή και ελαστική δύναμη, ως όρος για την ιδιωτικοποίηση φιλέτων του δημοσίου και των ΔΕΚΟ κλπ. Άρα συνδέεται άμεσα με το στόχο ρήξης και εξόδου από το ευρωσφαγείο και την Ε.Ε., τη διαγραφή του χρέους, τις εθνικοποιήσεις κλπ. Διατύπωση απεργιακών αιτημάτων – αιχμών, που θα οξύνουν τη σύγκρουση με τους κυβερνητικούς νόμους και θα ενοποιούν τους διαφορετικούς κλάδους μεταξύ τους, αλλά και με τη νεολαία και τους ανέργους πχ πάλη κατά της εξαθλίωσης- φτηνής εργασίας, κατά της πληρωμής των φοροχαρατσιών, των δανείων, ενάντια στη λεηλασία σπιτιών και καταθέσεων της λαϊκής οικογένειας.

γ. Τοποθέτηση για τη βαρβαρότητα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας και της κρίσης του, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, τη σύνδεση με την προοπτική της επανάστασης και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού – κομμουνισμού που έχουν ανάγκη οι λαοί σήμερα. Εκτός των άλλων η «μάχη προοπτικής» είναι κρίσιμη πλευρά της ηγεμονίας απέναντι στον αστικό αντίπαλο που εξακολουθεί να παρουσιάζει την επιστροφή στον 19^ο αιώνα ως πρόοδο και «επανάσταση» και τις λαϊκές αντιστάσεις ως οπισθοδρομική πρακτική δυνάμεων που «δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα». Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τα πάντα, προς την αξιοπρεπή ζωή και τα δικαιώματα του 21^ου αιώνα, με βάση τις δυνατότητες του ανθρώπινου πολιτισμού, της επιστήμης και της τεχνολογίας, αυτοί θέλουν να αλλάξουν τον καπιταλισμό γυρνώντας μας δυο αιώνες πίσω!

δ. Ξεκάθαρη σύγκρουση με αυτούς που υλοποιούν την επίθεση, τους πραγματικούς ενόχους της μαύρης ζωής μας. Δεν υπάρχει πολιτική διέξοδο γενικώς, χωρίς το στόχο της πτώσης της κυβέρνησης, της απαλλαγής από την τρόικα και τους όρους της, του να πληρώσουν οι ένοχοι, της δήμευσης της περιουσίας του κεφαλαίου, των αστών πολιτικών και των καταχραστών. Η ανάδειξη της λαϊκής απαίτησης για τιμωρία των ενόχων της κοινωνικής καταστροφής με όρους κινήματος ανατροπής και όχι αστικής πολιτικής και φασιστικής δημαγωγίας.

ε. Ρήξη με το κράτος, την προληπτική επιστράτευση και την πολύμορφη καταστολή που θα προκαλέσει, αποκάλυψη του ρόλου του ως συμπλήρωμα της επίθεσης, του εργοδοτικού δεσποτισμού, της φασιστικής απειλής και όχι ως ουδέτερου παρατηρητή που εφαρμόζει τη νομιμότητα.

στ. Η ιδεολογική, πολιτική και μαζική αντιπαράθεση με τη «Χρυσή Αυγή», ιδιαίτερα στη νεολαία και τις λαϊκές γειτονιές. Η προβολή, και με αυτοτέλεια, του μετώπου των σύγχρονων ελευθεριών και δικαιωμάτων - σε σύνδεση με τους αγώνες, είναι μια από τις προϋποθέσεις της αγωνιστικής κλιμάκωσης.

ζ. Ενωτική τακτική και κοινή δράση με όλες τις δυνάμεις που επιμένουν σε λογική συνολικής αντιπαράθεσης με την επίθεση, παρά τις προγραμματικές διαφορές, που πρέπει να αναδεικνύονται (και να μην κρύβονται στο όνομα της κοινής δράσης).

η. Επιδιώκουμε μορφές πάλης και εκδηλώσεις απειθαρχίας στη χούντα κυβέρνησης – Ε.Ε. – ΔΝΤ. Ιδεολογική- πολιτική προετοιμασία και οργάνωση της λαϊκής αυτοάμυνας απέναντι στους μηχανισμούς του κράτους, της εργοδοσίας και των φασιστών, με όρους κινήματος και κοινής δράσης των μαχόμενων δυνάμεων του.

