Απόφαση Π.Ε. ΝΑΡ, 30/1/2016

Απόφαση Πολιτικής Επιτροπής ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση 30/1/2016

Α. Πολιτικές εξελίξεις – τάσεις – πολιτικά καθήκοντα

1. Οι εξελίξεις και οι τάσεις στην Ελλάδα επηρεάζονται καθοριστικά από τις διεθνείς εξελίξεις και ειδικά την πορεία της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης. Οι δυσκολίες στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες καθώς και στην αντιμετώπιση της επιβράδυνσης που επέφερε και επιφέρει η κρίση, ειδικά στην Κίνα αλλά και στις «αναδυόμενες» οικονομίες, η σαθρή και αναιμική ανάκαμψη όπου αυτή εκδηλώνεται (π.χ. ΗΠΑ, Γερμανία, ασθενέστερα στην ευρωζώνη), συνοδεύεται από υψηλή ανεργία, άγρια φτώχεια και όξυνση της κοινωνικής ανισότητας (1 στους 9 ανθρώπους δεν έχει αρκετή τροφή να ζήσει την ίδια στιγμή που το πλουσιότατο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού είδε το μερίδιό του στον παγκόσμιο πλούτο να αυξάνεται καταμεσής της κρίσης από 44% το 2009 στο 48% το 2014. Το 1% κατέχει πλέον περισσότερο πλούτο από το 99%). Το εύθραυστο και αναιμικό της «άνεργης καπιταλιστικής ανάπτυξης» εκτρέφουν την ανασφάλεια των ίδιων των αστών για τον κίνδυνο ενός νέου κρισιακού σπασμού στην παγκόσμια οικονομία. Αποκαλύπτεται διαρκώς το μέγεθος και το βάθος αυτής της κρίσης.

Το κεφάλαιο απαντά με μια πρωτοφανούς επιθετικότητας πολιτική σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου τα βάρη της κρίσης να φορτωθούν στις πλάτες τους. Οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί. Εκτρέφονται και εξελίσσονται υπερτοπικοί πόλεμοι, όπως αυτός στην εγγύς Ανατολή. Η στράτευση της ελληνικής κυβέρνησης στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και η επικίνδυνη συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ – Κύπρου – Αιγύπτου αυξάνουν την απειλή πολεμικής εμπλοκής της χώρας μας.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση κυριαρχούν οι καχεκτικοί οικονομικοί ρυθμοί, ενώ πολύ μικρά ήταν τα αποτελέσματα της ένεσης ρευστότητας της ΕΚΤ. Οξύνεται η διαμάχη μέσα στην ΕΕ για την πορεία που θα πάρει η καπιταλιστική ολοκλήρωση στην Ευρώπη, με σχέδια για ΕΕ πολλών ταχυτήτων, με πυρήνα μια πρώτη ταχύτητα υπό την ηγεμονία του γερμανικού καπιταλισμού. Αναπτύσσεται η τάση αντιδραστικοποίησης του πολιτικού συστήματος κι ευρύτερα της κοινωνικής ζωής, με υπονόμευση και αναίρεση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με πρόσχημα την αντιμετώπιση τρομοκρατικών επιθέσεων (βλ. Γαλλία). Στο έδαφος αυτό ενισχύονται επικίνδυνα οι εθνικιστικές, ακροδεξιές και συχνά ανοικτά ρατσιστικές και φασίζουσες τάσεις. Αναπτύσσεται μια ευρύτερη δυσαρέσκεια για την πορεία της ΕΕ, που αδυνατεί να πάρει εργατικό και αριστερό προσανατολισμό και με διαχρονική ευθύνη της Αριστεράς.

Ο ελληνικός καπιταλισμός περιδινείται σε ένα φαύλο κύκλο μνημονίων – χρέους – φτωχοποίησης του λαού, ολοένα ισχυρότερων και αντιδραστικότερων απαιτήσεων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.

Συνεχίζεται ο ξεριζωμός εκατομμυρίων ανθρώπων από τις πατρίδες τους στην Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αποτέλεσμα των πολεμικών επιχειρήσεων και επεμβάσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, των στρατιωτικών εκκαθαρίσεων των αντιδραστικών αστικών καθεστώτων της περιοχής, των εγκληματικών επελάσεων τoυ ISIS, της καπιταλιστικής κρίσης και των τραγικών συνεπειών της οικονομικής λεηλασίας από τις πολυεθνικές.

Γίνεται επιτακτική η ανάγκη τόσο στρατηγικών απαντήσεων όσο και άμεσων σκληρών συλλογικών αγώνων από το εργατικό κίνημα και την αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική Αριστερά.

2. Κλιμακώνεται η επίθεση κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, για την υλοποίηση του 3ου μνημονίου και των προηγούμενων, για την παραπέρα λεηλασία των δικαιωμάτων και του πλούτου, για την προώθηση των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων («μεταρρυθμίσεις») και την εμπέδωση του καθεστώτος επιτροπείας και κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.

Το επόμενο διάστημα θα προωθηθούν αντιδραστικά μέτρα στα εξής μέτωπα: Ασφαλιστικό, φορολογικό, αγρότες, υπερ – Ταμείο ιδιωτικοποίησης δημόσιας περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις (Αεροδρόμια – ΟΛΠ – ΟΛΘ κλπ.), Κόκκινα δάνεια – απελευθέρωση πλειστηριασμών για κατοικίες αλλά και επιχειρήσεις, αντιδραστική παρέμβαση στις εργασιακές σχέσεις – απελευθέρωση απολύσεων, συλλογικές διαπραγματεύσεις κλπ. (πιθανότητα το σημείο αυτό να είναι τελικά εκτός πρώτης αξιολόγησης).

Και δεν είναι μόνο αυτά: Στην πορεία της περιβόητης «πρώτης αξιολόγησης» του 3^ου μνημονίου, ΕΕ και ΔΝΤ θα απαιτήσουν και νέα μέτρα, με τη διαμόρφωση ενός νέου μεσοπρόθεσμου προγράμματος, με μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής αρκετών δισ. μέχρι το 2018.

Επίσης, το επόμενο διάστημα θα ανοίξουν τα ζητήματα που αφορούν το προσφυγικό – μεταναστευτικό και την καταστολή Φρόντεξ - Σένγκεν, οι διεθνείς σχέσεις (συμμαχίες κυβέρνησης με Αίγυπτο, Τουρκία, Ισραήλ), το ζήτημα των δημοκρατικών ελευθεριών, της ενημέρωσης κλπ.

