Απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ, 14 Σεπτεμβρίου 2019

 

Π.Ε. ΝΑΡ: Να ανέβει ο πήχης της απάντησης στον αστικό διπολισμό!

Με στρατηγική ματιά και μαχητικό πνεύμα αντιμετωπίζει το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση τις νέες προκλήσεις μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από τη ΝΔ. «Αντιμετωπίζουμε τη νέα πολιτική περίοδο και τα καθήκοντα που θέτει στη ταξική πάλη με κριτήριο την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδατης συσπείρωσης των δυνάμεων της σύγχρονης κομμουνιστικής αναζήτησης, του μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του πόλου της, της ανάπτυξης, εμβάθυνσης και γείωσης του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, της πολιτικής και ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος. Το κριτήριο μας αυτό δεν αποτελεί εγκεφαλική σύλληψη, βολουνταριστική επιλογή ή ιδεολογική τοποθέτηση», τονίζεται στην Απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής της οργάνωσης, που συνεδρίασε στις 14 Σεπτέμβρη 2019. Δεν αρκεί δηλαδή απλά μια λογική «μέτρα η κυβέρνηση-αγώνες εμείς», όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Απαιτείται να ανέβει ο πήχης της απάντησης.

Βασικά αποσπάσματα της Απόφασης της Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση:

 

Κεφάλαιο Α

1. Αντιμετωπίζουμε τη νέα πολιτική περίοδο και τα καθήκοντα που θέτει στην ταξική πάλη με κριτήριο την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα, της συσπείρωσης των δυνάμεων της σύγχρονης κομμουνιστικής αναζήτησης, του μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του πόλου της, της ανάπτυξης, εμβάθυνσης και γείωσης του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, της πολιτικής και ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος. Το κριτήριο μας αυτό δεν αποτελεί εγκεφαλική σύλληψη, βολουνταριστική επιλογή ή ιδεολογική τοποθέτηση. Πηγάζει από τα συμπεράσματα της ταξικής πάλης όλης της προηγούμενης πολιτικής περιόδου, πολύ περισσότερο πηγάζει από τα σύνθετα καθήκοντα που θέτει η νέα πολιτική περίοδος που ξεκίνησε με τα αποτελέσματα των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων Μαΐου – Ιουλίου και τις διεθνείς εξελίξεις που είχαμε στο διάστημα του καλοκαιριού.

2. Σε όλο τον κόσμο έχει επανέρθει με ένταση το θεμελιακό ζήτημα της κατάστασης και των προοπτικών της καπιταλιστικής οικονομίας. Σχεδόν όλα τα στοιχεία των βασικών μεγάλων οικονομιών (ΗΠΑ, ΕΕ, Νοτιανατολική Ασία) καθώς και των αναπτυσσόμενων χωρών δείχνουν ισχυρά σημεία ένταξης της παγκόσμιας οικονομίας σε ένα νέο κύκλο ύφεσης. Αντίστοιχες εκτιμήσεις κάνουν και πολλοί αστοί οικονομολόγοι κι συνολικά ο οικονομικός τύπος. Είναι γεγονός ότι οι ρυθμοί μεγέθυνσης καρκινοβατούν σε όλες τις οικονομίες της Δύσης. Η Γερμανία αναμένεται να κλείσει το τρίμηνο με ύφεση ακολουθώντας την Ιταλία, ενώ οι εξαγωγές της είναι σε κάμψη, στοιχείο σημαντικό για τη Γερμανική οικονομία και τον πρωταγωνιστικό της ρόλο της στην Ευρωπαϊκή οικονομία. Στις ΗΠΑ για πρώτη φορά από το 2009 σημειώθηκε πτώση της παραγωγής στο τομέα της μεταποίησης, ενώ οι εμπορικοί πόλεμοι που έχει κηρύξει η κυβέρνηση Τραμπ, κυρίως σε Κίνα και Ε.Ε., οδηγούν σε ταχύτερη αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ. Την αναταραχή εντείνουν τα δεδομένα της αγοράς κρατικών ομολόγων των ΗΠΑ και συγκεκριμένα η αντιστροφή της καμπύλης αποδόσεων των ομολόγων (των βραχυπρόθεσμων σε σχέση με τα μακροπρόθεσμα). Η καμπύλη αυτή είναι ένας από τους πιο αξιόπιστους δείκτες ότι μία νέα ύφεση της αμερικανικής και της παγκόσμιας οικονομίας είναι προ των πυλών. Δεν είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ ρίχνει τις εκτιμήσεις της για παγκόσμια ανάπτυξη φέτος στο 3,2% (κάτω από το 2,5% θεωρείται ύφεση), ενώ οι μέχρι πρότινος ραγδαία αναπτυσσόμενες Κίνα, Ινδία, Ινδονησία έχουν επιβραδύνει αισθητά. Το επικείμενο Brexit και ο τρόπος που αυτό τελικά θα γίνει είναι ένα ακόμη στοιχείο που αυξάνει τους φόβους για τις επιδόσεις της παγκόσμιας οικονομίας.

Μια νέα ύφεση σε μια φάση που δεν έχουν ξεπεραστεί οι ήδη βαρύτατες συνέπειες της κρίσης του 2008 και με δοκιμασμένα πλέον μια σειρά εργαλεία υπέρβασης της, υπογραμμίζει την αδυναμία του σύγχρονου καπιταλισμού να ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες του κόσμου. Πολύ περισσότερο συνδέεται με τις δομικές αδυναμίες και αντιφάσεις του συστήματος, που ανέδειξε η κρίση του 2008. Η επιβεβαίωση αυτών των προβλέψεων θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τον κόσμο της εργασίας και θα ανοίξει εκ νέου τη συζήτηση για τις εναλλακτικές προτάσεις στο σύγχρονο καπιταλισμό επαναφέροντας και λογικές αριστερής διαχείρισης μαζί με τις αυταπάτες της, αλλά και βαθύτερες αναζητήσεις υπέρβασης του καπιταλιστικού ορίζοντα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο η σύγχρονη επαναστατική κομμουνιστική αριστερά οφείλει να παρέμβει με στρατηγικό στίγμα και περιεχόμενο.

