Απόφαση Π.Ε. ΝΑΡ, 3/10/2015: Τα καθήκοντα μετά τις εκλογές

Απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Τα καθήκοντά μας μετά την εκλογική μάχη – εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα

Α. Εκτίμηση εκλογών

1. Οι εκλογές-εξπρές της 20ης Σεπτέμβρη, που προκήρυξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, σε συμφωνία με τους «εταίρους», πραγματοποιήθηκαν κάτω από το βάρος του ασφυκτικού πλαισίου της νέας μνημονιακής συμφωνίας που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ με ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι - ΑΝΕΛ. Η από κοινού επίθεση όλων των συστημικών δυνάμεων, στόχευε στην τρομοκράτηση του λαού, την κάμψη του φρονήματος και του ρήγματος που άνοιξαν οι αγώνες και το ΟΧΙ του, στην εμπέδωση της αντίληψης ότι ο δρόμος της ρήξης για την ανατροπή των μνημονιακών αντεργατικών μέτρων, είτε είναι ανύπαρκτος, είτε οδηγεί σε απόλυτη καταστροφή.

Το αποτέλεσμα των εκλογών αποτυπώνει τον αρνητικό κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δύναμης που δημιουργήθηκε την προηγούμενη περίοδο, κυρίως λόγω του ανοιχτού περάσματος του ΣΥΡΙΖΑ στις δυνάμεις του μνημονίου, αλλά και της κυριαρχίας της τάσης υποταγής επί της τάσης χειραφέτησης μέσα στην εργατική τάξη κι ευρύτερα στον κόσμο της εργασίας. Αναδεικνύει την απειλή στρατηγικής ήττας του κινήματος, εάν δεν καταφέρει να αντεπιτεθεί με γραμμή ρήξης και ανατροπής. Το αποτέλεσμα των εκλογών διευκολύνει τα σχέδια του κεφαλαίου και του συστήματος. Οδήγησε ήδη σε κυβέρνηση υλοποίησης της μνημονιακής καπιταλιστικής επίθεσης, προσθέτει δυσκολίες στην πάλη των εργαζομένων και του λαού. Είναι γενικότερα ένα αποτέλεσμα με αρνητικές επιπτώσεις, καθώς δημιουργεί όρους και συνθήκες για το ξεδίπλωμα και την κλιμάκωση άμεσα της επιδρομής κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, ενώ ανέδειξε μια βουλή που η σύνθεσή της δίνει δυνατότητες για κυβερνητικές αλλαγές – διευρύνσεις και ανασχηματισμούς εντός του αστικού – μνημονιακού πλαισίου.

Παρά την πρόσκαιρη σταθεροποίηση σε κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο, το εκλογικό αποτέλεσμα είναι δύσκολο να προσδώσει μια μακροπρόθεσμη σταθερότητα και προοπτική στο αστικό μπλοκ, το οποίο περιλαμβάνει πλέον και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και με δεδομένη την κρίση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η εκλογική μάχη που δώσαμε ήταν από τις πιο δύσκολες. Το εκλογικό αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - εκλογική συνεργασία δεν σπάει προφανώς τον γενικότερο αρνητικό συσχετισμό των τελευταίων ετών, ούτε τον ειδικό αρνητικό εκλογικό συσχετισμό που διαμορφώθηκε στις εκλογές, αλλά με την μικρή – οριακή άνοδο σε ψήφους και ποσοστό αποτυπώνει ορισμένες αδύναμες ωστόσο θετικές τάσεις. Μας δίνει τη δυνατότητα να παρέμβουμε στις εξελίξεις, σκιαγραφεί δυνατότητες, χωρίς βέβαια και να τις εκφράζει. Δείχνει πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέσα σε συνθήκες αδυναμίας άλλων δυνάμεων της Αριστεράς να εκφράσουν τις τάσεις διαφοροποίησης και αναζήτησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, καταφέρνει έστω σε μικρή κλίμακα να κερδίζει μερικές χιλιάδες πρωτοπόρους αγωνιστές και να έρχεται σε επικοινωνία με ριζοσπαστικά στοιχεία, κυρίως από το χώρο της νεολαίας. Διαψεύδει κατηγορηματικά τις εκτιμήσεις πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα οδηγούνταν σε συρρίκνωση ή διάλυση εάν δεν συμμαχούσε με την ΛΑΕ.

Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και η νΚΑ αποφάσισαν συλλογικά, με δημοκρατικές διαδικασίες και σε πνεύμα αναζήτησης επαναστατικής απάντησης, να προτείνουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκλογική παρέμβαση με βάση την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για πολιτική συνεργασία των αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών, αντιΕΕ δυνάμεων της Αριστεράς. Στην εσωοργανωτική μας συζήτηση κατατέθηκε και πρόταση για εκλογική συνεργασία με την Λαϊκή Ενότητα, η οποία μειοψήφησε. Εκτιμούμε πως η απόφαση αυτή του ΝΑΡ και στη συνέχεια η αντίστοιχη τοποθέτηση των οργάνων και επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την οποία απορρίφθηκε η πρόταση ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ που οδηγούσαν στην ενσωμάτωσή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Λαϊκή Ενότητα, ήταν σωστές και ενισχύονται από τις εξελίξεις.

Η αναλυτική εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων περιλαμβάνονται στις Πρώτες Εκτιμήσεις του Γραφείου της Π.Ε. (Δείτε εδώ).

Β. Κυβέρνηση σαρωτικής αντεργατικής – αντιλαϊκής επιδρομής

2. Η κυβέρνηση που σχηματίστηκε από ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι μια κυβέρνηση κλιμάκωσης της αντεργατικής – αντιλαϊκής επίθεσης και των αντιδραστικών αστικών αναδιαρθρώσεων («μεταρρυθμίσεων») για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του σε βάρος της εργασίας. Κυβερνητικό της πρόγραμμα είναι το 3ο μνημόνιο, αλλά και η υλοποίηση των δύο προηγούμενων. Έρχεται να εμπεδώσει το συνολικό αντιδραστικό καθεστώς μνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας και ολοκληρωτικής επιτροπείας. Η σύνθεσή της είναι ανάλογη και ακόμα χειρότερη από την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με ακόμα μεγαλύτερη χρήση ανακυκλωμένων ΠΑΣΟΚων, ενώ αποκαλυπτική είναι η παρουσία του εκπαιδευμένου στο ΝΑΤΟ ανώτατου αξιωματικού Τόσκα στο υπουργείο καταστολής (ΠΡΟΠΟ).

3. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει την υποστήριξη των εγχώριων αστικών κέντρων στην προώθηση των αστικών αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων (χωρίς να εγκαταλείπουν τις ιδιαίτερες πολιτικές τους στοχεύσεις και τον ανταγωνισμό τους), ενώ προσπαθεί να φανεί χρήσιμη (και άρα αναγκαίο να στηριχθεί) στις ΗΠΑ, επιδίωξη ιδιαίτερα επικίνδυνη. Για την ΕΕ και ειδικά για το Βερολίνο η κυβέρνηση Τσίπρα είναι αντικειμενικά η μόνη κυβέρνηση που μπορεί τώρα να υλοποιήσει το 3ο μνημόνιο και τα δύο προηγούμενα και γι' αυτό θα συνεργαστεί μαζί της.

4. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι μια κυβέρνηση αντιλαϊκή, εχθρική απέναντι στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που δεν πρόκειται να επιδείξει καμία περίοδο χάριτος απέναντι στον λαό. Δεν θα υπάρξει περίοδος αντίστοιχη της σχετικής αδράνειας των πρώτων μηνών του 2015 και της «διαπραγμάτευσης». Απεναντίας, η κυβέρνηση θα κινηθεί με λογική σαρωτικού και αιφνιδιαστικού πολέμου, όσο ακόμα είναι «νωπή η λαϊκή εντολή». Εξάλλου στο ίδιο το 3ο μνημόνιο σημειώνεται πως το 60% περίπου των μέτρων πρέπει να περάσουν εντός του 2015. Το αμέσως επόμενο διάστημα είναι προφανώς πολύ κρίσιμο. Στο άμεσο μέλλον θα ανοίξουν τα εξής μέτωπα, για τα οποία χρειάζεται συγκεκριμένη προετοιμασία:

• Ασφαλιστικό. Οι ρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου για την ασφάλιση και ο νόμος που θα προωθηθεί τον Οκτώβριο (καθώς αποτελεί «βασικό παραδοτέο» του μνημονίου) ολοκληρώνουν μια πορεία βαθύτατων αντιδραστικών αλλαγών στην κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια.
• Εργασιακά. Μέσα στον Οκτώβρη αναμένεται να ξεκινήσει η προετοιμασία κυβέρνησης – «θεσμών» για την έναρξη του «διαλόγου» που θα νομιμοποιήσει τις αντιδραστικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
• Άμεση περαιτέρω οικονομική χειροτέρευση της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων. Απλήρωτη δουλειά που μετατρέπεται σε μαζικό φαινόμενο με διάρκεια, παραπέρα μείωση αποδοχών από μια σειρά παράγοντες, που εντείνουν το κοινωνικό πρόβλημα συνολικά.
• Ανεργία, ανοιχτή πληγή που επιμένει (με ελάχιστες αυξομειώσεις των επίσημων ποσοστών, πάντα όμως πάνω από 25% και συντριπτικά ποσοστά στη νέα γενιά), μέτωπο που χρειάζεται τώρα πρωτοβουλίες και μακροπρόθεσμη λογική μόνιμης παρέμβασης.
• Στο δημόσιο προωθείται η αντιδραστική αναδιάρθρωση, αξιολόγηση, νέο μισθολόγιο – φτωχολόγιο, πειθαρχικά, κλπ.
• ένταση της φοροληστείας των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων: Μέσω της αύξησης του ΦΠΑ συνολικά αλλά και ειδικά σε τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Με δυσμενέστερες αλλαγές στις ρυθμίσεις που ήδη τρέχουν για τις καθυστερούμενες οφειλές στο δημόσιο. Με την προετοιμαζόμενη συνολική φορολογική μεταρρύθμιση, με την οποία θα αυξηθεί πολύ η φορολόγηση των μισθωτών, ειδικά όσων εξακολουθούν να λαμβάνουν ένα μικρομεσαίο μισθό.
• νέα αφαίμαξη με την είσπραξη ΕΝΦΙΑ και για το 2015 στο ίδιο ύψος
• μέτρα κρατικής οικονομικής βίας με αυτόματες κατασχέσεις για οφειλές και μείωση του ποσού που προστατεύεται από μισθούς-συντάξεις στα 1.000 ευρώ, αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης.
• Δραματική επιδείνωση της θέσης των μικρών και μεσαίων αγροτών, με επίθεση σε ασφαλιστικό, φορολογικό, κόστος παραγωγής, κλπ.
• Μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, άμεσα των αεροδρομίων, λιμανιών, ΟΛΠ Πειραιά (προώθηση εντός 10ημέρου) και Θεσσαλονίκης, ΑΔΜΗΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, εναπομείναντος ποσοστού του ΟΤΕ, και σημαντικών δημόσιων εκτάσεων (αεροδρόμιο Ελληνικού, κ.α.).
• Εκπαίδευση, Υγεία
• “άνοιγμα” επαγγελμάτων στα μονοπώλια
• Αλλαγή νόμου για τα δάνεια, σε συνδυασμό με τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Αφορά δεκάδες χιλιάδες στεγαστικά, κυρίως εργατικών οικογενειών, αλλά και όλα τα «κόκκινα δάνεια» συμπεριλαμβανομένων των δανείων των μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων (με αποτέλεσμα κλεισίματα, κατασχέσεις, μεταβιβάσεις επιχειρήσεων, χιλιάδες απολύσεις, μειώσεις μισθών και συμπίεση/εξαφάνιση εργασιακών δικαιωμάτων). Ζήτημα με τις κλειστές επιχειρήσεις και όσες κλείσουν, με προβολή των αιτημάτων μας (κρατικοποίηση, λειτουργία με εργατικό έλεγχο, καμία αποζημίωση, κλπ)

Γ. Η πάλη για αντικαπιταλιστική ανατροπή στις νέες συνθήκες

5. Τα ιστορικά γεγονότα των τελευταίων 8 μηνών (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και διαπραγμάτευση, δημοψήφισμα και υπογραφή του νέου μνημονίου) μας έφεραν μπροστά σε ένα ιστορικό μεταίχμιο. Η συνειδητοποίηση του ότι δεν γίνεται να καταργηθούν τα μνημόνια χωρίς ρήξη με ευρωζώνη/ΕΕ/κεφάλαιο οδηγεί είτε μπροστά στην απειλή μιας στρατηγικής ήττας του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, είτε στην στροφή σε μια βαθύτερη ανασύνταξη και αντεπίθεση με όρους ρήξης και ανατροπής της κανιβαλικής επιδρομής κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και τη στρατηγική στο τιμόνι.

Αναδεικνύεται ένα τέλος εποχής για την αντιμνημονιακή γραμμή χωρίς αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο και επιλογή ρήξης - εξόδου με την ΕΕ, για τον ρεφορμιστικό και διαχειριστικό δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ, για τον κυβερνητισμό και τη συνέχεια του κράτους, για τις λογικές συμπόρευσης με το κυρίαρχο ρεφορμιστικό ρεύμα στο όνομα της “επίδρασης”.

Αναδεικνύονται τα καθηλωτικά όρια της λογικής του ΚΚΕ, δηλαδή της πλειοδοσίας στα λόγια για τη στρατηγική (έτσι κι αλλιώς υπονομευμένη), με ταυτόχρονη άρνηση σε πρόγραμμα – μέτωπο και κίνημα ανατροπής στο σήμερα. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΚΚΕ, με την πρόσφατη απόφαση της Κ.Ε. για την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων προχώρησε παραπέρα την λογική απόδρασης από τις κρίσιμες πολιτικές συγκρούσεις, καθώς θεωρεί τη σοσιαλιστική οικοδόμηση ως προϋπόθεση για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους.

Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις θέτουν αναβαθμισμένα ερωτήματα και καθήκοντα για την υπέρβαση της αδυναμίας της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς να συμβάλλει πιο αποτελεσματικά στο άνοιγμα δρόμων αγώνα και ανατροπής για ευρύτερες εργατικές, λαϊκές και νεολαιίστικες δυνάμεις. Αναλαμβάνοντας τις δικές μας ευθύνες και αδυναμίες, που είναι ποιοτικά αναβαθμισμένες (ανάλογα με τους σκοπούς μας), οφείλουμε να υπογραμμίσουμε πως δεν είναι οι ευθύνες όλων των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά ίδιες ή ισότιμες για την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο λαός, ούτε είναι σωστό να αντιμετωπίζουμε την Αριστερά ως ενιαίο χώρο. Ακριβώς στις σημερινές συνθήκες η αναγκαία τομή που απαιτείται μπορεί να εκφραστεί από τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς.

Ιστορικές και βαρύτατες ευθύνες φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, που έφτασε στην ψήφιση του 3ου μνημονίου, γεγονός που ολοκληρώνει τη στρατηγική ενσωμάτωση και ήττα της ρεφορμιστικής, μεταρρυθμιστικής και διαχειριστικής Αριστεράς, εντός του πλαισίου συστήματος και ΕΕ. Μπορεί για εμάς η εξέλιξη αυτή να αποτέλεσε αποκορύφωμα της πολιτικής και στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για εκατομμύρια εργαζόμενους και νέους που τον στήριξαν τον Γενάρη αποτέλεσε μια οδυνηρή αποκάλυψη, που λειτούργησε καταρχήν παραλυτικά καθώς τροποποιούσε άμεσα τον πολιτικό συσχετισμό εξαιρετικά αρνητικά, απομάκρυνε το ενδεχόμενο φιλολαϊκής αλλαγής και πολύ περισσότερο ανακοπής - ανατροπής της επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και διαμόρφωνε ως μοναδικό επίδικο των εκλογών το ποιος θα διαχειριστεί το μνημόνιο με μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθησία.