3. Τα μέτρα που προωθούνται δεν είναι αποσπασματικά ή εισπρακτικά – δημοσιονομικά απλά. Αποτελούν βαθιές τομές και παρεμβάσεις από τη σκοπιά της αντιδραστικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Η αντιδραστική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, εντάσσεται στη στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου για μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» (όπως με άλλα μέτρα προωθείται αντίστοιχα η μείωση των μισθών), σε συνδυασμό με το ξεθεμελίωμα όλων των δικαιωμάτων που είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι για κοινωνική ασφάλιση, δημόσια περίθαλψη, πρόνοια, σύνταξη, φαρμακευτική κάλυψη, δηλαδή των βασικών και ζωτικών τομέων για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Οι τομές που επιχειρούνται, εντάσσονται στην ενιαία πολιτική της ΕΕ για συρρίκνωση-ελαχιστοποίηση των κοινωνικών παροχών, με αιχμή τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης (σε συντάξεις, υγεία, πρόνοια), επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης και των επαγγελματικών Ταμείων, την μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος από κοινωνικό-αναδιανεμητικό (αποτέλεσμα της ταξικής πάλης και των κατακτήσεων της εργατικής τάξης και με τα όποια απομεινάρια είχε από τις αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις και αντι-ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις όλων των προηγούμενων δεκαετιών), σε ατομικό και ανταποδοτικό. Η ασφάλιση, από κοινωνική, γίνεται ατομική, με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Αφορά τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, τους αγρότες, τους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, την τεράστια κοινωνική πλειοψηφία (που φυσικά δεν θίγεται ενιαία και δεν έχει ταυτόσημα συμφέροντα). Ο νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενσωματώνει και αναπτύσσει σε ακόμα πιο βάρβαρη κατεύθυνση όλες τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις για τις συντάξεις, την ιατρική περίθαλψη και τα φάρμακα που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Πρόκειται για πρωτοφανή αντεργατική αναδιάρθρωση, που υπερβαίνει το σχέδιο Γιαννίτση, το νόμο Λοβέρδου–Κουτρουμάνη, τα πορίσματα των επιτροπών «σοφών» και τις ως τώρα αντιλαϊκές νομοθετικές παρεμβάσεις.

Μάλιστα, η παρέμβαση ΕΕ - ΔΝΤ – κεφαλαίου επιδιώκει να κάνει το τελικό νομοσχέδιο ακόμα χειρότερο, δίνοντας βάρος στις άμεσες περικοπές.

Σε συνδυασμό με το φορολογικό (που βαθαίνει και επεκτείνει την φορολογική λεηλασία) και τα «κόκκινα δάνεια» προωθεί βαθιές αλλαγές και στην κοινωνική διαστρωμάτωση, πλήττοντας με ιδιαίτερη ένταση τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού και ειδικά τα φτωχότερα, τους αυτοαπασχολούμενους, ωθώντας τους στα όρια της εξαφάνισης. Προωθεί τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και την ιστορική αναδόμηση του ελληνικού καπιταλισμού, σε βάρος της εργασίας και των μικρομεσαίων στρωμάτων.

4. Οι κοινωνικές και πολιτικές τάσεις

- Μεγαλώνει η δυσαρέσκεια για την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στα εργατικά στρώματα κι ευρύτερα σε λαό και νεολαία. Απονομιμοποιείται η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζονται τάσεις μεγάλης μείωσης της επιρροής του, ειδικά στα σωματεία. Ακόμα βέβαια σε ευρύτερα εργατικά στρώματα κυριαρχεί η απογοήτευση, δεν βρίσκει η δυσαρέσκεια κινηματική και πολιτική διέξοδο σε μαζική κλίμακα. Ιδιαίτερο ρόλο παίζει η προπαγάνδα και οι ελιγμοί της κυβέρνησης, καθώς και το στήσιμο ενός νέου δικομματισμού με μια επιθετικά αντιδραστική ΝΔ. Παρόλα αυτά, καθώς μεγαλώνει η κινητοποίηση των μεσαίων στρωμάτων, υπάρχει βάσιμη δυνατότητα για να εισβάλλουν στο προσκήνιο και οι εργαζόμενοι, να «σκάσει» κοινωνικό τσουνάμι που θα συνταράξει το πολιτικό σκηνικό.

- Πολύ πιο έντονο είναι το αντικυβερνητικό κλίμα στους αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νέους μισθωτούς επιστήμονες κλπ. γιατί θίγονται πιο άμεσα. Στις κινητοποιήσεις τους συμμετέχουν –και δίνουν μάχη για την ηγεμονία- και επιστήμονες που δουλεύουν μισθωτοί με μπλοκάκι (δηλαδή με την πιο εκμεταλλευτική σχέση) και αυτοαπασχολούμενοι που δεν βγαίνουν (σύμμαχα εν δυνάμει στρώματα της εργατικής τάξης), αλλά και εργοδότες, μεταξύ αυτών και στυγνοί εκμεταλλευτές και συστηματικοί φοροφυγάδες, οι οποίοι ελέγχουν τον ΔΣΑ, το ΤΕΕ κλπ. Είναι κρίσιμο στοίχημα το που θα πάνε τα μεσοστρώματα, τι χαρακτήρα θα πάρει όλη αυτή η κίνηση. Θα πάει προς την εργατική πλευρά, προς τα αριστερά, προς την ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ ή προς την αστική τάξη, την Δεξιά και την υποταγή τελικά σε κεφάλαιο και ΕΕ, που θα είναι καταστροφική για εργαζόμενους και λαό;

Συνολικά βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη φάση για την εξέλιξη του συνολικού διλήμματος που έχουμε θέσει για την περίοδο: δηλαδή εάν θα υπάρξει στρατηγική ήττα του κινήματος και των εργαζομένων ή εάν θα πραγματοποιηθούν βήματα στρατηγικής τομής και ανασυγκρότησης, που θα τροφοδοτήσουν μια αντεπίθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος και της αντικαπιταλιστικής ανατρεπτικής Αριστεράς. Υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι βαθιών αντιδραστικών απαντήσεων, αλλά και νέες –ποιοτικά ανώτερες- δυνατότητες για μια αποφασιστική στροφή σημαντικών και αξιόμαχων τμημάτων του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος σε αντικαπιταλιστική και ανατρεπτική κατεύθυνση.

Θα περάσουν τα μέτρα και με τι κόστος για την κυβέρνηση και το αντιδραστικό μπλοκ; Θα υπάρξει ανασυγκρότηση του κινήματος μέσα στην μάχη, δημιουργώντας όπλα για τις επόμενες αναμετρήσεις ή θα βαθύνει η απογοήτευση και η ηττοπάθεια; Θα ενισχυθεί η λογική «δεν γίνεται τίποτα» ή θα δυναμώσει η τάση για ρήξη με την ΕΕ, το χρέος και την καπιταλιστική βαρβαρότητα; Θα στραφεί η δυσαρέσκεια προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά, με δική μας επιδίωξη προς την μαχόμενη, αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική Αριστερά;

Για την ανατρεπτική απάντηση αυτών των ερωτημάτων το ΝΑΡ και η νεολαία για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις.