3. Παράλληλα οξύνεται η πολιτική αστάθεια σε μια σειρά χώρες της ΕΕ. Στην Ισπανία με την αδυναμία να βρεθεί αξιόπιστο κυβερνητικό σχήμα, στην Ιταλία με το διαζύγιο Σαλβίνι - 5 αστέρων και την αντίστοιχη κυβερνητική κρίση που οδήγησε σε νέα κυβέρνηση και βέβαια στη Βρετανία με την πρόσφατη μεγάλη πολιτική κρίση η οποία οδήγησε σε απώλεια της πλειοψηφίας για τον Μπόρις Τζόνσον και τους συντηρητικούς στις ψηφοφορίες για το Brexit. Αυτή η παρατεταμένη πολιτική αστάθεια και τα προβλήματα «κυβερνησιμότητας» αντανακλούν στο πολιτικό πεδίο την αδυναμία αξιόπιστης υπέρβασης της οικονομικής κρίσης του συστήματος, τους φόβους νέας ύφεσης και τις συνεπακόλουθες αντιφάσεις και αντιθέσεις που αναπτύσσονται στα πλαίσια των ενδοαστικών ανταγωνισμών, και των αστικών κομμάτων του, συνολικά την αδυναμία να δοθεί πειστική διέξοδο που να ενσωματώνει τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

4. Συνεχίζονται οι ανταγωνισμοί για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ιδιαίτερα κλιμακώνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική ολιγαρχία σε έναν άδικο και τυχοδιωκτικό ανταγωνισμό και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Ιδιαίτερα η πρόσδεση του ελληνικού καπιταλισμού στο άρμα των ΗΠΑ στο όνομα της διεκδίκησης κυρίαρχης θέσης στην εκμετάλλευση των ΑΟΖ, των υδρογονανθράκων και των δρόμων μεταφοράς τους στην Ανατολική Μεσόγειο απειλεί να οδηγήσει άμεσα σε εμπλοκή στις πολεμικές περιπέτειες στην περιοχή μας.

Οι πολεμικές συγκρούσεις συνεχίζονται σε Συρία, Κουρδιστάν, κ.α. και οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. δείχνουν ότι θα έχουμε επέκτασή τους και νέο γύρο εξοπλισμών και ένταση της στρατιωτικοποίησης. Στο Περσικό κόλπο επανέρχονται οι φόβοι πολεμικής ανάφλεξης. Στην Παλαιστίνη υπάρχουν νέες συγκρούσεις. Νέοι πρόσφυγες φτάνουν στη χώρα μας, η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας συνεχίζει να τους απαγορεύει τις μετακινήσεις και η Ν.Δ. ανακοινώνει την πρόθεσή της για την κατάργηση της δευτεροβάθμιας επιτροπής ασύλου, ενώ οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε στρατόπεδα και ο εγκλεισμός μονιμοποιούνται.

5. Τα καλοκαίρι που μας πέρασε επανήλθε με ένταση το ζήτημα της περιβαλλοντικής καταστροφής. Οι εκτεταμένες πυρκαγιές στις μεγαλύτερες δασικές εκτάσεις του πλανήτη (Σιβηρία, Αμαζόνιος, Αφρική), οι πρώτες θεαματικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής (λιώσιμο πάγων στην Γροιλανδία, νέα ρεκόρ καύσωνα κ.α.), έχουν ανοίξει τη συζήτηση διεθνώς και στη χώρα μας για το άμεσο μέλλον του πλανήτη. Τα φαινόμενα αυτά συνδέονται και με τα εντεινόμενα κρούσματα περιβαλλοντικών καταστροφών που ζήσαμε έντονα και στην Ελλάδα με το Μάτι και την Μάνδρα πέρυσι, τη Χαλκιδική και τα Χανιά φέτος, τα οποία δεν αποτελούν απλές συμπτώσεις. Είναι τα αποτελέσματα της βαρβαρότητας του καπιταλισμού, που υπακούει μόνο στον κανόνα της κερδοφορίας του και δεν θα διστάσει να πουλήσει ακόμα και τις στάχτες αυτού του κόσμου στο χρηματιστήριο. Ενδεικτικό του μυωπικού και άναρχου χαρακτήρα της καπιταλιστικής παραγωγής είναι η εντεινόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος. Στο όνομα του βραχυπρόθεσμου κέρδους ο καπιταλισμός πριμοδοτεί ένα μοντέλο καταστροφικής ανάπτυξης αδιαφορώντας για τις συνέπειες ως προς την ανθρωπότητα. Η συζήτηση που ήδη έχει ανοίξει υπογραμμίζει την ανάγκη για μια βαθύτερη αντικαπιταλιστική προσέγγιση με κομμουνιστικό ορίζοντα και των σύγχρονων οικολογικών ζητημάτων, παγκόσμιων και τοπικών, που θα συνδέεται με την αναπτυσσόμενη οικολογική συνείδηση που αναπτύσσεται ειδικά σε πλατιά τμήματα της νεολαίας και με αντίστοιχες κινηματικές προσπάθειες, με σκοπό την υπέρβαση της λογικής της «πράσινης οικονομίας», της ατομοκεντρικής περιβαλλοντολογικής ευαισθησίας και άλλων αντιλήψεων που δεν υπερβαίνουν τα όρια του συστήματος και για αυτό αποτυγχάνουν να λύσουν τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα τα περιβαλλοντολογικά προβλήματα.

6. Από τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της ΝΔ αναδείχθηκαν οι κατευθύνσεις της νέας κυβέρνησης. Στην προηγούμενη ΠΕ εκτιμούσαμε και σωστά ότι η ΝΔ θα επιχειρήσει μια κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, μια φυγή προς τα μπρος στο επίπεδο των αναδιαρθρώσεων και των αντεργατικών τομών.