Ζ. ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται όλο και περισσότερο σε διαχειριστική γραμμή, Το περιεχόμενο της πολιτικής του περιορίζεται στη γραμμή της μη χειροτέρευσης της κατάστασης και της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης με βάση και το πρωτογενές πλεόνασμα (το οποίο επίσης επιθυμεί). Στη βάση αυτή προσανατολίζεται και σε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» (μαζί με ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ και μέρος ΠΑΣΟΚ). Ορισμένα τμήματα της αστικής τάξης προβληματίζονται σοβαρά για το ενδεχόμενο κυβερνητικής διαχείρισης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβερνητική ανατροπή που προβάλει καταλήγει σε εκλογική διαδικασία κυβερνητικής εναλλαγής. Αποκόβει το περιεχόμενο της από τη συνολική ρήξη με τους πυλώνες της επίθεσης και των αναδιαρθρώσεων (στάση απέναντι σε Ε.Ε., ΝΑΤΟ, δανειστές, λογικές αποδοχής δημοσιονομικών ελλειμμάτων, πρωτογενούς πλεονάσματος, καπιταλιστικών επενδύσεων και κερδών, κεφαλαιακής περιουσίας και ιδιοκτησίας κλπ). Συμμετέχει και ενισχύει στο μαζικό κίνημα και τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες μέχρι το όριο μιας ελεγχόμενης φθοράς της δικομματικής κυβέρνησης και όχι μετωπικής σύγκρουσης του κινήματος με την επιδρομή κεφαλαίου – ΕΕ - ΔΝΤ με στρατηγικά χαρακτηριστικά, για να μην το βρεί μπροστά του άν και όταν βρεθεί στην κυβέρνηση.

Το ΚΚΕ αρνείται κατηγορηματικά το μάχιμο πρόγραμμα αντικαπιταλιστικής διεξόδου (σε σύνδεση με τους απεργιακούς στόχους). Το ζήτημα της κυβερνητικής ανατροπής στο έδαφος των αγώνων το θεωρεί πριμοδότηση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν το θέτει διευκολύνοντας τους κυβερνητικούς ελιγμούς. Αλλά και την προβολή ενός συνεκτικού προγράμματος αντικαπιταλιστικής ανατροπής των μνημονίων, διαγραφής του χρέους, εξόδου από ΔΝΤ, ευρώ και Ε.Ε., εκτεταμένων εθνικοποιήσεων και εργατικού ελέγχου, ρήξης με το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα και το κράτος, την αντιμετωπίζει ως «μαζική αυταπάτη επιστροφής στον καπιταλισμό της ανάπτυξης και του κράτους πρόνοιας» αν δεν προηγηθεί η λαϊκή εξουσία. Στην ουσία αφοπλίζει το κίνημα από την επαναστατική τακτική και υποστηρίζει μια μεταφυσική ανατροπή χωρίς αντικαπιταλιστικό πλαίσιο και ρήξη με τους πολιτικούς θεσμούς στους οποίους στηρίζεται η επίθεση και η εξουσία του κεφαλαίου. Γι αυτό και τελικά, θεωρεί τυχοδιωκτισμό τις παρατεταμένες απεργίες και τον μετωπικό πολιτικό ξεσηκωμό εργαζομένων από πολλούς κλάδους και χώρους.

Το ΚΚΕ παραμένει στη γνωστή πρακτική του, υπερτονίζοντας τις δυσκολίες στην ανάπτυξη του κινήματος  και αρνούμενο να οργανώσει κινητοποιήσεις ακόμη κι εκεί που ελέγχει τα σωματεία. Στο πλαίσιο αυτό ακολουθεί μια απαράδεκτη τακτική ανοχής στο μπλοκάρισμα των αγώνων από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό (εκπαιδευτικοί, ΟΤΑ) ενώ ανοίγει συνεχώς μια γραφειοκρατική πολεμική αντιπαράθεση με κάθε ταξική ριζοσπαστική τάση στο κίνημα και την αριστερά και ιδιαίτερα κατά του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (άρθρα Ριζοσπάστη και ΚΟΜΕΠ).