Για να ξεπεραστεί το πλήγμα από την κατάρρευση της ελπίδας του ΣΥΡΙΖΑ απαιτείται άλλο επίπεδο πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης του κινήματος (το οποίο βρισκόταν σε σχετική υποχώρηση το τελευταίο διάστημα) και της αριστεράς, χρόνος, ενώ θα κριθεί από την ικανότητα της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς να συμβάλει στο άνοιγμα της δυνατότητας ενός άλλου δρόμου αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

Ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο έπαιξαν οι λογικές μέσα στην αντικαπιταλιστική Αριστερά και ευρύτερα, που αλληθώριζαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που υπονόμευαν την τακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

6. Το μέγεθος, η ποιότητα και η ένταση της επίθεσης που αντιμετωπίζει άμεσα ο λαός, σε συνδυασμό με το βάθος της στρατηγικής πρόκλησης απέναντι στο κίνημα και την Αριστερά, υποχρεώνουν τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς στην επείγουσα προσπάθεια να ανταποκριθούν σε ανώτερο επίπεδο σε ένα διπλό καθήκον:

- Πρώτο, να συμβάλλουν στην άμεση οργάνωση της αντίστασης, του ενωτικού μαχητικού αγώνα εργαζομένων, νεολαίας, φτωχών λαϊκών στρωμάτων για να μην περάσουν τα σαρωτικά μέτρα του 3ου μνημονίου ή σε κάθε περίπτωση να διαμορφωθούν όροι για την απόκρουση και τελικά την κατάργηση – ανατροπή τους. Με γνώση των αυξημένων δυσκολιών, λόγω της πρόσφατης εκλογικής νίκης του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, των ειδικών δυνατοτήτων που έχει σήμερα για την ενσωμάτωση και πυρόσβεση των αντιδράσεων, του περάσματος των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στον κυβερνητικό συνδικαλισμό κλπ. Αλλά από την άλλη των δυνατοτήτων λόγω του κατάφωρα αντιδραστικού περιεχομένου των μέτρων.

- Δεύτερο, να προωθήσουν με ιεράρχηση, σχέδιο, επιμονή και προοπτική τη συγκρότηση των πρωτοπόρων δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα (ΝΑΡ και συσπείρωση δυνάμεων για το πρόγραμμα και το κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ταξική Κίνηση για την Ανατροπή - για ένα Νέο Εργατικό Κίνημα, ταξικές συσπειρώσεις, ΕΑΑΚ, αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης κλπ.), να συμβάλλουν στην εργατική αντικαπιταλιστική απάντηση στην επίθεση κεφαλαίου – ΕΕ ΔΝΤ, αλλά και στα κρίσιμα ερωτήματα του λαού, του κινήματος και της Αριστεράς.

Η προσπάθεια αυτή θα γίνεται αναγκαστικά παράλληλα με την αναγκαία συζήτηση για τα βαθύτερα ερωτήματα, με την μαχόμενη αναζήτηση, κριτική και αυτοκριτική, τον διάλογο με στόχο μια ανώτερη σύνθεση – συγκρότηση, στη βάση της επαναστατικής τακτικής για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και της αστικής αντιδραστικής ανασυγκρότησης του συστήματος, που έχουμε καταλήξει στο 3ο Συνέδριο. Ταυτόχρονα, η οργανωμένη συζήτηση πρέπει να ενταχθεί και στην προετοιμασία του 4ου Συνεδρίου, το οποίο πρέπει να γίνει το αργότερο μέχρι τα τέλη του 2016.

Ο άμεσος πολιτικός στόχος του επόμενου διαστήματος είναι η πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που την υλοποιεί, με εργατική – λαϊκή αριστερή αντιπολίτευση και αγωνιστικό μέτωπο ρήξης - ανατροπής. Για το ψωμί – δουλειά – παιδεία – δημόσια αγαθά – ελευθερία – αποδέσμευση από την φυλακή της επιτροπείας και της ΕΕ. Για την κατάργηση όλων των μνημονίων και του αντιδραστικού καθεστώτος που συγκροτούν, για την αναπλήρωση των κλεμμένων των μνημονίων, για κατακτήσεις – ρωγμές – ρήγματα λαϊκής αυτοπεποίθησης και νεολαιίστικης ελπίδας. Για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που ο πλούτος και η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων.

Από τη σκοπιά αυτή επιδιώκουμε:

α) Την ανάπτυξη ενός ισχυρού κοινωνικο-πολιτικού μετώπου αγώνα, ρήξης, ανατροπής, που θα κάνει πράξη την μαχητική εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση από τα αριστερά, από τη σκοπιά όσων μας έκλεψαν και όσα μας ανήκουν. Θα στηρίζεται σε:

ι) ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, με άμεσες πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση δυνάμεων στην βάση, για συνελεύσεις σωματείων και συσπείρωση συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, για επιτροπές αγώνα σε επιχειρήσεις και κλάδους,

ιι) πρωτοβουλίες οργανωμένου λαού και νεολαίας σε γειτονιές και πόλεις, αλλά και σε χώρους δουλειάς, σπουδών, που σε μια πορεία μπορούν να συναρθρώνονται σε ένα ενιαίο δίκτυο, σε μια ενιαία πανελλαδική κοινωνικο-πολιτική λαϊκή πρωτοβουλία αγώνα για τα δικαιώματα του λαού, για την απόκρουση και ανατροπή της επιδρομής κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Η συνολική αυτή πρωτοβουλία θα βασιστεί στην ανάπτυξη ενεργών μορφών συσπείρωσης σήμερα, στην αναζωογόνηση μορφών που έχουν διαδραματίσει ρόλο σε προηγούμενη φάση και είναι τώρα σε κάμψη, στη μετεξέλιξη “Επιτροπών του ΟΧΙ”, στην κινητοποίηση αγωνιστών που προχώρησαν σε απόπειρες συγκρότησης “Επιτροπών του ΟΧΙ”.

ιιι) αγωνιστική κοινή δράση μέσα στο μαζικό κίνημα και σε κοινές πολιτικές πρωτοβουλίες ενίσχυσης της δράσης των μαζών των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος και της Αριστεράς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, ΛΑΕ, ΚΚΕ, αυτονομία, αποχωρήσαντες από ΣΥΡΙΖΑ κλπ.). Θα ήταν θετικό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να επεξεργαστεί και να απευθύνει ανοικτό γράμμα προς τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς για την κοινή δράση.

β) Βήματα για την άλλη Αριστερά που απαιτείται σήμερα, για μια Αριστερά αντικαπιταλιστική, αντιΕΕ, επαναστατική, ανατρεπτική, μετωπική και ενωτική, με στρατηγική πυξίδα την κομμουνιστική απελευθέρωση. Με ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με πολιτική συνεργασία για τον πόλο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

γ) Εκκίνηση της διαδικασίας ευρύτερου διαλόγου για το πρόγραμμα και το κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης και τη συγκέντρωση των πρώτων δυνάμεων που κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.

7. Στις νέες συνθήκες και με δεδομένη την χρεοκοπία της λογικής ΣΥΡΙΖΑ που κυριάρχησε και συνεχίζει να έχει ισχυρή επιρροή, είναι φανερό πως οι μαχόμενες δυνάμεις πρέπει να εκφράσουν την αναγκαιότητα μιας τομής στην Αριστερά και στο κίνημα και όχι βέβαια τη συνέχεια της σημερινής πορείας, που οδηγεί στην ήττα και στην εξαθλίωση του κόσμου της εργασίας.

Σήμερα απαιτείται μια Αριστερά που θα εκφράζει και θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των ανέργων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας που αγωνιά, θα έχει δηλαδή σαφή ταξική αναφορά.

Με πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής, για μια πορεία χωρίς μνημόνια και χρέος, έξω από το ευρώ και την ΕΕ, σε σύγκρουση και ρήξη με το κεφάλαιο και το καθεστώς της επιτροπείας και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.

Που θα βλέπει ως υποκείμενο της ανατροπής το εργατικό κίνημα και τον οργανωμένο λαό και όχι την εναλλαγή στην κυβερνητική διαχείριση.

Που θα τα δίνει όλα για την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, θα σέβεται τον αγωνιζόμενο λαό και θα διδάσκει -διδάσκεται απ' αυτόν, θα έχει ενωτική λογική και μετωπική διάσταση.