Το σχέδιο της ΝΔ δείχνει σοβαρότητα, συνέχεια και αξιοποίηση της πλούσιας υποδομής που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα. Προωθεί ήδη βαθύτερες αντεργατικές τομές (νέο σχέδιο νόμου για τα εργασιακά στη κατεύθυνση μείωσης του εργατικού κόστους, περαιτέρω χτυπήματος των ΣΣΕ ακόμη και της ΕΓΣΣΕ με τις εξαιρέσεις των επιχειρήσεων που «πτωχεύουν» και των περιοχών με αυξημένο από το μέσο όρο ποσοστό ανεργίας, δηλαδή τη μισή Ελλάδα), αλλαγές στο ασφαλιστικό, ιδιωτικοποίηση επικουρικών ταμείων, επαγγελματικά ταμεία κλπ), ακόμη περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, ΣΔΙΤ, επιχειρηματική λογική αντιμετώπισης των κοινωνικών δαπανών και από το ίδιο το κράτος. Αντίστοιχες αντιδραστικές αλλαγές θα προωθήσει και στο χώρο της εκπαίδευσης (για αυτό και η επιτακτική κατάργηση του ασύλου). Έχει ψηφίσει ήδη νέο νόμο για τη δημόσια διοίκηση και τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού ως επιτελικό κράτος και αντιδημοκρατικές αλλαγές στη λειτουργία δήμων και περιφερειών για ενίσχυση του συγκεντρωτικού χαρακτήρα τους, ενώ έχει ανακοινώσει την κατάργηση της εκδοχής της απλής αναλογικής στις τοπικές εκλογές, και θα επιδιώξει βαθύτερες τομές και στο πεδίο των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθερίων σε 2 ακόμη επίπεδα: α) στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος, με την αλλαγή του εκλογικού νόμου για τον οποίο έχουν διαρρεύσει χαρακτηριστικά σημεία όπως ορισμός ορίου κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης στα επίπεδα του 4-5 % και επαναφορά του μπόνους βουλευτών στο πρώτο κόμμα (κατεύθυνση η οποία δείχνει τη προετοιμασία και προληπτική παρέμβαση του κεφαλαίου για τους επόμενους γύρους κοινωνικής και πολιτικής σταθεροποίησης), σκέψεις για επιστολική ψήφο των ομογενών, τη στιγμή που χιλιάδες μετανάστες που μένουν μόνιμα για 10-20 χρόνια στη χώρα δεν έχουν στοιχειώδη εκλογικά δικαιώματα, β) στο επίπεδο των αγώνων και του «πεζοδρομίου» συνολικά, με το νέο νόμο για τη λειτουργία των συνδικάτων και των απεργιών (ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλισμένων), την αστυνομοκρατία, τη κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήμια κλπ. Ταυτόχρονα με το νόμο αναβάθμισης του αντιδραστικού θεσμού της Εθνοφυλακής επιδιώκεται μια βαθύτερη στρατιωτικοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας και η μονιμότερη και πολυπληθέστερη εμπλοκή του εθνικιστικού ρεύματος στη αντιμετώπιση του εξωτερικού και εσωτερικού εχθρού. Αντιδραστικές έως απάνθρωπες αλλαγές προχωράνε και στο θέμα της αντιμετώπισης των προσφύγων και των μεταναστών. Ειδικά για το ζήτημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών προσανατολιζόμαστε σε πρωτοβουλίες που τόσο σε μετωπικό όσο και σε κινηματικό επίπεδο θα συγκροτούν και θα ενώνουν δυνάμεις και θα αναδεικνύουν το σύγχρονο δημοκρατικό ζήτημα. Βασικό ρόλο σε αυτό οφείλει να παίξει η επιτροπή της ΠΕ Δημοκρατικών Δικαιωμάτων, Αντιφασιστικής πάλης, Προσφύγων. Την ίδια στιγμή προχωρά σε περαιτέρω ανάπτυξη και εμβάθυνση της συνεργασίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και βέβαια τον αντιδραστικό άξονα με Ισραήλ-Αίγυπτο-Κύπρο, με ενεργό το κίνδυνο των πολεμικών τυχοδιωκτισμών.

Η κυβέρνηση υπηρετεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο επίθεσης και διαθέτει επιτελείο που επιδιώκει με επαγγελματισμό μια μακροπρόθεσμη κυριαρχία στο έδαφος της πλατιάς απογοήτευσης που άφησε στα λαϊκά στρώματα η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ και η τωρινή κατάσταση του λαϊκού κινήματος. Αναλαμβάνει επιθετικά το δικό της ρόλο για την προώθηση της μεγάλης και συνολικής αστικής αντιδραστικής αναδιάρθρωσης για να ξεπεράσει ο ελληνικός καπιταλισμός την κρίση του, αναδιάρθρωση που προωθήθηκε με τα μνημόνια και άλλες παρεμβάσεις και από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις (με τον δικό της τρόπο η κάθε μια). Η ΝΔ δείχνει ιδιαίτερη απεύθυνση προς τα μεσαία στρώματα και τον κόσμο της αυτοαπασχόλησης με όπλο τις φορολογικές – ασφαλιστικές ελαφρύνσεις επιδιώκοντας συμμαχίες. Αντικαθιστά τη τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, για συγκέντρωση πλεονασμάτων, υπέρ των αναγκαίων, για επιδοματική πολιτική πτωχοκομείου στα πιο πληττόμενα στρώματα, με τη τακτική της μείωσης της φορολογίας του «επιχειρηματικού κόσμου» και στα πλαίσια του και των μικρομεσαίων για «ζωντάνεμα της οικονομίας» κλπ. Αντίστοιχα επιδιώκει να κερδίσει συμπάθειες και στους εργαζομένους με την (εξαιρετικά μικρή) μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, ΕΝΦΙΑ, φόρων κλπ.