Και οι δύο δυνάμεις φοβούνται τη δυναμική ενός πολιτικού περιεχομένου που θα καθοδηγεί και θα συνενώνει τους αγώνες, θα κλονίζει πολιτικά την κυβέρνηση, την Ε.Ε. και το κεφάλαιο. Ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής όπως το προτείνει το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό δεν σημαίνει ότι ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπουν στους αγώνες. Όμως το έλλειμμα πολιτικής γραμμής αντικαπιταλιστικής ανατροπής σε σύνδεση με τα άμεσα καυτά εργατικά προβλήματα, αλλά και με την προοπτική της επανάστασης, είναι που περιορίζει την παρέμβασή τους σε αγώνες «χαμηλής έντασης».

Η. ΤΑ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΩΠΑ ΠΑΛΗΣ - Ο ΚΑΒΟΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Η συνολική αντεπίθεση του κινήματος με όπλο το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα αποτελεί πολιτική μας επιλογή και προτεραιότητα, απάντηση στην επίθεση του αντίπαλου και δρόμος για τον συνδυασμό όλων των καθηκόντων μας σε αγωνιστικό, πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο. Δεν είναι «για την τιμή των όπλων» και «επειδή δεν μας αφήνουν άλλα περιθώρια».

Η γραμμή ρήξης και ανατροπής είναι ρεαλιστική επιλογή γιατί υπάρχουν προϋποθέσεις νίκης, λόγω της σοβαρής υποχώρησης της λαϊκής ανοχής στην κυβέρνηση.

Δεν υποβαθμίζουμε τις δυσκολίες, δεν υποκλινόμαστε όμως σε αυτές. Αφορούν κυρίως την πολιτική προετοιμασία της μάχης, το συσχετισμό δυνάμεων στην αριστερά (στάση ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ), την τεράστια προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων, το φόβο απέναντι στην απόλυση και την κρατική καταστολή, στις χρόνιες συνδικαλιστικές αδυναμίες και στο έλλειμμα αποφασιστικής και ταξικά προσανατολισμένης ηγεσίας στα ανώτερα επίπεδα των ομοσπονδιών και αρκετών σωματείων. Πυρήνας των δυσκολιών είναι η απουσία της λογικής και η καθυστέρηση στην ταξική ανασυγκρότηση του λαϊκού και εργατικού κινήματος στην κατεύθυνση ενός Νέου Εργατικού Κινήματος, πραγματικού αντίπαλου δέους και ικανού να δίνει νικηφόρες μάχες για την ανατροπή της επίθεσης. Όμως, τα βήματα αυτά μπορούν να γίνουν και οι δυσκολίες θα ξεπερνιούνται μέσα στις μάχες, στο έδαφος των κοινωνικών αγώνων, για την αλλαγή των συσχετισμών, την υπέρβαση των αυταπατών και των αντιφατικών διαθέσεων της εργατικής συνείδησης, με σκληρή δουλειά, έμπνευση και ικανότητα πρωτοπόρας δράσης.

...

Για την άμεση παρέμβαση στα ανοιχτά μέτωπα και τους αγώνες

Η επίθεση της κυβέρνησης σε δημόσιο και τις ΔΕΚΟ είναι ενιαία (απολύσεις -διαθεσιμότητες, ανταποδοτικότητα, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση κοινωνικών υπηρεσιών). Οι δυνάμεις του κινήματος, τα συνδικάτα και κυρίως η δική μας παρέμβαση, χρειάζεται να δώσει ενιαία απάντηση, και πολιτικά-προγραμματικά στο περιεχόμενο, αλλά και κινηματικά-αγωνιστικά στις κινητοποιήσεις σε όλο το δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο.

-Η μάχη συνδέεται με τον ιδιωτικό τομέα άμεσα (ΣΣΕ, προσφορά δημόσιων υπηρεσιών, απολύσεις, ανεργία) και έμμεσα (γενική επίθεση σε μισθούς, χρόνο εργασίας, σχέσεις εργασίας, κατοικία, ασφάλιση, ολοκληρωτισμός-εργοδοτική αυθαιρεσία/τρομοκρατία). Υπάρχει η ανάγκη και δυνατότητα για πολιτική ενοποίηση και αγωνιστικά σκιρτήματα στον ιδιωτικό τομέα.