Που θα έχει συνολική πολιτική απάντηση, με στρατηγικό ορίζοντα, για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού που βουλιάζει στην κρίση και την βαρβαρότητα, την εργατική δημοκρατία με εξουσία και κυβέρνηση στα όργανα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, για τη σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

Για να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα αυτά πρέπει και το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση κι ευρύτερα η αντικαπιταλιστική Αριστερά να πραγματοποιήσουν τομές στην δράση τους:

• Ανάπτυξη – εμβάθυνση – τεκμηρίωση – συγκεκριμενοποίηση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, διευκρίνηση του χαρακτήρα του και σύνδεση με την πάλη για την επανάσταση και την εξουσία.
• ταξική εργατική λαϊκή γείωση. Χωρίς ανάπτυξη στους μεγάλους εργατικούς χώρους, στα πιο πληβειακά στρώματα και γειτονιές, στην εργατική νεολαία και στη νέα βάρδια της τεχνικής εκπαίδευσης κλπ. δεν μπορεί να αναπτυχθεί εργατικό επαναστατικό κομμουνιστικό ρεύμα.
• οικοδόμηση – κτίσιμο - οργάνωση μέσα σε αυτούς τους χώρους κλπ, όχι μόνο κατάθεση πολιτικών προτάσεων
• υπεράσπιση και εμβάθυνση της ανάγκης αυτοτέλειας της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς, πάλη ενάντια στα ρεφορμιστικά σχέδια, αλλά και ικανότητα να συσπειρώνει/κερδίζει τα πρωτοπόρα τμήματα και αγωνιστές που αποσπούνται ή που αναδύονται από την ταξική πάλη.
• ανάπτυξη της μετωπικής λογικής, απέναντι και σε λογικές που προτείνουν διάχυση σε ένα μέτωπο με ρεφορμιστική ηγεμονία, αλλά και σε αντιλήψεις που υποτιμούν την ανάγκη και τη δυνατότητα για συσπείρωση δυνάμεων που ριζοσπαστικοποιούνται χωρίς να έχουν ξεπεράσει πλήρως το ρεφορμισμό, με στόχο την κατάκτηση της ηγεμονίας των επαναστατικών ιδεών.
• ενίσχυση της στρατηγικής βάσης συγκρότησης, που σημαίνει θεωρία, μαρξισμός, επαναστατική εργατική πολιτική, ιστορία, κομμουνιστική απελευθέρωση.

….

Ο νεοσύστατος πολιτικός σχηματισμός της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) έχει αναδείξει μέχρι στιγμής ένα πολιτικό περιεχόμενο, το οποίο παρά την θετική διαφοροποίηση από την μνημονιακή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπερβαίνει ένα ρεφορμιστικό νεοκεϋνσιανό σχέδιο, με κοινοβουλευτική – θεσμική λογική κυβερνητικής διαχείρισης. Ένα σχέδιο που διεκδικεί μια αντιμνημονιακή, προοδευτική, πατριωτική, δημοκρατική διέξοδο χωρίς ρήξη με το σύστημα, την ΕΕ και το κεφάλαιο, παρά τις χλιαρές αναφορές σε σοσιαλιστική προοπτική. Μετά τις εκλογές και το αποτυχημένο αποτέλεσμα έχει ανοίξει μια συζήτηση για τον προσανατολισμό της ΛΑΕ και εκφράζονται διαφορετικές προσεγγίσεις. Ιδιαίτερα αρνητικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός πως οι δυνάμεις της ΛΑΕ παραμένουν εγκλωβισμένες στα ίδια πολιτικοσυνδικαλιστικά σχήματα με τον ΣΥΡΙΖΑ (στο «Μ.Ε.Τ.Α» στα συνδικάτα, στις κινήσεις του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ στα δημοτικά συμβούλια), ακόμα και σε κορυφαίο επίπεδο (στις περιφέρειες, τα Εργατικά Κέντρα, την Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ, κλπ), με αποτέλεσμα να υπονομεύεται η δυνατότητα άσκησης ουσιαστικής αντιπολίτευσης στην κυβερνητική πολιτική.

Η συνολική αυτή κατάσταση επιβεβαιώνει την τοποθέτησή μας, πως σήμερα δεν υπάρχουν όροι εφ όλης της ύλης πολιτική συνεργασία με την ΛΑΕ. Επιδιώκουμε αναπτυγμένη κοινή δράση στο πλαίσιο της λογικής του αγωνιστικού μετώπου αντιπολίτευσης, ρήξης, ανατροπής, συνεργασία και κοινή πορεία σε επίπεδο πολιτικοσυνδικαλιστικών σχημάτων στον βαθμό που οι δυνάμεις της ΛΑΕ ανεξαρτοποιούνται από τις παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, διάλογο για τα μεγάλα ζητήματα της αριστεράς.

Πρέπει να πρωτοστατήσουμε και να βρούμε δρόμους για να ανοίξει ο διάλογος για τα μεγάλα ερωτήματα της μαχόμενης Αριστεράς και του εργατικού – λαϊκού κινήματος με το δυναμικό που δίνει μάχες στο κίνημα, που διαφοροποιείται και ριζοσπαστικοποιείται από τα διαχειριστικά και ρεφορμιστικά σχέδια, που αναζητά ανατρεπτικές απαντήσεις.

Δ. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ – ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ, ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ, ΡΗΞΗΣ, ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

8. Στην παρέμβασή μας στο κίνημα από τη σκοπιά του αναγκαίου κοινωνικοπολιτικού αγωνιστικού μετώπου αντιπολίτευσης, ρήξης και ανατροπής πρέπει να δείξουμε ετοιμότητα και αυξημένα αντανακλαστικά.

- Απαιτείται η επεξεργασία του πλαισίου στόχων πάλης σε κάθε χώρο, με περιεχόμενο ενάντια στην επίθεση του μαύρου μετώπου, αλλά και με διεκδίκηση των άμεσων ζωτικών αναγκών και αιτημάτων εργαζομένων, ανέργων και νέων. Να ξεκινήσει η διεκδίκηση για τα αιτήματα εκείνα που μπορεί να ξανανοίξουν το ρήγμα, να μπουν επιθετικές διεκδικήσεις, να συνδεθούν οι άμεσες ανάγκες του κόσμου της εργασίας με τους κόμβους του χρέους, της ΕΕ, της κερδοφορίας, της ιδιοκτησίας, του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού κλπ. Έτσι θα απαντιέται δημιουργικά και η αίσθηση αδυναμίας, που θα έχει μετεκλογικά μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων, σε σχέση με τη δυνατότητα ανατροπής συνολικά του μνημονίου και του πλαισίου κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και η οποία μπορεί να οδηγεί σε απογοήτευση, απόσυρση ή σε περιορισμό της διεκδίκησης μόνο σε ορισμένα ανακουφιστικά μέτρα.

- Κρίσιμο ζητούμενο σήμερα είναι η ενεργοποίηση όλων των μορφών συλλογικής πάλης και διεκδίκησης στην βάση και το άνοιγμα νέων δρόμων με τολμηρό τρόπο: Ενεργοποίηση και συνελεύσεις πρωτοβάθμιων σωματείων, δημιουργία επιτροπών αγώνα σε χώρους δουλειάς, συσπειρώσεις νεολαίας, κινητοποίηση υπαρκτών σχημάτων και δημιουργία νέων.

- Επιδιώκουμε την ανάπτυξη στις γειτονιές και τις πόλεις πρωτοβουλιών αγώνα για τα δικαιώματα του λαού, για την απόκρουση και ανατροπή της επιδρομής κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, ενάντια στο μαύρο μέτωπο (πολιτικό σύστημα, εργοδοσία, αστικά ΜΜΕ) και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό. Αποτελούν προσπάθεια συγκεκριμένης προώθησης του οργανωμένου λαού και αποτελούν ενιαία, συνολική, πολιτική πρόταση για τη συσπείρωση και αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος. Οι πρωτοβουλίες πρέπει να είναι σαφώς αντικυβερνητικές και να έχουν λογική ρήξης, ενάντια στην ΕΕ και το κεφάλαιο. Να αναπτύσσουν δράση και αγώνα στην περιοχή τους, να λειτουργούν ανοικτά, με συνελεύσεις και ενωτικά για τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων. Να αποτελούν κύτταρα ανοιχτού διαλόγου για τα μεγάλα προβλήματα στην ελληνική κοινωνία, για τον «άλλο δρόμο». Για τη δημιουργία τους μπορεί να αξιοποιηθούν και να αναπτυχθούν - μετεξελιχθούν όλες οι μορφές συσπείρωσης που υπάρχουν σήμερα σε κάθε γειτονιά: από τις συνελεύσεις κατοίκων και τις επιτροπές αγώνα, μέχρι τις Πρωτοβουλίες – Επιτροπές για το ΟΧΙ, κλπ.