5. Το πολιτικό σκηνικό βρίσκεται και πάλι υπό αναστάτωση και υπό διαμόρφωση για να αντέξει στους κοινωνικούς κραδασμούς. Βασική επιδίωξη, μετά την εκλογή του Κ. Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ είναι η συγκρότηση ενός νέου δικομματισμού – διπολισμού μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, ο οποίος θα χαρακτηρίζεται από μια έντονη αντιπαράθεση στα λόγια και στα σημεία, αλλά θα διαμορφώνει μια βάση ευρύτερης συναίνεσης εντός του πλαισίου της ΕΕ και του συστήματος. Αυτό οδηγεί σε τάση ενοποίησης – συσπείρωσης του χώρου της «κεντροαριστεράς» – παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη), για να μην τους καταπιούν ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ. Ισχυρό κλονισμό θα δεχθεί το Ποτάμι.

Σενάρια αλλαγής του εκλογικού συστήματος, με μείωση του μπόνους για το πρώτο κόμμα. Πλήρης εγκατάλειψη από τον ΣΥΡΙΖΑ του πάγιου αιτήματος της Αριστεράς για απλή αναλογική.

6. Ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί το 3^ο μνημόνιο και τα προηγούμενα, προωθεί συνολικά την καπιταλιστική αναδιάρθρωση (βλέπε εργασία, δημόσιο, ιδιωτικοποιήσεις κλπ.). Πρόκειται πλέον για μια κυβέρνηση αστικής επίθεσης, υλοποίησης και προώθησης της αστικής πολιτικής.

Για να περάσει αυτή η πολιτική επιχειρεί να αναδιατάξει τις κοινωνικές του συμμαχίες: Από την μια εμφανίζει την πολιτική του ως δήθεν ταξικά μεροληπτική υπέρ των φτωχών και κυρίως των πολύ φτωχών και επιχειρεί να κρατήσει τέτοια στρώματα κάτω από την επιρροή του, με μια λογική μοιράσματος της φτώχειας. Από την άλλη –και κυρίαρχα- επιχειρεί νέες συμμαχίες με το κεφάλαιο υποσχόμενος επενδυτικές ευκαιρίες, ανταγωνισμό και εκκαθάριση της παλιάς διαπλοκής – διαφθοράς (έτσι ώστε να αναπτυχθούν τα νέα τζάκια), ελαφρύνσεις και επιδοτήσεις (βλ. συμφωνία με ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, τμήμα ΕΒΕ για την εργοδοτική εισφορά, με κρυφό αντάλλαγμα ευρωπαϊκά κονδύλια κλπ.) Επιπλέον, επιχειρεί να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματά του (αριστερό παρελθόν, άλλος τρόπος προώθησης, επιρροή στο κίνημα) σε σχέση με ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική χρειάζεται συστηματική αποκάλυψη.

Οι Θέσεις του ΠΣΟ για την 3^η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημειώνουν πως «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι βαθιά ταξική και εχθρική απέναντι στον λαό. Αποτελεί τον κύριο πόλο προώθησης της επίθεσης για την επιβολή των μνημονίων … Η πολιτική της είναι πολιτική κλιμάκωσης της μνημονιακής επίθεσης και των καπιταλιστικών ‘’μεταρρυθμίσεων’’ - αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς». Προωθεί «συνολικά την αστική στρατηγική». Κι ακόμα: «Ως πολιτική δύναμη ο ΣΥΡΙΖΑ διαρρηγνύει τις σχέσεις του με την αριστερά και το εργατικό κίνημα, ‘’έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα’’ και έχει ενταχθεί ανοιχτά στο μνημονιακό στρατόπεδο. Η πολιτική αυτή πορεία, σε συνδυασμό με την οργανωτική αποχώρηση - εκκαθάριση μεγάλου τμήματος της οργανωμένης βάσης του ορίζει ως αναπότρεπτη την διαδικασία μετατροπής του σε αστικό σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα».

Σημειώνεται πως απέναντι στις εκτιμήσεις αυτές υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η αντίληψη πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του είναι ρεφορμιστική αριστερά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη εκτίμηση που οδηγεί σε λάθος πολιτική γραμμή.

7. Η εκλογή Κ. Μητσοτάκη στη ΝΔ είναι αποτέλεσμα της υποστήριξής του από αστικά κέντρα για την προώθηση με τον πιο καθαρό τρόπο μιας αντιδραστικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής με ακροδεξιά χαρακτηριστικά και πλήρη ενσωμάτωση στην λογική της ΕΕ και του κεφαλαίου. Αποτυπώνει την ισχυρή τάση στην βάση της ΝΔ για αντικυβερνητική ψήφο (ποιος θα κάνει πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση, σε σχέση με τον Μεϊμαράκη, που εκπροσωπούσε την πιο συναινετική γραμμή των Καραμανλικών) και την κυριαρχία των μεγαλοαστικών τάσεων μέσα στο κατεξοχήν κόμμα της αστικής τάξης. Προφανώς δεν πρόκειται για «κεντρώα» επιλογή. Εκφράζει την πόλωση που υπάρχει στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο

Συνέπειες: α) Η γραμμή της ΝΔ θα κινηθεί ακόμα πιο καθαρά στην προώθηση των επιλογών κεφαλαίου – ΕΕ, υπέρ των αντιδραστικών αστικών αναδιαρθρώσεων. β) Προσπάθεια να στηθεί μια νέα δικομματική – διπολική αντιπαράθεση, ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, η οποία θα πιέσει πολιτικά τα λαϊκά στρώματα να πολωθούν προς ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει σταθερά να υπογραμμίζουμε πως η βάση της πολιτικής τους είναι κοινή, με βασική κοινή στήριξη το 3^ο μνημόνιο. Τα σενάρια συναίνεσης ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ και μεγάλου συνασπισμού περνούν σε δεύτερο ρόλο, στο προσκήνιο έρχεται η αντιπαράθεση, χωρίς να αποκλείεται η συναίνεση Μητσοτάκη σε κορυφαίες αστικές επιλογές που θα προχωρήσει η κυβέρνηση Τσίπρα. γ) Αυξάνονται οι πιέσεις στα ενδιάμεσα κόμματα, καθώς η ΝΔ θα προσπαθήσει να εκφράσει ηγεμονικά το στρατόπεδο του «ναι» δ) ανοίγεται χώρος στη Χ.Α. αν και η παρουσία των Γεωργιάδη – Βορίδη προσπαθεί να καλύψει κενά.

Η ΝΔ, υπό τον Κ. Μητσοτάκη, θα προσπαθήσει να διαμορφώσει ένα πολιτικό και κοινωνικό μπλοκ, όπου με μεγαλοαστική ηγεμονία θα γίνει προσπάθεια να ενταχθούν μικροαστοί, μικροεπιχειρηματίες και ευρύτερα λαϊκά στρώματα, με δέλεαρ τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις, που δήθεν μπορεί να φέρουν ανάπτυξη, εντός της ΕΕ και της ευρωζώνης.