Η ΝΔ ταυτόχρονα με την κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων επιδιώκει και μια ευρύτερη ιδεολογική – αξιακή επίθεση ενάντια σε κάθε τι αριστερό, δημοκρατικό και προοδευτικό υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, μια αντιδραστική νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση στο επίπεδο των ιδεών. Αυτό φαίνεται από το πώς παρουσιάζει και επενδύει ιδεολογικά-αξιακά τις μέχρι τώρα παρεμβάσεις της (χαρακτηριστικά για το άσυλο και την «ανομία» στα πανεπιστήμια, τα Εξάρχεια και τις καταλήψεις, τη μη πληρωμή εισιτηρίου στα ΜΜΜ κοκ). Επιδιώκει μια ρεβάνς από το ριζοσπαστισμό που γέννησε η περίοδος των αγώνων ενάντια στη κρίση του συστήματος, αλλά και συνολικά το ριζοσπαστισμό που υπάρχει σε πλατιά τμήματα των εργαζόμενων και της νεολαίας με τη διαμόρφωση ενός λαϊκίστικου συντηρητικού ρεύματος. Αυτή η τάση του «νόμου και της τάξης» έχει τρεις στόχους: α) προσπαθεί να καταστείλει προληπτικά τις αντιστάσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας για απρόσκοπτη πορεία των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και της αντιδραστικής «ανάπτυξης» β) προσπαθεί να υποκαταστήσει τις δυσκολίες να τηρηθούν οι υποσχέσεις περί «ανάπτυξης για όλους» και για μετρήσιμα βήματα στο οικονομικό πεδίο, ειδικά αν οι προβλέψεις για νέο κύκλο ύφεσης στη παγκόσμια οικονομία επιβεβαιωθούν και γ) ταυτόχρονα επιχειρείται ένα προληπτικό χτύπημα των αντικαπιταλιστικών και σύγχρονα κομμουνιστικών τάσεων.

7. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κατεύθυνση της εμβάθυνσης του αστικού του χαρακτήρα, βαδίζοντας προς το νέο κόμμα της λεγόμενης κεντροαριστεράς, έδειξε από τα πρώτα του αντιπολιτευτικά βήματα το θεσμικό ρόλο του ως ο δεύτερος πόλος του αστικού διπολισμού. Επιβεβαιώνει τη βαθύτερη συμφωνία του με την εφαρμοζόμενη πολιτική, διαφωνώντας στα σημεία, τους ρυθμούς και τους τρόπους με τους οποίους αυτή προωθείται. Οι διεργασίες στο εσωτερικό του, οι διαφωνίες και τα «αντίπαλα στρατόπεδα» που διαμορφώνονται δεν αφορούν τον χαρακτήρα της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ σε σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, αλλά τους τρόπους με τους οποίους θα επιτευχθεί αυτό, το βαθμό της πολυσυλλεκτικότητας και την συνεχή προσπάθεια ηγεμονίας σε ότι κινείται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος.

Η επιχειρούμενη ποιοτική κλιμάκωση της επίθεσης από τη πλευρά της κυβέρνησης της ΝΔ, σε συνδυασμό με την «αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, θέτει την ανάγκη οργάνωσης ενός νέου ανώτερου σε περιεχόμενο και μορφές κύκλου αγώνων του μαζικού κινήματος, που θα συνδέεται με μια νέα αντικαπιταλιστική πολιτική προοπτική, ενάντια στα όρια της γραμμής ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα θα υπερβαίνει τη ρεφορμιστική πολιτική του ΚΚΕ. Υπογραμμίζει την ανάγκη για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού λαϊκού κινήματος και τον στρατηγικό επανεξοπλισμό της μαχόμενης αριστεράς.

Η νέα αντεργατική επίθεση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με «αντιδεξιά», αντί ΝΔ μέτωπα και «ενιαίο μέτωπο με το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ». Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ενότητα στον μέσο όρων αυτών που καλούνται να ενωθούν σε αντιδιαστολή με το αναγκαίο περιεχόμενο μιας σύγχρονης ανατρεπτικής πολιτικής, στο όνομα της «επαφής με τις μάζες, «της αποτυχίας όλης της αριστεράς» και της «ανασύνθεσης». Δυστυχώς τόσο πρόσφατες πολιτικές πρωτοβουλίες στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς (πρωτοβουλία των 4, Αναμέτρηση, ΑΡΑΝ, ΔΕΑ και Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά) όσο και κινηματικές (όπως στις διαδηλώσεις της ΔΕΘ και την αντιμετώπιση της Καμάρας) δείχνουν ότι μια σειρά από δυνάμεις αντί να συμβάλλουν στην υπεραναγκαία ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και την ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς τείνουν να περιορίζονται στα τωρινά όρια του μαζικού κινήματος και της αριστεράς.

Κατά τη γνώμη μας τα αναγκαία βασικά συνθήματα που πρέπει να προβάλλονται στη νέα πολιτική περιόδου περιέχονται στο τετράπτυχο:

  • Κλονισμός - ανατροπή της κλιμακούμενης αντεργατικής – αντιλαϊκής επίθεσης διαρκείας, της μόνιμης επιτροπείας και της πολεμικής απειλής, που προωθούνται από την κυβέρνηση της ΝΔ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και της ΕΕ, με την στήριξη του αστικού πολιτικού τους συστήματος, από ένα ταξικά και πολιτικά ανασυγκροτημένο εργατικό –νεολαιίστικο κίνημα και μια ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά.
  • Ανατρεπτικός αγώνας ενάντια την κυβέρνηση και τους σχεδιασμούς της Ν.Δ. - αποκάλυψη του βαθιά αντιδραστικού χαρακτήρα της.
  • Καταδίκη της αστικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι σε νέες αυταπάτες της συμμαχίας με τον ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα του «μετώπου κατά της δεξιάς», του «μικρότερου κακού», των «κυβερνητικών λύσεων».
  • Όχι στον καπιταλιστικό μονόδρομο. Των κρίσεων, της φτώχιας, των πολέμων, της οικολογικής καταστροφής, του νέου σκοταδισμού. Το μέλλον μας είναι η αντικαπιταλιστική ανατροπή και η κομμουνιστική απελευθέρωση.

Αυτοί οι πολιτικοί στόχοι προωθούνται με τη:

  • Συγκρότηση των δυνάμεων της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής.
  • Συσπείρωση των ευρύτερων δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής πάλης και προοπτικής. Ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και θετική υπέρβαση της στη κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού πόλου.
  • Ταξική ανασυγκρότηση και μαχητική αναγέννηση του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, με λογική ταξικής αγωνιστικής ενότητας στη βάση.

Κεφάλαιο Β

Για την προώθηση της δουλειάς μας στο επίπεδο του φορέα και του μετώπου

8.  Στην προηγούμενη απόφαση της ΠΕ περιγράψαμε τη λογική της διαμόρφωσης βασικών κοινωνικό-πολιτικών όρων για ένα νέο αναγκαίο βήμα ανώτερης συσπείρωσης της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα και την αλλαγή του συσχετισμού στην αντικαπιταλιστική αριστερά και συνολικά την αριστερά.

Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τη νέα πολιτική περίοδο με μάχιμη πολιτική ψυχολογία ανοίγματος με συντεταγμένο τρόπο, περιεχόμενο, πλαίσιο και στόχους.

Οι τρεις πρωτοβουλίες που περιγράψαμε στη απόφαση της ΠΕ της 20/7 (εργατική - ταξική κίνηση, αυτοτελή συσπείρωση του δυναμικού της σύγχρονης κομμουνιστικής αναζήτησης, βαθύτερος και μονιμότερος συντονισμός των περιφερειακών-δημοτικών κινήσεων και του δυναμικού τους), μαζί με πρωτοβουλίες που θα παρθούν στη νεολαία, τις αντιμετωπίζουμε ως ένα ενιαίο σχέδιο με διακριτές μεν αλλά διαλεκτικά αλληλοσυνδεδεμένες κινήσεις των οποίων το προχώρημα θα διαμορφώνει μια διαφορετική εικόνα στο μαζικό κίνημα και τη μάχιμη αριστερά. Αυτές αποτελούν συνολικά τα αναγκαία βήματα για να επιδιώκεται και η ανώτερη συγκρότηση του αντικαπιταλιστικού πόλου και στα πλαίσια αυτά το ξεπέρασμα της σημερινής κατάστασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πορεία δημιουργικής πολιτικής και οργανωτικής υπέρβασης της.

9.  Πως προχωράμε αυτή τη διαδικασία για το σύγχρονο κομμουνιστικό φορέα;

Στη φάση αυτή, ένας σταθμός είναι τα 30-χρονα από την ανταρσία της ΚΝΕ (Σεπτέμβριος 1989-2019) και τα 30-χρονα από την ίδρυση του ΝΑΡ (Φεβρουάριος 1990-2020), που ανοίγουν εκ των πραγμάτων μια συζήτηση στο δυναμικό της αριστεράς και αποτελούν ευκαιρία να θέσουμε στο δυναμικό της αριστερής αναζήτησης ερωτήματα και να προκαλέσουμε συζήτηση. Το ερώτημα αν το ρήγμα του 1989 είναι ανοιχτό, η πράξη/δράση του ρεύματός μας να κάνει ρήξη με την ρεφορμιστική αριστερά, η αναζήτηση μιας νέας κομμουνιστικής προοπτικής, οι αγώνες και ως ένα βαθμό οι συλλογικές τομές που έκανε στην 30-χρονη πορεία του το ΝΑΡ και η ν.Κ.Α. στη θεωρία, την πολιτική, τη μετωπική συσπείρωση και στους αγώνες πρέπει να προβληθούν με συνολικό τρόπο ώστε να τεθεί τολμηρά το ζήτημα μιας νέας «ρήξης» με το αστικό πολιτικό σύστημα, μιας μεγαλύτερης ρήξης με την υποταγμένη αριστερά της σύγχρονης εποχής, αλλά και ένα ανώτερο βήμα συσπείρωσης και συγκρότησης κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος στον 21ο αιώνα. Να μιλήσουμε με βάση την πλούσια και πολύτιμη εμπειρία-θετική και αρνητική-από την πορεία, τη δράση και τις προσπάθειες του ρεύματος της ανυπόταχτης πάλης και της νέας κομμουνιστικής ελπίδας.

Σε μια τέτοια διαδικασία θέλουμε να συζητήσουμε με όλο αυτό τον κόσμο μια βαθύτερη αποτίμηση για τις πολιτικές ανεπάρκειες της πρόσφατης δεκαετίας και σε αυτή τη συζήτηση προτείνουμε στο κόσμο αυτό μια συνολική πολιτική-προγραμματική στροφή που περιγράφουμε και τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες στις οποίες τον καλούμε να συμβάλλει.

Συγκεκριμένα, για την υπόθεση του νέου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος αναπτύσσουμε το σχεδιασμό που έχουμε προτείνει-συζητήσει σε διάφορες φάσεις, με πρώτα άμεσα βήματα τα εξής (μέχρι το Πανελλαδικό Σώμα):

Α. Σε όλες τις ΟΒ και σε κάθε περιοχή-πόλη σχεδιάζουμε συσκέψεις με θέμα την συζήτηση πάνω στις βασικές ιδέες και περιεχόμενο της Προγραμματικής Διακήρυξης, στα πλαίσια και των 30-χρονων του ρεύματός μας και τη γενικότερη συζήτηση για το τι χρειάζεται στις νέες πολιτικές συνθήκες και συνολικότερα στη νέα εποχή.

Β. Εντείνουμε και ολοκληρώνουμε την προσπάθεια που είχαμε ξεκινήσει με το κείμενο υπογραφών για το νέο κομμουνιστικό πρόγραμμα-κόμμα, επιδιώκοντας μια μαζική και δημόσια δήλωση-δέσμευση μιας πλειάδας αγωνιστών και αγωνιστριών της κομμουνιστικής αριστεράς που θα θέτει στις νέες πολιτικές συνθήκες την ανάγκη συνολικής προγραμματικής στροφής σύγχρονου κομμουνιστικού χαρακτήρα και θα καλεί στην αναγκαία συσπείρωση δυνάμεων για αυτό. Το δυναμικό αυτό επιδιώκουμε στην αμέσως επόμενη φάση να πρωταγωνιστήσει σε μια συντεταγμένη πορεία οικοδόμησης μορφών (επιτροπών βάσης) πανελλαδικά και στον αναγκαίο συντονισμό τους.

Πιστεύουμε ότι η εξάμηνη καμπάνια και ο κύκλος για τα 30-χρονα (όπως αναλυτικά αποφασίσαμε στην προηγούμενη ΠΕ) μαζί και δεμένη με τη συγκεκριμένη δουλειά με τις συσκέψεις και την προβολή των ιδεών της Προγραμματικής Διακήρυξης ως συμβολή στο σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα από τη μία και την δημόσια εμφάνιση του κειμένου αρχών-στόχων και ανοιχτού καλέσματος με τις υπογραφές από την άλλη, θα δημιουργήσουν νέες δυνατότητες για τα παραπέρα αναγκαία βήματα συγκρότησης του δυναμικού για το νέο πρόγραμμα και κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Γ. Ιδιαίτερη προσοχή και σχεδιασμός πρέπει να υπάρχει ώστε όλες μας οι πρωτοβουλίες να προσανατολίζονται στην ενίσχυση της εργατικής ταξικής βάσης του ΝΑΡ και της νΚΑ.