Για τις πρωτοβουλίες αγώνα απευθυνόμαστε πλατιά σε όλο τον αγωνιζόμενο κόσμο και το πολύμορφο δυναμικό του κινήματος, στις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της πολιτικής συνεργασίας, στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, στην ΛΑΕ και το ΚΚΕ, σε άλλες δυνάμεις και αγωνιστές που διαφοροποιούνται έμπρακτα από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε δυνάμεις της αυτονομίας, κα. Θα χτίζονται κυρίως από κάτω και θα πρέπει να αναπτύσσουν δράση τοπικά, ενώ στην πορεία θα μπορεί να επιδιωχθεί ο τοπικός, περιφερειακός και συνολικός συντονισμός τους. Στην προώθηση αυτής της λογικής μπορεί να αξιοποιηθεί η κεντρική πρωτοβουλία των 1.000 υπογραφών για το ΟΧΙ, το περιεχόμενό και ο προσανατολισμός της. Οι πρωτοβουλίες αγώνα αποτελούν έκφραση της λογικής του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, συγκροτούνται στο κοινωνικό – κινηματικό πεδίο, έχουν αγωνιστικό χαρακτήρα με ανατρεπτικό πολιτικό προσανατολισμό. Επιδιώκουμε να κατακτούν στην πορεία και ευρύτερα πολιτικά στοιχεία στο περιεχόμενό τους και να αναπτύσσονται στην κατεύθυνση του προγράμματος της ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής μέσα από τον διάλογο και την κοινή δράση.

- Πολύ σημαντική θα είναι η συμβολή των αριστερών αντικαπιταλιστικών κινήσεων, σχημάτων κλπ. Επιδιώκουμε την διαφύλαξη της ενότητας και του προσανατολισμού των σχημάτων. Επιδιώκουμε την συνεργασία και την κοινή πορεία με το δυναμικό που αποδεσμεύεται από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, με ταξικό, αγωνιστικό, αντιγραφειοκρατικό, αντιδιαχειριστικό περιεχόμενο ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό κάθε μορφής. Η μορφή αυτής της συνεργασίας ή κοινής πορείας θα αποφασίζεται με δημοκρατικό τρόπο από το σχήμα, ανάλογα και με την στάση στην πράξη των δυνάμεων που διαφοροποιούνται.

9. Παρέμβαση στο εργατικό κίνημα

Η επίθεση κυβέρνησης – κεφαλαίου θα είναι καταιγιστική και άμεση. Σε αυτή τη βάση ανοίγουν πολύ σοβαρά μέτωπα για τον κόσμο της δουλειάς (βλέπε σημείο 4). Απέναντι στην κυβέρνηση της σαρωτικής αντεργατικής επιδρομής και την πολιτική του μαύρου μετώπου, οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται να πρωτοστατήσουν, ώστε να χτίζεται σε όλα τα επίπεδα η εργατική λαϊκή αντιπολίτευση.

Άμεσα προωθούμε:

α. Πρωτοβουλίες στο μαζικό κίνημα και στα συνδικάτα για ενημέρωση των εργαζομένων για την καταιγίδα αντιδραστικών μέτρων και νόμων και άμεση συζήτηση για την οργάνωση της πάλης. Επιδιώκουμε σε όλα τα σωματεία που παρεμβαίνουμε να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις. Αξιοποιούμε τις αποφάσεις για Απεργία (από ΑΔΕΔΥ και ίσως και σε ιδιωτικό τομέα, αν και όταν παρθεί), δεν μένουμε όμως εκεί. Χρειάζεται να αποδεικνύουμε ότι είναι ανάγκη να αναπτυχθούν -και εμείς δουλεύουμε για- αγώνες με λογική/στόχους, διάρκεια και κλιμάκωση για απόκρουση, σύγκρουση και ανατροπή της επίθεσης και της πολιτικής τους. Αυτός είναι ο μόνος νικηφόρος δρόμος για την εργατική τάξη, που δίνει νόημα στον αγώνα, ενώ τα άλλα σχέδια και γραμμές –με διαφορές και αποχρώσεις- μιλούν για αγώνες διαμαρτυρίας και τυπικές κινήσεις που δεν μπορούν να νικήσουν, άρα να εμπνεύσουν τους εργαζόμενους και να μαζικοποιήσουν το κίνημα.

Προωθούμε και οργανώνουμε την πρόταση αγώνα, με συνελεύσεις παντού, συλλαλητήρια και απεργιακές κινητοποιήσεις για το επόμενο δίμηνο. Απαντάμε στα μέτρα που θα φέρνει η κυβέρνηση για ψήφιση, με τη λογική της σύνδεσης όλων, απέναντι συνολικά στην αντιδραστική πολιτική και επίθεση (π.χ. ο αγώνας ενάντια στο ασφαλιστικό είναι κόμβος και αιχμή τις επόμενες εβδομάδες, αλλά δεν τον αντιμετωπίζουμε ως μεμονωμένο ζήτημα, χρειάζεται σύνδεση με όλα τα άλλα μέτωπα που ανοίγουν, αλλά και με τους πολιτικούς κόμβους και αιτήματα).

Δίνουμε έμφαση στην κοινή δράση όλων των ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων στο κίνημα για αγωνιστικές αποφάσεις και ξεδίπλωμα αγώνων. Ταυτόχρονα, προετοιμάζουμε κινήσεις για συντονισμό όλου του αγωνιστικού ρεύματος (επιμένουμε στην ανάγκη για Συντονισμό Σωματείων, συγκροτούμε επιτροπές αγώνα σε κλάδους χωρίς δισταγμούς και ατολμίες, οργανώνουμε γενικές συνελεύσεις σε όλα τα «όργανα» της εργατικής τάξης: σωματεία – επιτροπές – συνδικάτα – ομοσπονδίες - κινήσεις, κλπ).

Πολύ μεγάλη σημασία για την κατεύθυνση και το στίγμα των αγώνων, αλλά και την προοπτική τους έχει η ικανότητα να παρέμβει όλη η ταξική πτέρυγα, με ιδιαίτερη ευθύνη των δικών μας δυνάμεων με το πλαίσιο διεκδικήσεων για το εργατικό κίνημα που έχουμε διαμορφώσει. Με αυτό το πλαίσιο παρεμβαίνουμε σε όλα τα σωματεία και χώρους, αυτό προβάλλουμε ενιαία σε όλα τα επίπεδα και τους αγώνες, στις συνελεύσεις και τα ΔΣ, στους χώρους δουλειάς και τα συνδικάτα, στη γειτονιά και τη συζήτηση.

β. Σημαντικό και καίριο ζήτημα στις νέες συνθήκες αποτελεί η ενίσχυσή της ταξικής πτέρυγας και η ενοποίησή της πάνω σε γραμμή σύγκρουσης, απόκρουσης και ανατροπής της αντεργατικής πολιτικής, των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων – «μεταρρυθμίσεων», για την ανατροπή συνολικά του καθεστώτος της μνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Έτσι:

ι. Στα εργατικά σχήματα και τις κινήσεις-παρεμβάσεις, συμβάλλουμε ώστε να γίνει αναβαθμισμένη συζήτηση για το περιεχόμενο αντιπαράθεσης με την πολιτική μαύρου μετώπου-μνημονίου-κεφαλαίου και την κυβερνητική πολιτική στα μέτωπα που ανοίγουν και συνολικά. Ενοποίηση στη λογική και συμφωνία στα αιτήματα-πλαίσιο πάλης και στο σχεδιασμό δράσης. Κάλεσμα για μαζική ενίσχυση της πτέρυγας και ενιαίας παρέμβασης των δυνάμεων της ανατρεπτικής αριστεράς και του ταξικού ρεύματος. Δημιουργία νέων εργατικών συσπειρώσεων σε μια σειρά κλάδους και άμεσες κινήσεις για αναζωογόνηση όλων των σχημάτων στα οποία παρεμβαίνουμε. Στόχος μας είναι να τεθεί η ταξική πτέρυγα σε θέση μάχης.

Παράλληλα, εργαζόμαστε ώστε να διασφαλιστεί η ενότητα και το περιεχόμενο των εργατικών κινήσεων-συσπειρώσεων, με ανοικτές συλλογικές διαδικασίες – συνελεύσεις, κλπ.

ιι. Υλοποιούμε άμεσα τον σχεδιασμό μας για βήματα στην κατεύθυνση συγκρότησης της Κίνησης συμβολής στο Νέο Εργατικό Κίνημα. Η πορεία και τα πρώτα βήματα ανακόπηκαν από την εξαγγελία του δημοψηφίσματος και μετά των εκλογών. Τώρα πρέπει να προχωρήσουμε χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση. Εκτιμούμε ότι υπάρχει, με βάση τις εξελίξεις, αναβαθμισμένη αναγκαιότητα για τη συσπείρωση και μετωπική έκφραση των πρωτοπόρων δυνάμεων και αγωνιστών του εργατικού κινήματος. Ότι μια κίνηση μαζικής έκφρασης της λογικής του ΝΕΚ και συγκέντρωσης δυνάμεων γύρο από τους στόχους που θέτει η πρότασή μας, θα συμβάλει και είναι απαραίτητο στοιχείο της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος που τόσο ανάγκη έχει ο κόσμος του αγώνα και επιβάλλουν οι εξελίξεις και η κατάσταση στο κίνημα των εργαζόμενων.