Χρειάζεται αποκάλυψη αυτής της αντιδραστικής πολιτικής. Πρέπει να υπάρχει σταθερό πολιτικό και ιδεολογικό μέτωπο κατά της ΝΔ. Διαχωριζόμαστε από τη ΝΔ, εμείς κάνουμε αριστερή εργατική αντιπολίτευση, από αντιΕΕ αντικαπιταλιστικές θέσεις στην κυβέρνηση και βεβαίως στο σύνολο της αστικής πολιτικής, που εκφράζει η ΝΔ. Υπογραμμίζουμε πως η ΝΔ έχει ψηφίσει το 3^ο μνημόνιο, που εφαρμόζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει εφαρμόσει τα δύο προηγούμενα και είναι δεσμοφύλακας της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Καθώς η ΝΔ θα αναπτύσσει την αντιπολιτευτική της ρητορεία, η πιο αποτελεσματική απάντηση είναι να πρωτοστατήσει η αντικαπιταλιστική Αριστερά στον αντικυβερνητικό αγώνα, με περιεχόμενο υπέρ των εργατικών λαϊκών συμφερόντων και να αποδεικνύει την ουσιαστική συναίνεση της ΝΔ με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Κάθε ταλάντευση σε αυτό το καθήκον θα μας φέρνει σε πιο δύσκολη θέση.

8. Το ΚΚΕ καταγγέλλει την πολιτική της κυβέρνησης και καλεί σε κινητοποιήσεις, αλλά παραμένει βασικά στην ίδια καθηλωτική πολιτική και πρακτική. Εξαντλείται σε διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ και σε «ακτιβισμούς», ακολουθεί και συναινεί στο απεργιακό πρόγραμμα του αστικοποιημένου συνδικαλισμού (συχνά είναι πρόταση του ΠΑΜΕ), αρνήθηκε την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για πολιτικό συντονισμό και κοινή δράση στο μέτωπο του ασφαλιστικού, παρά τις πιο προσεκτικές διατυπώσεις και μια αναφορά σε δυνατότητες στη βάση. Πρόκειται για αποτέλεσμα της πίεσης των εργαζομένων και της βάσης του που επιθυμούν την κοινή δράση. Η συνολική στάση του δεν έχει μετατοπιστεί. Παρόλα αυτά εμείς πρέπει να συνεχίσουμε επίμονα να απευθυνόμαστε για κοινή δράση και συντονισμό με τις δυνάμεις του, ανοίγοντας ταυτόχρονα τη συζήτηση και την αντιπαράθεση για τα μεγάλα ερωτήματα του κινήματος.

9. Η ΛΑΕ θέτει ζήτημα αντιμνημονιακού προοδευτικού αγώνα με στόχο μια «πραγματικά αριστερή κυβέρνηση» και αντίστοιχου μετώπου, περιορίζοντας στην πράξη τις αντιευρώ - αντιΕΕ και αντισυστημικές αιχμές και ενισχύοντας τον αταξικό πατριωτικό χαρακτήρα του μετώπου. Έχει οξυμένο πολιτικό λόγο κατά της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά ακολουθεί κι αυτή το πρόγραμμα του υποταγμένου συνδικαλισμού, ενώ παραμένει –στις περισσότερες περιπτώσεις- σε κοινές παρατάξεις με τον ΣΥΡΙΖΑ σε περιφέρειες και δήμους, ασκώντας και διοίκηση, παρότι υπάρχει μεγάλη κριτική και στο εσωτερικό της. Οι ηγεμονικές δυνάμεις (Αριστερό Ρεύμα) δίνουν μάχη για την υπεράσπιση αυτών των επιλογών. Στο συνδικαλιστικό επίπεδο παρέμεινε για μήνες στο ΜΕΤΑ, με ατροφικό αντικυβερνητικό περιεχόμενο, από το οποίο αποχωρεί τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτώντας άλλη παράταξη («Συμμαχία»). Συμμετέχει στις κινητοποιήσεις, δίνοντας βάρος όμως στην κομματική της παρουσία και συγκρότηση, ενώ παρότι παρακολουθεί γενικά τις ενωτικές πρωτοβουλίες πρωτοβάθμιων σωματείων (κι έχει αντίστοιχες αποφάσεις) δεν τις στηρίζει ουσιαστικά, ούτε επιδιώκει να συμβάλλει σε αποφάσεις σωματείων σε κατεύθυνση δημιουργίας κέντρου αγώνα. Μπορεί και πρέπει να αυξηθεί η ενωτική μας παρέμβαση, με βάση και την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

10. Η δική μας γραμμή και παρέμβαση

Βασικός μας πολιτικός στόχος είναι η ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης - κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και των αστικών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, η κατάργηση όλων των μνημονίων και του αντιδραστικού καθεστώτος που οικοδομούν, η ήττα και ανατροπή κάθε κυβέρνησης που υλοποιεί αυτή την πολιτική και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και όλου του μνημονιακού μπλοκ.

Για την επιβολή κατακτήσεων από τον οργανωμένο λαό, με βασικό πυλώνα ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και πολιτικό εμπνευστή ένα ισχυρό πόλο - μέτωπο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και ανατρεπτικής Αριστεράς.

Για μια ριζική αλλαγή των συσχετισμών, για μια εργατική – λαϊκή άνοιξη των αγώνων, των δικαιωμάτων – αναγκών και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Για να ανοίξει ο δρόμος για την επαναστατική τομή, για μια κοινωνία που ο πλούτος και η εξουσία θα είναι στα χέρια των εργαζομένων.

Με βάση αυτή τον πολιτικό στόχο, παλεύουμε για:

- Μπλοκάρισμα του ασφαλιστικού και των υπολοίπων μέτρων μνημονιακής εφαρμογής και αντιδραστικής τομής με αποφασιστικούς ανυποχώρητους αγώνες και δημιουργία αγωνιστικού μετώπου ρήξης ανατροπής εργαζομένων, αγροτών, νεολαίας, ανέργων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών λαϊκών στρωμάτων, δημιουργία ανεξάρτητου κέντρου αγώνα και πολιτικού συντονισμού της μαχόμενης Αριστεράς για την κοινή δράση μέσα στο μαζικό κίνημα. Με προβολή και υιοθέτηση από πλατύτερες μάζες των στόχων πάλης που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης για το ασφαλιστικό και γενικότερα τα εργατικά προβλήματα.

Δημιουργία απεργιακού – αγωνιστικού μπλόκου ενάντια στην προώθηση του μνημονίου, πρόκληση πολιτικής κρίσης, που θα φέρνει ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα του άλλου δρόμου, της ρήξης – εξόδου από την ΕΕ – της σύγκρουσης με τον καπιταλιστικό μονόδρομο. Αναβάθμιση της δουλειάς για τον άλλο δρόμο (ευρώ-ΕΕ, χρέος κλπ) και την ανάγκη της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης.