-Συμβάλουμε στη δημιουργία συντονιστικών αγώνα παντού, ζωντανών και στηριγμένων στις ΓΣ, σε απεργιακές επιτροπές, κλπ. Προσπαθούμε να διαμορφώνεται μια νέα δυναμική «ηγεσία» του κινήματος, ένα άλλο κέντρο, που θα πάρει την πρωτοβουλία από τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-μεγάλων Ομοσπονδιών, αλλά και τα διάφορα σχέδια τύπου από τα πάνω «συντονισμού Ομοσπονδιών» με άνευρο περιεχόμενο και λογική ΣΥΡΙΖΑ. Κέντρο Αγώνα που στην κρίσιμη καμπή θα πάρει πάνω του την κλιμάκωση του αγώνα. Αξιοποιούμε και επιδιώκουμε αποφάσεις των ομοσπονδιών, με κανέναν όμως τρόπο δεν επαναπαυόμαστε σε αυτές. Στα συντονιστικά των πρωτοβάθμιων σωματείων και των ΓΣ δίνουμε την τετραπλή μάχη του περιεχομένου, των δυναμικών μορφών, της απεργιακής συνέχειας και του εδάφους για την κοινή δράση όλων των αγωνιζόμενων ρευμάτων. Πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικά των μαζικών διαδικασιών και όχι όργανα κομματικών συνεννοήσεων.

...                                                                                                                               

Η μάχη στη γειτονιά: Για τα ζητήματα κατοικίας, φόρων, δημόσιων υπηρεσιών, σχολείων, νοσοκομείων, συγκοινωνιών. Για την αγωνιστική αλληλεγγύη στους απεργούς τη μάχη με το κράτος και τις φασιστικές συμμορίες. Το δημόσιο σχολείο ή νοσοκομείο είναι ανάγκη του λαού, όχι μόνο των αντίστοιχων κλάδων.

Πιο συγκεκριμένα παρεμβαίνουμε στα παρακάτω μέτωπα:

-Της πάλης για την εξασφάλιση δωρεάν, δημόσιων υπηρεσιών, Εκπαίδευση, Υγεία, παιδικοί σταθμοί νερό, ενέργεια), της εμπορευματοποίησης υπηρεσιών των ΟΤΑ. Το θέμα της άρσης απαγόρευσης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, αποτελεί μεγάλο ποιοτικό βήμα, καθώς με αυτό «μπαίνει χέρι» στον πολύ στενό πυρήνα της μικρής λαϊκής ιδιοκτησίας. Το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων αγαθών.

-Του αποκλεισμού χιλιάδων νηπίων και βρεφών από τους παιδικούς σταθμούς, είτε μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ-ΕΕΤΑΑ, είτε μέσω των προγραμμάτων των δήμων, λόγω της επιβολής τροφείων, του προσωπικού που απολύεται και οδηγεί στην υποβάθμιση αυτών των δομών.

Με βάση αυτά να διεκδικήσουμε: - να μη μείνει κανένα παιδί εκτός β-π σταθμού - να καταργηθούν τα τροφεία - να μη γίνει καμία απόλυση σε δήμους, να μονιμοποιηθεί το προσωπικό, να γίνουν προσλήψεις για να καλυφθούν οι ανάγκες - να δώσει το κεντρικό κράτος τα λεφτά που χρωστά στους δήμους και να πάνε για την κάλυψη τέτοιων αναγκών με λαϊκό έλεγχο.

-Αποφασιστική συμβολή και από τις δυνάμεις μας στις γειτονιές στην μάχη της εκπαίδευσης. Επιδιώκουμε να έρθει στο κέντρο της συζήτησης το σύνολο των αλλαγών στην εκπαίδευση (νέο λύκειο, εργασιακά καθηγητών, αξιολόγηση σχολικών δομών, οικονομική κατάσταση σχολείων) σε συνδυασμό με τις αλλαγές στην εργασία ιδιαίτερα για τη νέα γενιά.

Θ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ – ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ 2ης ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ

...

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το ερχόμενο διάστημα θα συμβάλλει σε κλιμάκωση των αγώνων για τα δικαιώματα των εργαζόμενων, ενάντια στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και την ιμπεριαλιστική πολεμική επέμβαση, με βάση και το περιεχόμενο που τίθεται παραπάνω και έχει επεξεργαστεί και το ίδιο το μέτωπο.