Για όλα τα παραπάνω χρειάζεται κοινός σχεδιασμός και άρα διαδικασία συζήτησης και πολιτικής απόφασης και από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επιδιώκουμε οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να έχουν κοινή λογική παρέμβασής, να υλοποιήσουμε τον σχεδιασμό με όλο το εύρος των δυνάμεων του μετώπου και όλων των ανατρεπτικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων. Στην κατεύθυνση αυτή, προτείνουμε η συνδικαλιστική γραμματεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να καλέσει σύσκεψη συνδικαλιστών και εργαζομένων του μετώπου, όπου θα σχεδιάσουμε και θα αποφασίσουμε από κοινού τις παραπάνω κατευθύνσεις.

Για το σχεδιασμό των εργατικών οργανώσεων του ΝΑΡ

Από όλο το προηγούμενο διάστημα φάνηκε η ανάγκη βαθύτερης συζήτησης για τις τεράστιες και καταλυτικές αλλαγές στην εργατική τάξη, στην ίδια την εργασία, κλπ. Προκύπτει η ανάγκη και κάποιες δυνατότητες για ανασυγκρότησης των δυνάμεών μας, των ΟΒ, με μια νέα γεωγραφία και πεδία παρέμβασης που χρειάζεται να συζητηθούν και σχεδιαστούν συλλογικά και σε όλη την κλίμακα της οργάνωσής μας.

Και στις τελευταίες εκλογές έγιναν σημαντικά ανοίγματα σε χώρους δουλειάς, κυρίως με τη στήριξη και ενεργή παρέμβαση των δυνάμεων του ΝΑΡ.

Σε αυτή την ανάγκη θέλει και πρέπει να συμβάλλει και η 3η Εργατική Συνδιάσκεψη του ΝΑΡ (που έχουμε αποφασίσει στα 2 τελευταία Σώματα του ΝΑΡ), με στόχο να πραγματοποιηθεί μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016.

….

10. Η δουλειά μας στις πόλεις

Τα αποτελέσματα των προηγούμενων μνημονίων και η υλοποίηση του 3^ου μνημονίου θα οξύνουν τα προβλήματα που ήδη βιώνουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα που ζουν στις πόλεις. Τα προβλήματα επιβίωσης θα πολλαπλασιάζονται και μαζί θα εξελίσσονται ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων χώρων και λειτουργιών, καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στη λειτουργία του τοπικού κράτους, καταπάτηση των δικαιωμάτων μεταναστών και προσφύγων, δράση Χ.Α. Ήδη το 1/3 του προσωπικού στους δήμους είναι με 5μηνα και το ΔΝΤ απαιτεί νέα μέτρα αναδιάρθρωσης του δημόσιου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα συνεχίσει να προβάλλει ως κοινωνική πολιτική μέτρα που δεν αρκούν για να καλύψουν ούτε την «ακραία» φτώχεια. Η δράση μας για την οργάνωση αγώνων θα συναντά νέες δυσκολίες από την απογοήτευση. Παρόλα αυτά ανοίγονται και νέες δυνατότητες, όπως φάνηκε με τις φρέσκιες δυνάμεις που αφουγκράζονται τις θέσεις μας και ξεπήδησαν στη συγκρότηση επιτροπών για το ΟΧΙ μέχρι τέλους.

Για τις αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις περιφερειών και πόλεων

Από τις δράσεις του τελευταίου διαστήματος αποτιμούμε θετικά την κοινή ανακοίνωση των κινήσεων πόλης-περιφερειών για το δημοψήφισμα και τη δυναμική παρέμβασή τους στη συνάντηση των δημάρχων της ΚΕΔΕ. Τη δράση τους για το θέμα προσλήψεων-δικαιωμάτων «ωφελούμενων» και τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης σε πρόσφυγες –μετανάστες. Η σύσκεψη την Τρίτη 29/9 των κινήσεων πόλης-περιφέρειας για το προσφυγικό και οι αποφάσεις της ανοίγουν δρόμους για να υπάρχει μια πιο συντονισμένη και αποτελεσματική παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας σε αυτό το θέμα.

Είναι σημαντικό το επόμενο διάστημα οι κινήσεις να ξεδιπλώσουν δράσεις δικές τους αλλά και να συμβάλουν στην οργάνωση και ενίσχυση οργάνων του κινήματος στην περιοχή τους και το ξεδίπλωμα αγώνων για :

- τα θέματα των αποκλεισμών και τροφείων στους παιδικούς σταθμούς και γενικότερα τη λειψή χρηματοδότηση φορέων πρόνοιας, υγείας και σχολείων.

- τα δικαιώματα των εργαζόμενων σε δήμους-περιφέρειες με τα 5-μηνα προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας, την αντικατάσταση της μόνιμης-σταθερής δουλειάς με ελαστικές μορφές και ανταποδοτικές αμοιβές, τα βάουτσερ, την απλήρωτη δουλειά σε συνεργασία με ταξικά σωματεία και εργατικές συσπειρώσεις. Ανάδειξη των αιτημάτων για τους ανέργους, αλλά και της υποβάθμισης των υπηρεσιών των δήμων μέσω αυτής της πολιτικής.

- το θέμα της ιδιωτικοποίησης-τσιμεντοποίησης δημόσιων χώρων και της υφαρπαγής από το κεφάλαιο δημόσιας περιουσίας και οργανισμών. Να συμβάλλουν σε κοινό αγώνα των συλλογικοτήτων και των αντίστοιχων σωματείων που θα γενικεύει το θέμα και θα συντονίζει τις τοπικές κινητοποιήσεις για να μην προχωρήσουν οι σχεδιασμοί για τις ιδιωτικοποιήσεις πρώην Αεροδρόμιου Ελληνικού, λιμένων Πειραιά, Θεσσαλονίκης, περιφερειακών αεροδρομίων, τραινοσέ, κ.α.. Μέσα από αυτούς τους αγώνες να προβάλλεται η κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και του νέου Ταμείου και το πλαίσιο στόχων μας για τις εθνικοποιήσεις και τη λειτουργία των δημόσιων χώρων και υπηρεσιών. Ιδιαίτερη δυναμική αποκτούν -και πρέπει να στηρίξουμε- οι αγωνιστικές διεκδικήσεις για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ενάντια στις ορέξεις των καπιταλιστικών συμφερόντων, όπως στις Σκουριές και στον αγώνα ενάντια στις ΒΑΠΕ Κρήτης.

- το θέμα των προϋπολογισμών που θα κατατεθούν και θα είναι πετσοκομμένοι από κοινωνικές δαπάνες, πιθανά θα αυξάνουν τα τέλη, ενώ θα προωθούν παραπέρα με βάση το μνημόνιο, την ανταποδοτικότητα, τις μειώσεις για έξοδα μισθών και υποδομών, έργα και υπηρεσίες που θα εξαρτώνται από τη συμβολή των ΕΣΠΑ και θα ελέγχονται από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς των «θεσμών».

Για να ανταπεξέλθουμε σε όλα αυτά είναι καθοριστικό να συμβάλουμε ώστε να προχωρήσει πιο εντατικά το επόμενο διάστημα σε κάθε περιοχή η καλύτερη συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας σε επίπεδο πόλης. Ενισχύουμε τη δημοκρατική συλλογική λειτουργία των κινήσεων και προασπίζουμε τον αντιδιαχειριστικό - αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα τους, επιδιώκοντας να ενισχύονται με νέο κόσμο μέσα από τη δράση τους.

Το επόμενο διάστημα οι κινήσεις σε περιφέρειες και δήμους θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την κοινή δράση μέσα στο κίνημα με όσους διαφοροποιούνται από την επιβολή των μνημονίων κυβέρνησης-Ε.Ε., ΔΝΤ και στηρίζουν την πάλη για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αναδεικνύοντας την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, της Ε.Ε., των περιφερειακών και δημοτικών αρχών.

…..

Για τις συλλογικότητες του κινήματος στη γειτονιά

Για να μπορέσουμε και στο επίπεδο των γειτονιών να κάνουμε βήματα στη συμβολή μας στο μέτωπο ρήξης και ανατροπής της επίθεσης, χρειάζεται να μαζικοποιηθούν, να δυναμώσουν και να ενισχύσουν το μαχητικό-διεκδικητικό προσανατολισμό τους οι υπάρχουσες συλλογικότητες, να ενοποιηθούν διαφορετικές συλλογικότητες στην ίδια γειτονιά, αν αυτό ενισχύει τη συνολική δυναμική τους, να συγκροτηθούν νέες, όπου δεν υπάρχουν.