- Ανασυγκρότηση, ενίσχυση και συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής ανατρεπτικής Αριστεράς, αξιοποίηση των νέων δυνατοτήτων Με την επιτυχία της συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με ευρύτερο διάλογο και επιδίωξη συσπείρωσης με δυνάμεις, ομάδες και αγωνιστές με ανατρεπτικό, αντικαπιταλιστικό ή και επαναστατικό προσανατολισμό. Με πολιτικό συντονισμό για κοινή δράση με την μαχόμενη Αριστερά και διάλογο για τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας.

- Με συνεχή και αποφασιστική προώθηση της προσπάθειας για το διάλογο και τη συσπείρωση των δυνάμεων για ένα σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Πρόκειται για ενιαίο πολιτικό σχέδιο, που συνδέει τις αποφασιστικές μάχες στο κίνημα με την ανάγκη συγκρότησης της πρωτοπορίας, ενίσχυσης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και του ρεύματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, ανοίγματος μιας ανατρεπτικής πολιτικής προοπτικής. Αυτό σημαίνει πως βλέπουμε και τη δουλειά για τη συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να εξελίσσεται μέσα στη «φωτιά» των αγώνων και όχι αποστειρωμένα.

Με την ενιαία παρέμβασή μας καλούμε για τη συγκρότηση μάχιμου κοινωνικού – πολιτικού ρεύματος αγώνα και ανατροπής, με βασικά πολιτικά χαρακτηριστικά:

- Υπέρ των αναγκών, δικαιωμάτων και συμφερόντων της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού (αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες κλπ.), των ανέργων, των νέων, συνολικά πρώτα και κύρια των πιο πληβειακών στρωμάτων.

- Αντικυβερνητικό, με αποφασιστικότητα και οξύτητα, από θέσεις εργατικές – λαϊκές, αριστερές, αντικαπιταλιστικές.

- Ενάντια στην ΕΕ, τόσο από την πλευρά της βαθύτερης αποκάλυψης του αντιδραστικού της ρόλου, όσο και κυρίως από τη σκοπιά της δυνατότητας και αναγκαιότητας ρήξης και εξόδου από την φυλακή των λαών. Του αναγκαίου εξοπλισμού του κινήματος για να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία του Grexit, που ήδη τίθεται και θα τεθεί ακόμα πιο τρομοκρατικά όσο κλιμακώνεται η αντιπαράθεση.

- Ενάντια σε όλο τον παλαιομνημονιακό συρφετό των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι (και των νεοναζί της ΧΑ), στο κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ του «Ναι».

- Με κεντρική λογική πως παλεύουμε αποφασιστικά και ενωτικά τώρα για να μπλοκάρουμε τα μέτρα, για να μην περάσουν οι αντιλαϊκές αντεργατικές τομές. Δεν περιμένουμε κάποιες εκλογές, ούτε κάποιες παραπάνω ψήφους. Με τον αποφασιστικό αγώνα ανοίγει ο δρόμος για γενικότερες κατακτήσεις και ανατροπές. Με αυτό τον τρόπο οι μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος είναι χρήσιμες στον λαό.

Αυτή την λογική εκφράζει η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τον πολιτικό συντονισμό και την κοινή δράση της μαχόμενης Αριστεράς στο ασφαλιστικό κι ευρύτερα και έχει μεγάλη σημασία να την προωθήσουμε και «από τα πάνω» και «από τα κάτω».

Β. Οι μάχες του κινήματος και η παρέμβασή μας

11. Οι πρώτες κινητοποιήσεις και το κοινωνικό κλίμα δείχνουν πως η μάχη του ασφαλιστικού αποτελεί ιδιαίτερο κόμβο, τόσο για την κυβέρνηση, όλο το αστικό πολιτικό σύστημα, το κεφάλαιο, την ΕΕ και τους δανειστές, όσο και για ευρύτατα τμήματα της κοινωνίας. Είναι η πρώτη μεγάλης έκτασης αντιπαράθεση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ταυτόχρονα η πρώτη σοβαρή κόντρα στα μέτρα και τις συμφωνίες του 3^ου μνημονίου και της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ στη φάση αυτή. Όλα δείχνουν, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλης έκτασης κοινωνικές κινητοποιήσεις. Η συμμετοχή και οι διαθέσεις στα αγροτικά μπλόκα είναι τα πιο ανεβασμένα των τελευταίων ετών. Χιλιάδες μισθωτοί με μπλοκάκι, νέοι επιστήμονες, αυτοαπασχολούμενοι βγαίνουν στους δρόμους. Ναυτεργάτες, εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, εκπαιδευτικοί, μαχόμενοι πενταμηνίτες κινητοποιήθηκαν, μαζικοποιούνται οι διαδηλώσεις. Υπάρχει υστέρηση ακόμα στη συμμετοχή της ε.τ., με μεγάλο στοίχημα την απεργία της 4^ης Φλεβάρη.

Το βάθος και η έκταση των μέτρων του ασφαλιστικού βγάζει στο δρόμο και κινητοποιεί ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις. Αυτό σηματοδοτούν οι λεγόμενες κινητοποιήσεις «της γραβάτας» με μαζικές διαδηλώσεις των ελεύθερων επαγγελματιών και τμημάτων επιστημονικών και επαγγελματικών φορέων και κλάδων (ΤΕΕ, Ιατρικοί Σύλλογοι, Δικηγορικοί Σύλλογοι, κ.α.). Γι΄ αυτό, οι διεκδικήσεις, οι κινητοποιήσεις και η πολιτική γραμμή που αναπτύσσονται ενάντια στο ασφαλιστικό έκτρωμα δεν είναι ενιαίες, δεν απαντούν από την ίδια πολιτική σκοπιά και από τα ίδια ταξικά συμφέροντα στην επίθεση. Υπάρχει οριζόντια διάσταση εντός των επιστημονικών και επαγγελματικών κλάδων που κινητοποιούνται (δεν έχουν λ.χ. όλοι οι δικηγόροι την ίδια θέση, άρα δεν μπορούν-πρέπει και να έχουν τις ίδιες διεκδικήσεις/αιτήματα. Στο δρόμο ο εργοδότης μεγαλοδικηγόρος διεκδικεί απαλλαγή και μείωση του ορίου για να μην πληρώνει, ενώ ο μισθωτός των 500 ευρώ σε γραφείο, ο ασκούμενος και ο άνεργος δικηγόρος δεν έχουν και δεν θα μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμα. Αντίστοιχα, ταξικές είναι οι διαφορές στους γιατρούς, στους τεχνικούς με μπλοκάκι και τους μεγαλομηχανικούς με εταιρείες, κ.ο.κ). Το κίνημα, συνεπώς, δεν μπορεί να «στοιχηθεί» ή να «ενωθεί» πίσω από το ΤΕΕ, τους Δικηγορικούς Συλλόγους, τους εμπόρους της ΕΣΕΕ, κλπ, που φωνάζουν (από αστικές και αντιδραστικές θέσεις) για να μην πληρώσουν οι ίδιοι, αλλά να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Το ίδιο ισχύει και με τους μεγαλοαγρότες. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι και άνεργοι πρέπει να συναντηθούν στο δρόμο και στις διεκδικήσεις με τους χιλιάδες αμειβόμενους με μπλοκάκι, με τους νέους και μισθωτούς επιστήμονες, με τους μικρούς και φτωχούς αγρότες και εργάτες γης. Γι΄ αυτό, οι αγώνες και το λαϊκό κίνημα πρέπει να μιλήσουν-παλέψουν από τη σκοπιά των αναγκών και αιτημάτων της πληττόμενης εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, και όχι «οικουμενικά» και διαταξικά.