Δ. Στην κατεύθυνση αυτή προσανατολιζόμαστε σε μια σημαντική πανελλαδικού χαρακτήρα πολιτική διαδικασία όλων των δυνάμεων που ενδιαφέρονται για την υπόθεση της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης και του κομμουνιστικού φορέα για τα τέλη του Φλεβάρη – αρχές Μάρτη. 

11.  Για τη εργατική- ταξική κίνηση

Η δημιουργία μιας τέτοιας κίνησης έχει καθυστερήσει δραματικά. Ωστόσο, σήμερα δημιουργούνται νέες δυνατότητες καθώς μέσα από τη συνολική εμπειρία των αγώνων ωριμάζει η αναγκαιότητα μιας τέτοιας κίνησης σε πρωτοπόρα τμήματα των εργατικών αγώνων.

Η κίνηση θα είναι ταξική. Θα στηρίζεται στην αγωνιστική ταξική ενότητα των πρωτοπόρων εργατών και εργαζομένων. Θα είναι ανεξάρτητη από την αστική πολιτική και τις παρατάξεις της στο εργατικό κίνημα, αλλά και από τις αριστερές εργατικές παρατάξεις (ΔΑΣ, ΜΕΤΑ κλπ). Δεν υποκαθιστά τις συσπειρώσεις των χώρων, των κλάδων ή των εργατικών κέντρων, αλλά συνδέεται μαζί τους, συσπειρώνει το πιο συνειδητό κομμάτι τους. Δεν είναι μια στενά συνδικαλιστική κίνηση, αλλά μια πολιτική κίνηση για το εργατικό κίνημα που συμβάλλει στην εμφάνιση και στην ενίσχυση της εργατικής πολιτικής.

Το επόμενο διάστημα πρέπει να ιεραρχηθεί η δημιουργία της ταξικής κίνησης με απεύθυνση για συμβολή στους πρωτοπόρους αγωνιστές του εργατικού κινήματος (αλλά και κινήσεις ή ομάδες), ειδικά στους αγωνιστές των σχημάτων − παρεμβάσεων − συσπειρώσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα σε σχήματα/κινήσεις της νέας εργατικής βάρδιας και τις Εργατικές Λέσχες στο ανένταχτο δυναμικό και στις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που αναγνωρίζουν αυτή την αναγκαιότητα σε διανοούμενους, που μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη των επεξεργασιών μιας τέτοιας κίνησης.

12. Για το εργατικό κίνημα

Παράλληλα κινούμαστε για μια νέα φάση συντονισμού σωματείων, επιτροπών αγώνα και συνδικαλιστών. Για την προώθηση αυτής της πρωτοβουλίας το δυναμικό του ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση θα συμβάλλει σε αντίστοιχες διεργασίες, για συνέλευση σωματείων στην Αθήνα.

Οι δυνάμεις μας σε όλα τα όργανα του εργατικού κινήματος προτείνουν τη διοργάνωση απεργίας ενάντια στο νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο και τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης για τις οικονομικές-ασφαλιστικές και άλλες διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος με αντίστοιχη κλιμάκωση. Συμμετέχουμε και στηρίζουμε τη πρωτοβουλία για διακλαδική απεργία στον ιδιωτικό τομέα με ενισχύοντας τα στοιχεία του περιεχομένου και του χαρακτήρα της.

Συμβάλλουμε στις συνεδριάσεις των εργατικών σχημάτων στον ιδιωτικό τομέα και των κινήσεων –παρεμβάσεων –συσπειρώσεων στο δημόσιο για τη συζήτηση και την οργάνωση της συμβολής του δυναμικού τους για ένα νέο γύρο εργατικών αγώνων.

13.  Για το συντονισμό των περιφερειακών και δημοτικών κινήσεων.

Για το ζήτημα αυτό γράφαμε στην τελευταία απόφαση της ΠΕ:

«Β) Ενισχύουμε τον συντονισμό των περιφερειακών και δημοτικών αριστερών, αντικαπιταλιστικών, αντιδιαχειριστικών κινήσεων με σταθερότητα στη συμμετοχή και συμβολή της κάθε μιας κίνησης, επιδιώκοντας να ενταχτούν σε αυτόν και οι νέες κινήσεις. Συμβάλλουμε στην κοινή στάση τους μέσα στα συμβούλια, αναβαθμίζουμε τις κοινές θέσεις τους με συναντήσεις τους, ημερίδες και επεξεργασίες και τις κοινές δράσεις τους με πρωτοβουλίες αγνωστικών κινητοποιήσεων και καμπάνιες για τα θέματα των αναδιαρθρώσεων στα πεδία της εργασίας, του χώρου, των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης, των λαϊκών αναγκών.»

Μπορούμε να αποτιμήσουμε θετικά : α. την πρώτη εμφάνιση των περιφερειακών και δημοτικών κινήσεων που στηρίξαμε, όπου το σύνολό τους είχε κοινή στάση στις ορκωμοσίες των συμβούλων, κοινές θέσεις απέναντι στις νομοθετικές αλλαγές της ΝΔ για τη λειτουργία περιφερειών και δήμων και κοινή στάση για μη συμμετοχή στις διαδικασίες των ψευτοεκλογών στα συμβούλια για τα προεδρεία και τις επιτροπές διοίκησης, β. την κοινή ανακοίνωση των 12 περιφερειακών και 23 δημοτικών κινήσεων (από τις 31 που στηρίξαμε) για την απειλή κυρώσεων στο σ. Αγαπητό για πανό και συνθήματα της περιφερειακής κίνησης και γ. την κοινή σύσκεψη των 4 δημοτικών κινήσεων Θεσσαλονίκης μαζί με την Περιφερειακή Κίνηση.