Εργατικές Λέσχες, Λαϊκές Συνελεύσεις, Κοινωνικά Κέντρα και άλλες συλλογικότητες πόλης, συνελεύσεις για το ΟΧΙ μέχρι τέλους (οι οποίες πρέπει να μετασχηματιστούν) αποτελούν ήδη μια πρώτη ικανή δύναμη να δημιουργήσει γεγονότα, κινητοποιήσεις και αγωνιστικές δράσεις σε γειτονιές. Σημαντικό είναι να μπορέσουν να συγκροτήσουν ένα δίκτυο αγώνα. Τα βήματα που έγιναν με το «Συντονισμό των Συλλογικοτήτων Αττικής» ανά θέμα και δράση πρέπει να συνεχιστούν και να ενισχυθούν παραπέρα το επόμενο διάστημα, μιας και το σύνολο των προβλημάτων μπορεί να έχει «τοπική» έκφραση, αλλά είναι προβλήματα του συνόλου και οι δράσεις χρειάζονται ανταλλαγή εμπειρίας, επικοινωνία, αλληλοϋποστήριξη και συντονισμό. Η υποτίμηση του συντονισμού δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη κινήματος και αγώνων και πρέπει να ξεπεραστεί με ευθύνη όλων.

Χρειάζεται να υπερασπίσουμε τις συλλογικότητες από διώξεις και επιθέσεις που εκδηλώνονται από μεριάς του κράτους ή φασιστών (Εργατική Λέσχη Περιστερίου, Λέσχη Τρικάλων, κίνημα ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων, κ.α.).

Το επόμενο διάστημα αναμένεται να έχουμε καταιγίδα πλειστηριασμών κατοικιών. Ανάλογα με το πώς θα μεθοδευτεί, χρειάζεται να συνεχιστούν και να ενταθούν οι δράσεις του κινήματος για την αποτροπή τους στα Πρωτοδικεία είτε αν προχωρήσουν σε ηλεκτρονικές κατασχέσεις για παρεμπόδιση των εξώσεων στις γειτονιές.

Επίσης, τα κενά και η υποχρηματοδότηση των σχολείων θα δημιουργούν οξυμένα προβλήματα που χρειάζεται να αντιμετωπιστούν και από πλευράς του κινήματος γονιών στο οποίο πρέπει να δυναμώσει η παρέμβασή μας.

11. Η δουλειά στη νεολαία

Νέα βάρδια: Στην νέα εργατική βάρδια έχουν γίνει σημαντικά βήματα συγκρότησης του κόσμου της «μισοεργασίας – μισοανεργίας» με την προσπάθεια της Αttack. Το επόμενο διάστημα απαιτούνται σημαντικά βήματα στην οργάνωση αυτού του δυναμικού μέσα στο χώρο δουλειάς. Σε αυτή τη κατεύθυνση πρέπει να ανοίξουμε την λογική συνέλευσης - επιτροπής αγώνα (βλ. στους εργαζόμενους στην κοινωφελή εργασία σε δήμους και δημ. υπηρεσίες), κόντρα στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

...

Φοιτητές: Η κατεύθυνση που απαιτείται στο φοιτητικό – σπουδαστικό κίνημα είναι η ολομέτωπη σύγκρουση με την επίθεση του μαύρου μετώπου, το μνημόνιο και τις αστικές αναδιαρθρώσεις, καθώς και την κυβέρνηση που τις υλοποιεί. Σε αυτή τη κατεύθυνση μόνο ρόλο ενίσχυσης και συμβολής θα έχει η συγκρότηση αγωνιστικού μπλοκ ρήξης και ανατροπής μέσα στις σχολές. Αυτό το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα πληττόμενα κομμάτια της σπουδάζουσας νεολαίας πρώτα και κύρια. Ενώ ουσιαστική ενίσχυση του θα προσφέρει η ανώτερη ενεργοποίηση του δυναμικού της ΕΑΑΚ, μέσω της λειτουργίας των σχημάτων, τη συζήτηση των αγωνιστών της για τα κρίσιμα ζητήματα της πάλης, η ανάπτυξη της παρέμβασης των σχημάτων. Στην αντεπίθεση του κινήματος θα συμβάλλει η ανώτερη κοινή δράση της ΕΑΑΚ με το σύνολο των μαχητικών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος. Στόχος μας είναι η άμεση αναζωογόνηση των συλλογικών διαδικασιών και ο αποφασιστικός χαρακτήρας που αυτές θα πάρουν. Το φοιτητικό κίνημα αντικειμενικά αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του ευρύτερου νεολαιίστικου, οπότε θέλουμε να πάρει ευρύτερα χαρακτηριστικά η πάλη του και να συνδεθεί με την πάλη του εργαζόμενου κόσμου στην κατεύθυνση συγκρότησης ενός πλατιού μετώπου παιδείας-εργασίας ενάντια στο νέο μνημόνιο, την κυβέρνηση και το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου – ΕΕ.

Μαθητές: Όπως κάθε νέα σχολική χρονιά, έτσι και φέτος υπάρχει έντονη συζήτηση ήδη στα σχολεία για αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Αυτό το κλίμα ενισχύεται αν κανείς λάβει υπ’ όψη του πως είναι η τελευταία χρόνια πριν ξεκινήσει η εφαρμογή του θεσμού της μαθητείας, η κατάργηση του οποίου τα τελευταία χρόνια είναι βασικό κομμάτι των μαθητικών διεκδικήσεων.

…

Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΟ

12. Οι εξελίξεις στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Οι τελευταίες σημαντικές εξελίξεις (στάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στο δημοψήφισμα, αποχώρηση της ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ, αυτοτελής εκλογική παρέμβαση με βάση την λογική της πολιτικής συνεργασίας) δημιουργούν μια νέα κατάσταση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία δεν έχει οριστικά σταθεροποιηθεί. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δέχθηκε ένα σοβαρό πλήγμα από την αποχώρηση των δύο οργανώσεων λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Παρ' όλα αυτά, μέσα από τις μάχες και τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος αναδεικνύονται οι δυνατότητες για μια ανασυγκρότηση, για μια «άλλη ΑΝΤΑΡΣΥΑ». Πιο ώριμη, πιο λαϊκή, πιο ριζοσπαστική.

…

Βεβαίως, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως μέσα στον διάλογο και την αντιπαράθεση των τελευταίων χρόνων τέθηκαν σημαντικά ζητήματα τα οποία δεν απαντήθηκαν με ολοκληρωμένο τρόπο, ούτε αναπτύχθηκε στο επίπεδο που απαιτούνταν η ιδεολογική συζήτηση και διαπάλη από την πλευρά μας. Ξεχωρίζουμε ορισμένα: α) Η υποβάθμιση και η κατάργηση της διάκρισης αντικαπιταλιστική /επαναστατική - ρεφορμιστική αριστερά, με αναφορές σε αριστερά γενικά ή ακόμα και διακρίσεων του τύπου «ταυτοτική / μετωπική» αριστερά, δηλαδή ανάλογα με τα αν προτείνει κάποιο μέτωπο ή όχι. β) η υποβάθμιση και τελικά κατάργηση του αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα του πολιτικού μετώπου σε όφελος ενός ευρύτερου «αριστερού μετώπου» με «διακυβευόμενη ηγεμονία», στην πράξη με ηγεμονία των αριστερών, ρεφορμιστικών, διαχειριστικών αντιλήψεων. γ) η άρνηση ανοίγματος δρόμων επικοινωνίας, κοινής δράσης και επιμέρους συνεργασιών με τμήματα προερχόμενα από τον ρεφορμισμό στον βαθμό που συμφωνούσαν στον πυρήνα του αντικαπιταλιστικού προγράμματος.

Όμως όλα αυτά έχουν στην βάση τους τα άλυτα ζητήματα και τα πισωγυρίσματα στο βασικό ζήτημα της περιόδου: στο ζήτημα της επαναστατικής τακτικής και στρατηγικής.

…

Σε όλη αυτή τη διαδικασία προφανώς πρέπει να αναζητήσουμε και τις δικές μας ευθύνες, όσον αφορά το βάθεμα και την αποσαφήνιση της τακτικής και στρατηγικής εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού μετώπου, την ηγεμονία των επαναστατικών και σύγχρονα κομμουνιστικών απαντήσεων, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η συμμετοχή ταλαντευόμενων δυνάμεων στο μέτωπο και το πέρασμά τους σε πιο συνειδητές θέσεις αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής πάλης.