12. Η γενική μας κατεύθυνση παρέμβασης για το αμέσως επόμενο διάστημα, είναι:

- Να βγει το εργατικό κίνημα στο προσκήνιο, επιδιώκοντας να βάλει τη σφραγίδα του στις κινητοποιήσεις. Με μέγιστη αγωνιστική ταξική ενότητα. Σε αυτή την κατεύθυνση στηρίζουμε τις  Πρωτοβουλίες Σωματείων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, τις επιτροπές αγώνα (όπως των 5-μηνων, περιοχών, κλάδων), τα ταξικά σωματεία και τις πρωτοβουλίες τους σε άλλες πόλεις (Πρέβεζα, κ.α.). Να ξεδιπλώσουμε μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις, με προμετωπίδα το περιεχόμενο και τα αιτήματα που έχουμε καταθέσει και προτείνει, που τοποθετούν από εργατική σκοπιά, με λογική λαϊκών-εργατικών αναγκών και συμφερόντων τη μάχη. Με εξόρμηση, παρεμβάσεις και δουλειά βάσης στους χώρους δουλειάς και κλάδους, στις γειτονιές και πόλεις, παντού, με τη μέγιστη προβολή του συνεκτικού πολιτικού πλαισίου πάλης που διαμορφώσαμε στην ταξική πτέρυγα και σε σωματεία και επιτροπές αγώνα, τόσο για τα ασφαλιστικά και ευρύτερα δικαιώματα, όσο και συνολικά για ψωμί – δουλειά – ελευθερία, για την ρήξη και την δι-έξοδο από την λαιμητόμο του χρέους, του ευρώ και της ΕΕ, τον σφαγιαστικό καπιταλιστικό μονόδρομο. Στο σημείο αυτό να υπογραμμίσουμε πως απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή και επιμονή στην επεξεργασία των πλαισίων συντονισμών ή άλλων συσπειρώσεων στο μαζικό κίνημα ή στις πολιτικές συνεργασίες, χωρίς ούτε να δραπετεύουμε σε μια αντικαπιταλιστική φλυαρία, ούτε να μένουμε στο «δεν θα περάσει».

- Να συμβάλλουμε στη δημιουργία και ανάπτυξη αυτοτελών μορφών οργάνωσης κι αγώνα των εργαζόμενων στους επιστημονικούς κλάδους (εξαρτημένη εργασία με «μπλοκάκια», αυτοαπασχολούμενοι), απέναντι στην κυβέρνηση και το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, αλλά και το μπλοκ των παλαιομνημονιακών αστικών δυνάμεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) και των εκφραστών τους στους κλάδους, ενάντια στην κυριαρχία των ανώτερων στρωμάτων, των εργοδοτών και της αριστοκρατίας των επιστημονικών κλάδων. Με μορφές όπως η Παντεχνική Συνέλευση (που διοργάνωσε το ΣΜΤ), επιτροπές αγώνα στους νέους και μισθωτούς δικηγόρους, τεχνικούς, γιατρούς, κ.ο.κ.

- Να συμβάλλουμε σε έμπρακτα βήματα για το αγωνιστικό μέτωπο εργαζομένων – ανέργων – φτωχομεσαίας αγροτιάς και αυτοαπασχολούμενων. Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι πρωτοβουλίες συνάντησης του εργατικού, νεολαιίστικου κινήματος με τους αγρότες. - Αντίστοιχα πρέπει να δούμε πρωτοβουλίες συσπείρωσης και αγώνα στις γειτονιές και στις πόλεις, με ενεργοποίηση όλων των μορφών παρέμβασης (Κινήσεις, Λέσχες, συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα κλπ.), αλλά και σωματείων, συλλόγων κλπ. (βλέπε παράδειγμα Μεσόγεια). Στη γειτονιά και στην πόλη βρίσκονται οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι μεγαλύτεροι πια της εργασιακής περιπλάνησης, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

- Να επιμείνουμε και να αξιοποιήσουμε την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τον πολιτικό συντονισμό για την κοινή δράση στο μαζικό κίνημα. Δεν είναι μια πρόταση για κεντρικές πολιτικές συμφωνίες μόνο, αλλά για να διευκολύνει την από κοινού παρέμβαση των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος για την αντεπίθεση των αγώνων, για να μπλοκαριστεί το ασφαλιστικό κι ευρύτερα η επίθεση κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Να βρούμε δρόμους να εκφραστεί η όποια πολιτική συμφωνία στην πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κοινές ενέργειες σε κλάδους, γειτονιές και συνολικά στη διαμόρφωση ενός ανεξάρτητου από κυβέρνηση και υποταγμένο συνδικαλισμό κέντρου αγώνα.

- Να προβάλλουμε αποφασιστικά, τώρα και μέσα στη μάχη και τις κινητοποιήσεις την ανάγκη και τη δυνατότητα του άλλου δρόμου, χωρίς μνημόνια και χρέος, έξω από το ευρώ και την ΕΕ, σε ρήξη με την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ανεβάζοντας το αντικυβερνητικό περιεχόμενο για να ανατραπεί αυτή η πολιτική και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που την υπηρετεί από τα κάτω, από τα εργατικά και από τα αριστερά.

Στο επίπεδο των αγωνιστικών κινητοποιήσεων προτείνουμε και αποφασίζουμε ώστε:

Να πραγματοποιηθούν επισκέψεις σωματείων στα αγροτικά μπλόκα, κοινές διαδηλώσεις εργαζόμενων-ανέργων-αγροτών σε πόλεις τις περιφέρειας, διαρκής κλιμάκωση και πολύμορφες δράσεις τις επόμενες μέρες και μετατροπή της 4ης Φλεβάρη σε πρώτο σταθμό παλλαϊκού ξεσηκωμού, ως προειδοποιητική απεργία να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο-έκτρωμα. Προτείνουμε κλιμάκωση σε όλα τα επίπεδα, και στο απεργιακό με 48-ωρη απεργία πριν την κατάθεση του τελικού νομοσχεδίου (όχι όταν ψηφίζεται). Σημασία έχει η μαζική και μαχητική εμφάνιση των ταξικών δυνάμεων στην Απεργία (με τις ανεξάρτητες συγκεντρώσεις σε Μουσείο-Καμάρα και αλλού, με τα υλικά και την εξόρμηση σε χώρους, με τα απεργιακά μπλόκα, με την παρουσία στο δρόμο και το πολιτικό ανατρεπτικό στίγμα των μπλοκ-διαδήλωσης).