Πρέπει να οργανώσει την μαζική πολιτική της παρουσία μέσα στους αγώνες και γενικότερα μέσα στο λαό με στόχο: να συμβάλλει στην πολιτικοποίηση των αγώνων, συνδέοντας πειστικά τους στόχους που αναδεικνύονται στην «ημερήσια διάταξη» του κινήματος, με τους πολιτικούς στόχους της περιόδου (ανατροπή αντιδραστικής πολιτικής και κυβέρνησης, έξω η τρόικα κλπ) και το συνολικότερο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Να συμβάλει να γίνεται κτήμα των εργαζόμενων και του λαού. Να ενισχύει πολιτικά και οργανωτικά την παρουσία της.

......

Για την μετωπική συμπόρευση, έγιναν οι πρώτες συναντήσεις με μια σειρά οργανώσεις και συλλογικότητες. Οι συζητήσεις είχαν συνολικά θετικό πρόσημο και εποικοδομητικό χαρακτήρα. Παρά τις διαφωνίες (επιμέρους ή συνολικές) των άλλων δυνάμεων, φάνηκε πως η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ισχυρή.

Αναδείχθηκαν όμως και σημαντικά προβλήματα και ως προς την συνολική λογική. Αναδείχθηκαν ζητήματα που αφορούν την αριστερή - εργατική κυβέρνηση, τον χαρακτήρα της πάλης κατά του ευρώ και της ΕΕ, στον χαρακτήρα και τα όρια της γραμμής της «μετωπικής συμπόρευσης». Συνολικά, οι ως τώρα τοποθετήσεις των δυνάμεων δεν καλύπτουν τις αποφάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μετωπική συμπόρευση αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού. Υπάρχει όμως το έδαφος για να συνεχίσουμε με συγκεκριμένες ενέργειες και αισιοδοξία την προσπάθεια.

Ι. ΤΟ 3^ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ του ΝΑΡ

Το 3^ο συνέδριο του ΝΑΡ θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το τριήμερο 29-30 Νοέμβρη/1 Δεκέμβρη. Σύντομα θα ανακοινωθούν οι δημόσιες εκδηλώσεις διαλόγου με βάση τα κείμενα της Προγραμματικής Διακήρυξης και των Θέσεων. Άνοιξε η διαδικασία του δημόσιου προσυνεδριακού διαλόγου. Θα δοθεί στη δημοσιότητα η αφίσα του Συνεδρίου.

....

Μετά τη δημοσίευση της «πρότασης Προγραμματικής Διακήρυξης» και των «Θέσεων» τον περασμένο Ιούνιο, την ειδική έκδοση, τη παρουσίαση τους σε κύκλο συζήτησης στις Ο.Β. του ΝΑΡ και της νΚΑ καθώς και τη δημόσια παρουσίαση του πυρήνα της Προγραμματικής Διακήρυξης και των Θέσεων σε ξεχωριστή εκδήλωση (Γεωπονική) και στο κάμπινγκ της νΚΑ, έχουμε μπει στην τελική ευθεία προς το συνέδριο. Στο τρίμηνο που απομένει είναι αναγκαίο να ανέβει ο πήχης της ζωντανής, δημόσιας, ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης. Στόχος που απαιτεί και προϋποθέτει την ενεργοποίηση τόσο του συνολικού δυναμικού της οργάνωσης όσο και των αγωνιστών που τοποθετούνται θετικά αλλά κριτικά στην προσπάθεια.

Το ενδιαφέρον ενός πρωτοπόρου κόσμου -ανένταχτου ή οργανωμένου- για το Συνέδριο έχει εκφραστεί πολλαπλά μετά τη δημοσίευση των κειμένων της ΠΕ. Η ανταπόκριση σε αυτό το ενδιαφέρον είναι καίριο ζήτημα και πρέπει να οργανωθεί συγκεκριμένα και πολύμορφα. Η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ απευθύνεται στον κόσμο του αγώνα, ανένταχτο ή μη, που αναζητά μια νέα κομμουνιστική προοπτική και οργάνωση και τον καλεί να συμβάλλει ουσιαστικά σε αυτή την προσπάθεια.

Το γραφείο της Π.Ε. του ΝΑΡ, Σεπτέμβρης 2013