Στις σημερινές συνθήκες τρεις πρέπει να είναι οι στόχοι που πρέπει να βάλουμε για το επόμενο διάστημα:

α) Συσπείρωση, ενεργοποίηση και συζήτηση του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πρέπει να έχει αποφασιστικό ρόλο για την πορεία του μετώπου. Βήματα στον μετασχηματισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε «ενιαίο μετωπικό πολιτικό φορέα», με κέντρο την «δημοκρατία των συνελεύσεων των επιτροπών και των μελών της» και όλα τα μέτρα συγκρότησης και ενοποίησης της παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρώτα και κύρια στο εργατικό – λαϊκό κίνημα και στα πολιτικά μέτωπα για το αγωνιστικό μέτωπο ρήξης, αντιπολίτευσης και ανατροπής, εμπλουτίζοντας την ζωή της με το άνοιγμα θεωρητικών, ιδεολογικών και πολιτιστικών θεμάτων.

β) Προγραμματικός – πολιτικός επανεξοπλισμός και στρατηγική ανασυγκρότηση, με εμβάθυνση στην επαναστατική τακτική και στρατηγική, στο ζήτημα του άλλου δρόμου και του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, στην ενίσχυση της σύγχρονης κομμουνιστικής φυσιογνωμίας.

γ) Ανάπτυξη και μετασχηματισμό της μέσα από την επαφή με όλες τις δυνάμεις που προσεγγίζουν το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και προχώρημα της μετωπικής τακτικής και της πολιτικής συνεργασίας για τον πόλο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής και ανατρεπτικής Αριστεράς.

13. Η πορεία προς την 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Με βάση τα παραπάνω η πορεία προς την Συνδιάσκεψη μέσα σε συνθήκες οξυμένων κοινωνικών και πολιτικών αναμετρήσεων λόγω της εφαρμογή του μνημονίου πρέπει να έχει σαν στόχο την προγραμματική αναβάθμιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με κεντρικό τον ρόλο του δυναμικού της και «άνοιγμα» προς τις πιο πρωτοπόρες, ταξικά γειωμένες, μάχιμες δυνάμεις, στο πλαίσιο της πάλης για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης.

Στο θέμα του προγράμματος επιδιώκουμε βήματα στον πολιτικό και στρατηγικό επανεξοπλισμό, την επεξεργασία του προγράμματος προς τα «πάνω» και «προς τα κάτω».

Σοβαρά ζητήματα σε αυτή την κατεύθυνση έχουν αναδειχτεί: α) ο χαρακτήρας του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και η σχέση του με την επαναστατική αλλαγή β) το ζήτημα της σχέσης κυβέρνησης-κράτους-εξουσίας. γ) το ζήτημα του «μετώπου» δ) σημαντικές πλευρές του προγράμματος και της παρέμβασής μας όπως η ι) σχέση εθνικού-διεθνικού, ιι) το θέμα των γεωπολιτικών συσχετισμών, ιιι) της προστασίας των συλλογικών παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας (σε διάκριση από τις θεωρίες της παραγωγικής ανασυγκρότησης του καπιταλισμού) ιιιι) ζητήματα σοβαρών τομέων της πάλης (κράτος / δημοκρατία, αγροτικά, εκπαίδευση/υγεία κλπ, περιβάλλον και περιφερειακή πολιτική κλπ) και συνολικότερα την απάντηση του ερωτήματος “εάν υπάρχει ζωή έξω από ευρώ/ΕΕ, σε ρήξη με τον καπιταλισμό” (ενέργεια, τρόφιμα, διατροφή κλπ.)

Η εμπειρία της προεκλογικής μάχης έδειξε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ο μόνος χώρος που μπορεί να «φιλοξενήσει» μια ζωντανή αναζήτηση σε κριτική/αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και πρέπει αυτή η δυνατότητα να αξιοποιηθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

Με βάση όλα αυτά βάζουμε στόχο να πραγματοποιηθεί η Συνδιάσκεψη μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη.

Προτείνουμε: να πάμε προς τα εκεί με γύρο θεματικών πρωτοβουλιών διαλόγου και συσπείρωσης δυνάμεων πάνω στα κρίσιμα ζητήματα που αναφέρθηκαν.

Συμβάλουμε για να προχωρήσουν άμεσα τα βήματα στην οργανωτική συγκρότηση, σύμφωνα με τις αποφάσεις που έχουν ήδη ληφθεί: γραφεία, δημιουργία βασικών επιτροπών, κλπ.

14. Μετωπικές πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αναπτύξει αποφασιστικά την μετωπική της πολιτική επιδιώκοντας με συγκεκριμένα και ορατά βήματα την ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων στην κατεύθυνση του πόλου. Στην κατεύθυνση αυτή είναι ανάγκη:

Να αναπτύξει την ανοιχτή πρόταση πολιτικής συνεργασίας, που διαμόρφωσε το καλοκαίρι και αποτελεί ένα μόνιμο στοιχείο της τακτικής της. Η πρόταση αυτή πρέπει να «διευρυνθεί» προς όλες τις δυνάμεις που άμεσα ή έμμεσα τοποθετήθηκαν υπέρ του αντικαπιταλιστικού προγράμματος στην μάχη που δόθηκε και να αναβαθμιστεί, ξεκινώντας εδώ και τώρα από την «πολιτική συνεργασία», αλλά έχοντας ως άμεσο ορίζοντα ένα κοινό βήμα με όλο αυτό το δυναμικό στην κατεύθυνση του πόλου των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής ανατρεπτικής αριστεράς.

Η πρόταση πρέπει να περιλαμβάνει: αναβαθμισμένη κοινή δράση, ένα «μόνιμο συντονιστικό διαλόγου και κοινής δράσης». Πρόσκληση να συζητήσουμε σε όλα τα επίπεδα –από κάτω και από πάνω- όλα τα μεγάλα ζητήματα στην πορεία για την Συνδιάσκεψη. Να κάνουμε από κοινού μετωπικό βήμα στην κατεύθυνση του πόλου με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Στ. Για ένα σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Διάλογος και συσπείρωση δυνάμεων - Έκδοση θεωρητικού περιοδικού

15. Σήμερα η αναγκαιότητα να προχωρήσει η υπόθεση του διαλόγου και της συσπείρωσης δυνάμεων για το πρόγραμμα και το κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης έρχεται αναβαθμισμένη από μεγάλο μέρος αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς και πρέπει να ανταποκριθούμε. Η κατεύθυνση αυτή εξυπηρετεί συγκεκριμένα τις ανάγκες της ταξικής πάλης στην παρούσα πολιτική περίοδο. Συνδέει το αναγκαίο άλμα εμπρός, με την μάχιμη παρέμβαση και αντιμετώπιση των προβλημάτων του άμεσου πολιτικού αγώνα, των μετωπικών προσπαθειών και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν οδηγεί σε μια οργανωτική και θεωρητική αναδίπλωση. Αντίθετα συνδέεται με την υπέρβαση των πολιτικών, θεωρητικών και οργανωτικών ανεπαρκειών του ΝΑΡ. Θέτει πρακτικά πλέον τη διαδικασία συσπείρωσης για ένα νέο εργατικό κομμουνιστικό φορέα ως ποιοτικό πρωταρχικό στοιχείο και βήμα προώθησης της ευρύτερης αντίληψής μας για το πολιτικό υποκείμενο (κόμμα, αντικαπιταλιστικό μέτωπο, τάση χειραφέτησης μέσα στο εργατικό κίνημα).

Στο έργο αυτό θα συμβάλουμε ουσιαστικά μόνο αν γίνει υπόθεση όλης της οργάνωσης ως ανώτερο πολιτικό-οργανωτικό καθήκον, για το οποίο συζητά και αποφασίζει γενικά και ειδικά στον κάθε χώρο.

Σε αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε:

- Μέσα στο Νοέμβρη σε συνδυασμό με τις επετείους της Οκτωβριανής επανάστασης και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να πραγματοποιηθούν ανοικτές εκδηλώσεις διαλόγου με θέμα την ανάγκη για ένα σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης, καταθέτοντας την Πρόταση Προγραμματικής Διακήρυξης του 3ου συνεδρίου, σε συνδυασμό με τις πολιτικές εξελίξεις.

………………………

Συζήτησε επίσης συγκεκριμένες παρεμβάσεις για το ζήτημα των προσφύγων.