13. Ιδιαίτερη σημασία για τους αγώνες και την παρέμβασή μας έχουν:

α. Τα βήματα ανάπτυξης του ρεύματος ταξικού αγώνα. Το ρεύμα αυτό μετά το καλοκαίρι συσπείρωσε τις πρωτοπόρες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα, μεγάλο τμήμα της ταξικής αντικαπιταλιστικής πτέρυγας (όχι ολόκληρη), τμήματα του «μπλοκ του αγώνα» προηγούμενων φάσεων και πολιτικές δυνάμεις της ανατρεπτικής αριστεράς. Αυτή η τάση ταξικού αγώνα εκφράστηκε με τις μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις του Μουσείου και της Καμάρας των 2 προηγούμενων πανεργατικών απεργιών (12/11 και 3/12), σε κλαδικές και μικρότερες, αλλά πολύ σημαντικές μάχες του τελευταίου τετραμήνου (ναυτεργάτες, 5-μηνα, κλαδικές απεργίες για ΣΣΕ στον ιδιωτικό, μάχες ενάντια σε απολύσεις, κυριακάτικη αργία, κλπ). Αυτό το ρεύμα εκφράζεται και/ή «ακουμπάει» στις κινητοποιήσεις, συσκέψεις και παρεμβάσεις των σωματείων και επιτροπών που συσπειρώνονται γύρω από τις Πρωτοβουλίες Σωματείων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) και σε επιτροπές-συλλογικότητες και κινητοποιήσεις τις τελευταίες εβδομάδες. Θετικές ήταν σε αυτή την κατεύθυνση οι κινήσεις με την κατάληψη του κεντρικού ΟΑΕΔ στην Αθήνα από το Συντονιστικό των 5-μηνων και ταξικούς συνδικαλιστές, όπως και η κατάληψη του γραφείου της υφυπουργού εργασίας και του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Ταμείου (ΕΣΠΑ) στην Αθήνα από την Attack. Η ανάπτυξη και σταθεροποίηση ενός τέτοιου ρεύματος αποτελεί βασική επιδίωξη της παρέμβασης των δυνάμεων του ΝΑΡ.

Στόχος μας είναι το ρεύμα αυτό να συσπειρώνεται σε έναν ταξικό συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπών αγώνα που θα βάζει τη δική του σφραγίδα στους αγώνες των εργαζόμενων και στις μάχες του επόμενου διαστήματος. Σε αυτό συμβάλλει η Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμων Σωματείων για συντονισμό. Οι εργατικές δυνάμεις αυτές μπορούν να συμβάλλουν σε μια συνέλευση αγώνα για το ασφαλιστικό – εργασιακό, με στόχο τη συγκρότηση ανεξάρτητου κέντρου αγώνα όλων των συνδικάτων που θέλουν να αντιπαλέψουν με αποφασιστικό και νικηφόρο τρόπο, από τη σκοπιά των εργατικών λαϊκών συμφερόντων και αναγκών την αντιασφαλιστική καταιγίδα και ευρύτερα την κυβερνητική πολιτική. Στη συνέλευση μπορούν να συσπειρώνονται και επιτροπές αγώνα, αγωνιστικές πρωτοβουλίες από το χώρο της νέας εργατικής βάρδιας, από τους νέους επιστήμονες, συλλογικότητες και πρωτοβουλίες αγώνα γειτονιών κλπ. Με ενωτικό και μαζικό σχέδιο –σε αντιπαράθεση με την τακτική και το περιεχόμενο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού- για νικηφόρους αγώνες. Η γραμμή αυτή απαιτεί επιμονή, μεγάλη προσπάθεια απεύθυνσης σε σωματεία, πειστικές απαντήσεις για την προοπτική και τους στόχους, πίεση σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις για συμβολή και δέσμευση στην ανάπτυξη ενός τέτοιου ρεύματος εργατικού μαζικού αγώνα και συντονισμού. Είναι γεγονός ότι με ελάχιστες συμβολικές εξαιρέσεις ακόμα δεν έχει εμφανιστεί και ξεδιπλωθεί με μαζικούς όρους ένας σχεδιασμός ξεχωριστός από τις μέρες που εξαγγέλλει κινητοποιήσεις η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Χρειάζεται να εκτιμήσουμε αυτή την αδυναμία γιατί απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για να ξεπεραστεί.

β. Η ενοποίηση και μάχιμη παρέμβαση της αγωνιστικής ταξικής και αντικαπιταλιστικής πτέρυγας, των εργατικών σχημάτων-Παρεμβάσεων-Κινήσεων και των αντίστοιχων σχημάτων και μορφών-συλλογικοτήτων σε πόλεις, γειτονιές και μέτωπα. Η πτέρυγα μπορεί και πρέπει σε αυτή τη φάση να λειτουργήσει σαν ατμομηχανή και πυροκροτητής για να «ανέβουν οι στροφές» του μπλοκ του αγώνα, να δημιουργηθούν οι αρχικές προϋποθέσεις για αγωνιστικές αποφάσεις, κινητοποιήσεις και το αναγκαίο περιεχόμενο τις επόμενες μέρες και για τις επόμενες κρίσιμες μάχες. Θετικές είναι η διαδικασίες που έχουν αναπτυχθεί, με τις συσκέψεις και την κοινή συζήτηση των κινήσεων-ταξικών εργατικών σχημάτων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, η έκδοση κοινών υλικών (τόσο για την πανεργατική απεργία στις 12/11, όσο και για την τωρινή μάχη του ασφαλιστικού). Χρειάζεται να επιμείνουμε στην συγκρότηση, την πολιτική αναβάθμιση και την ενιαία έκφραση της ταξικής πτέρυγας και των κινήσεων-συσπειρώσεων, ως βασικό εργαλείο παρέμβασης της αντίληψής μας στους κλάδους και τους εργατικούς αγώνες.

Θετικές είναι επίσης οι πρωτοβουλίες για δράσεις, εκδηλώσεις συλλογικοτήτων γειτονιών και κινήσεων πόλης-περιφέρειας (και με κοινές ανακοινώσεις), παρεμβάσεις σε δημοτικά συμβούλια για το ασφαλιστικό, τους πλειστηριασμούς, παρουσία σε αγροτικές κινητοποιήσεις κ.α. Παραμένει όμως ακόμα χαμηλή η παρέμβασή μας για δημιουργία κλίματος ξεσηκωμού στις γειτονιές.