Τα παραπάνω δείχνουν ότι ωριμάζει η ανάγκη του συντονισμού, των κοινών θέσεων και της κοινής δράσης των κινήσεων και χρειάζεται να συμβάλλουμε πιο συστηματικά σε αυτή την κατεύθυνση με την εμφάνιση σχετικών πρωτοβουλιών, με συναντήσεις των κινήσεων, κοινές ανακοινώσεις για τα κεντρικά ζητήματα, ημερίδες για διάφορα θέματα. Να προσπαθήσουμε με προσεκτικά βήματα σε αυτή την προσπάθεια να ενταχτούν και οι κινήσεις που ακόμα δεν έχουν σταθεροποιήσει τη συμμετοχή τους σε αυτές τις συντονισμένες προσπάθειες. Το επόμενο διάστημα που θα ενταθούν και μέσα από δήμους και περιφέρειες οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις γύρω από τη διαχείριση των απορριμμάτων, την ενέργεια, τους δημόσιους και ελεύθερους χώρους και τις κοινωνικές υπηρεσίες χρειάζεται να ξεδιπλωθεί ένα σχέδιο δράσεων στις περιοχές και η εμφάνιση συντονισμένων δράσεων για αυτά τα θέματα. Και βέβαια όλα αυτά θα έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα όσο οι κινήσεις στις περιοχές τους ανεβάζουν τη γείωση τους με τα προβλήματα, τους κατοίκους και τις συλλογικότητές τους, τη δημοκρατική τακτική τους λειτουργία, τη δράση τους, τη συμβολή τους στην ανάπτυξη αγώνων. Ειδικά την επόμενη περίοδο που θα ανοίξουν ζητήματα με τις αυξήσεις και διακοπές ρεύματος, τους δημόσιους χώρους, το χωροταξικό, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα απορρίμματα και η δράση των συλλογικοτήτων του κινήματος έχει υποχώρηση, χρειάζεται η ιδιαίτερη συμβολή μας και στην αναθέρμανσή τους.

Η κατεύθυνση για συντονισμό δράσεων των κινήσεων αποκτά πιο ισχυρό χαρακτήρα, λόγω και της όξυνσης του οικολογικού ζητήματος σε διεθνές επίπεδο, μετά και τα γεγονότα του καλοκαιριού και το μέγεθος των συνεπειών που βιώνουμε και στη χώρα μας. Το έντονο οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας, που θα οξύνεται συνεχώς και αποκτά ήδη ένταση στην περιοχή μας με τις εξορύξεις και τις ΑΟΖ, μπορεί να επαναφέρει και να εμπλουτίσει το δίλλημα του: Κομμουνισμός ή Βαρβαρότητα;

Το αμέσως επόμενο διάστημα η Επιτροπή Πόλη-Χώρου-Περιβάλλοντος, εκτός των άλλων, να προχωρήσει στην αναγκαία επεξεργασία για την παρέμβαση μας στο θέμα περιβάλλον-κλιματική αλλαγή από τη σκοπιά της σύγχρονης κομμουνιστικής αριστεράς, αξιοποιώντας όσους σ. είναι σε σχετικές με το περιβάλλον συλλογικότητες και τους σ. επιστήμονες που ασχολούνται με ζητήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον. Επίσης, να συγκεντρώσουμε στοιχεία για τις συλλογικότητες (επιτροπές, πρωτοβουλίες, σύλλογοι, ομάδες, συνελεύσεις) που υπάρχουν και τις οποίες στηρίζουμε και να συμβάλλουμε στον οριζόντιο συντονισμό τους.

14. Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Πρέπει να σημειώσουμε ότι η κατάσταση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ παραμένει εξαιρετικά δύσκολη τόσο λόγω των γενικότερων προβλημάτων στο κίνημα όσο και λόγω της κρίσης και των αντιθέσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την οποία συζητήσαμε στην ΠΕ του Ιούλη 2019.

Είναι φανερό ότι αναπτύσσονται στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαφορετικά -και αντιπαραθετικά σε πολλές περιπτώσεις- πολιτικά σχέδια για το χαρακτήρα και το μέλλον του μετώπου που έχουν άμεση αναφορά στην πολιτική γραμμή που πρέπει να ακολουθήσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη νέα φάση που βρισκόμαστε. Έτσι διαμορφώνεται ένα μπλοκ δυνάμεων που προβάλλει σαν αναγκαία γραμμή για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ «ξεπερνώντας τα σεχταριστικά λάθη του παρελθόντος» την προσπάθεια να ηγηθεί ενός ευρύτερου αντιδεξιού μετώπου «χωρίς αποκλεισμούς», για να μπορέσει να δώσει τη μάχη ενάντια στην κυβέρνηση και να επιδράσει στον κόσμο που θα παλεύει. Πρόκειται για μια αντίληψη που αντιμετωπίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν το πιο πρωτοπόρο κομμάτι μιας ενιαίας γενικά αριστεράς που έχει σαν στόχο να την τραβήξει πιο αριστερά «ξεπερνώντας τους συμβιβασμούς της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και την αδυναμία της να εκφράσει τη μαχητική αντιπολίτευση απέναντι στη Δεξιά». Είναι μια γραμμή που αρνείται να δει τα βασικά συμπεράσματα από την 10ετη περίοδο που έκλεισε με την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πού, ανεξάρτητα από προθέσεις, θα οδηγήσει στη διάχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ευρύτερα θολά μέτωπα με την ηγεμονία των ρεφορμιστικών αντιλήψεων. Κύριος εκφραστής αυτής της αντίληψης είναι το ΣΕΚ που κινείται στο τρίπτυχο «εργατικές απεργίες – ενιαίο μέτωπο με τους ρεφορμιστές – (στους οποίους συμπεριλαμβάνεται σύμφωνα με την ανάλυσή τους ο ΣΥΡΙΖΑ) - ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά» και γι’ αυτό προχωρά σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες (πχ αντιφασιστικό, πρωτοβουλία για το περιβάλλον με ελλιπές περιεχόμενο και συμμετοχή ακόμα και με Δήμους και αστικές δυνάμεις) ενώ στο εργατικό κίνημα συνεχίζει στη γνωστή γραμμή της συμμετοχής στις συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ και των πρωτοβουλιών της, που άσχετα από προθέσεις, οδηγούν στην υποταγή των αγωνιστικών δυνάμεων στους σχεδιασμούς της. Η ΑΡΙΣ ολοκληρώνει την πολιτική στροφή που είχε πραγματοποιήσει το προηγούμενο διάστημα επιστρέφοντας σε λογικές πολιτικής συμμαχίας με τον ρεφορμισμό στο όνομα μιας «γραμμής μαζών» και της ανάγκης να αντιμετωπιστεί η επίθεση της κυβέρνησης.

Είναι προφανές ότι η αυτή η κατάσταση επιδρά παραλυτικά στο σύνολο του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ως ΝΑΡ επιδιώκουμε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να ξεπεράσει αυτή την κατάσταση στηριγμένη στη θέληση της πλειοψηφίας των μελών της και να διαμορφώσει το δρόμο της ανάπτυξης, του μετασχηματισμού και τελικά της υπέρβασής της στην κατεύθυνση ενός προγραμματικά, πολιτικά, ταξικά και οργανωτικά ανώτερου, αυτοτελούς σύγχρονου αντικαπιταλιστικού πόλου.

Ο πρώτος όρος για να υπερβούμε την σημερινή κατάσταση είναι η μάχιμη συγκρότηση και η εξωστρεφή ενεργοποίηση του δυναμικού της, στην μάχη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες.

Ο δεύτερος όρος είναι η υπεράσπιση και ανάπτυξη των βασικών αποφάσεων και της λογικής της 4ης Συνδιάσκεψης, κόντρα σε απόψεις που οδηγούν σε «δημοκρατικά μέτωπα» ή σε πολιτική συμμαχία με τις ρεφορμιστικές δυνάμεις.

Ο τρίτος όρος είναι η πλατιά απεύθυνση σε όλο το δυναμικό που αναζητά σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ανεξάρτητα από την στάση που κράτησε στις εκλογές, που δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένη και οριστική.

Μέσα από μια τέτοια διαδικασία θα οικοδομηθούν πραγματικές προϋποθέσεις τόσο για τον προσανατολισμό της Συνδιάσκεψης όσο και για την υπέρβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού πόλου.

Οι δρόμοι για τη συγκρότηση του αντικαπιταλιστικού πόλου περνάν μέσα από μια τακτική «εντός και εκτός» ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπάρχει ένα αξιόλογο μάχιμο δυναμικό που κατανοεί την αναγκαιότητα του αντικαπιταλιστικού πόλου, θέλει να συμβάλλει σε αυτόν, θεωρεί την ΑΝΤΑΡΣΥΑ - έχοντας επίγνωση της κρισιακής της κατάστασης- ένα σημείο αναφοράς. Παράλληλα, υπάρχει ένα δυναμικό αποστασιοποιημένο και ανενεργό που ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες κατανοεί τη σημασία ύπαρξης της «ΑΝΤΑΡΣΥΑ των καιρών».

Η παρέμβασή μας εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη λογική που αναφέρθηκε πιο πάνω και έχει περιγραφεί στην απόφαση της 20/7 συγκροτείται :

α) στη συσπείρωση-συγκρότησης αυτού του ανένταχτου δυναμικού αλλά και των οργανωμένων δυνάμεων που είναι με τη λογική του αντικαπιταλιστικού πόλου.

β) στην επίτευξη πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με βάση τις αποφάσεις της 4ης Συνδιάσκεψης και τις αναγκαίες ανατρεπτικές απαντήσεις στα πολιτικά επίδικα, έτσι ώστε να ενισχύεται έμπρακτα η αντικαπιταλιστική λογική και να διαμορφώνεται μια πεποίθηση για τη δυνατότητα μετωπικών αντικαπιταλιστικών απαντήσεων.

γ) στην όξυνση της αντιπαράθεσης των αντιθετικών γραμμών τόσο εσωτερικά όσο και -όταν χρειάζεται- δημόσια με ουσιαστικό τρόπο και κριτήριο την εμπλοκή του συνόλου του δυναμικού της στη συζήτηση για την πολιτική της κατεύθυνση και την προοπτική της.

δ) στην κατάληξη τόσο στα όργανα, όσο και σε διαδικασίες τοπικών επιτροπών, σε αποφάσεις για την περίοδο, το περιεχόμενο της παρέμβασης και πρόγραμμα δράσης στη βάση της αναγκαίας αντικαπιταλιστικής παρέμβασης στη νέα φάση.

Η παρέμβασή μας εκτός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ενισχύει τη διαδικασία συγκρότησης του πόλου περνάει μέσα από:

α) Την αυτοτελή δουλειά του ΝΑΡ και της νΚΑ, τόσο από την πλευρά της καλύτερης επεξεργασίας στρατηγικών απαντήσεων και του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης, όσο και από την πλευρά της ανάπτυξης πολιτικών δεσμών με πιο ταξικά τμήματα της κοινωνίας.

β) Την προώθησης της πρωτοβουλίας για σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα.

γ) Τη συγκρότηση δυναμικού που βρίσκεται στις κινήσεις πόλης και περιφέρειας και τα εργατικά σχήματα, την εμβάθυνση της συζήτησης και των επεξεργασιών αλλά και την πολιτική αντιπαράθεση με άλλες απόψεις εντός τους. Αλλά και μέσα από κινηματικές πρωτοβουλίες και σταθμούς πχ. ΔΕΘ.

δ) Την πρωτοβουλία για έναν κύκλο συζητήσεων πάνω σε κρίσιμα ζητήματα και της εποχής και της περιόδου τόσο με ένα δυναμικό οργανώσεων όσο και ανένταχτου κόσμου.

ε) Την ανάπτυξη αυτοτελών πολιτικών πρωτοβουλιών γύρω από κεντρικά θέματα όπως κάναμε με το Μακεδονικό και το αντιπολεμικό.

15.  Για το πανελλαδικό σώμα του ΝΑΡ

Το πανελλαδικό σώμα θα είναι συνολικού πολιτικού χαρακτήρα, θα συζητήσουμε για τη νέα πολιτική φάση, να βαθύνουμε την αποτίμηση του ΝΑΡ και συνολικά της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και θα θέσουμε στο επίκεντρο την συγκρότηση της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα. Θα διεξαχθεί στις 14-15 και 16 Δεκεμβρίου στην Αθήνα.

Η Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 14 Σεπτέμβρη 2019