Σημειώνεται ότι και σε σχήματα και τμήματα της αντικαπιταλιστικής ταξικής πτέρυγας υπάρχουν ταλαντεύσεις, δυστοκία μαχητικής ανάπτυξης της δράσης, αμφισβητήσεις της γραμμής συνολικής αντικυβερνητικής πάλης και αντιπαράθεσης σε όλη τη γραμμή του μαύρου μετώπου κεφάλαιου-ΕΕ-ΔΝΤ και τις αναδιαρθρώσεις που προωθούνται. Όπως και αδυναμία ουσιαστικής λειτουργίας, συλλογικής συζήτησης και αναβαθμισμένης συμμετοχής και στράτευσης, αδυναμίες που και με την παρέμβαση των δικών μας δυνάμεων πρέπει να αντιμετωπιστούν. Το επόμενο διάστημα χρειάζεται i. η πλατιά εξόρμηση της πτέρυγας στην εργατική τάξη, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, με τα υλικά για το ασφαλιστικό, με σχεδιασμένη παρέμβαση σε κλάδους και χώρους δουλειάς, με την ανάπτυξη και δράση και νέων δυνάμεων, ειδικά σε κάποια τμήματα της νέας βάρδιας. ii. Συνέχεια και νέες συσκέψεις και λειτουργία των σχημάτων και της πτέρυγας, τόσο για το σχεδιασμό και την παρέμβαση στα συνδικάτα και τα συνδικαλιστικά όργανα, για τη διαμόρφωση των προτάσεων και πλαισίων πάλης, όσο και για την προβολή των αιτημάτων και της πολιτικής ανατρεπτικής γραμμής στους κλάδους και χώρους δουλειάς. Με ειδική στόχευση την αναζωογόνηση εργατικών κινήσεων σε μια σειρά κλάδους, την ενίσχυση και δημιουργία νέων κινήσεων σε κλάδους και μέτωπα. Θετικό παράδειγμα και πρωτότυπη - ιδιαίτερα σημαντική- δουλειά, αποτελεί η δράση του σχήματος Attack και η σύνδεση και οργανική εμπλοκή του στη μάχη των 5-μηνιτών.

γ. Η πολιτική εξόρμηση και δουλειά, μέσα στον αγώνα και το κίνημα. Αποτελεί μεγάλο ζητούμενο η μαζική εξόρμηση και εμφάνιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση (με έκδοση ειδικού υλικού), η προβολή του αντικαπιταλιστικού περιεχομένου και προγράμματος, η δουλειά με την πρόταση κοινής δράσης και συσπείρωσης για την νικηφόρα πορεία των αγώνων και την αναβάθμιση και ενίσχυση της πολιτικής γραμμής της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. Ειδικά με βάση τις πολιτικές διεργασίες που συμβαίνουν (επιθετική δεξιά γραμμή των «επαγγελματικών» φορέων και προσπάθεια ηγεμονίας αντιδραστικών απαντήσεων, δράση της ακροδεξιάς και της Χ.Α., αλλά και της ΝΔ σε αγρότες και μπλόκα κλπ) η παρέμβαση αυτή πρέπει να αναπτυχθεί άμεσα και μαζικά. (π.χ. ειδική προκήρυξη στους αγρότες για την ΕΕ). Δεν αφορά μια «κεντρική» πρωτοβουλία, μια αφίσα ή μια προκήρυξη, ούτε κάποιες «από τα πάνω» κινήσεις. Αντίθετα, χρειάζεται η πλατιά ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο σχεδιασμός της παρέμβασης σε κάθε πεδίο (κλάδους, γειτονιές, πόλεις, κινητοποιήσεις, μπλόκα, εκδηλώσεις, περιοδείες, μαζική εμφάνιση και εξόρμηση).

δ. Συσπείρωση της πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα.

14. Για τη στάση των άλλων δυνάμεων στο κίνημα και τα συνδικάτα. Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, παλιός και νέος, στα λόγια μιλάει για αγώνες και για μάχη. Αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό σαν κρίσιμο θέμα, από τη σκοπιά όμως τις περισσότερες φορές της υπεράσπισης του παλιού, και κυρίως με τη λογική της εξαίρεσης του «δικού μας ταμείου», του «δικού μας κλάδου», κλπ Από τη σκοπιά δηλαδή του κοινωνικού εταιρισμού και της διαπραγμάτευσης της χειροτέρευσης των όρων για τους εργαζόμενους. Θα συμμαχήσει με τους επαγγελματικούς-επιστημονικούς φορείς τύπου ΤΕΕ-ΔΣΑ-κ.α. Η τακτική τους (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΜΕΤΑ) στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μια ακολουθία κινητοποιήσεων στη γνωστή λογική (ένα Συλλαλητήριο, στο οποίο εν τέλει δεν συμμετέχουν μαζικά, δεν συσπειρώνουν δυνάμεις και το περιεχόμενο είναι γενικό και «απαλό»-«όχι στην διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης», μια 24ωρη Απεργία, ίσως και μια ακόμα τη μέρα της ψήφισης). Η δική μας παρέμβαση πρέπει να αποκαλύπτει την τακτική των αγώνων «χαμηλής έντασης» και της απλής διαμαρτυρίας, να αναδεικνύει τη λογική της πολύμορφης, πολυεπίπεδης δράσης, με άξονα την ενεργοποίηση της βάσης των εργαζόμενων, με γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις και εκδηλώσεις, με εμπνευσμένες κινήσεις, κλίμα και μαχητικότητα και φυσικά απαραίτητη κλιμάκωση σε όλα τα επίπεδα (αγωνιστικό και πολιτικό). Το ΠΑΜΕ παραμένει στην λογική των αγώνων «χαμηλής έντασης», παρότι έχει αναβαθμίσει το πολιτικό περιεχόμενο (αιτήματα, σκεπτικό, ανάδειξη κεφαλαίου-ΕΕ, κλπ). Προωθεί ελεγχόμενες κινητοποιήσεις και μόνο κάτω από την ομπρέλα του ΠΑΜΕ. Δική του ήταν η πρόταση για απεργία στις 4/2 (και όχι αρχή μέσα στο Γενάρη), δεν συμμετείχε στο πρώτο συλλαλητήριο 16/1 καλώντας σε «δικό του» στις 23/1, δεν ψήφισε, μαζί με ΜΕΤΑ-ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ για νέο συλλαλητήριο στις 30.1, λογοκοπεί με συνθήματα «κάθε μέρα στο δρόμο», οργανώνοντας παρεμβάσεις μόνο του ΠΑΜΕ. Τελικά, φαίνεται η αδυναμία και του κομματικού και ελεγχόμενου -μη ανατρεπτικού τελικά- σχεδιασμού του ΠΑΜΕ. Χρειάζεται αντίστοιχη δουλειά αποκάλυψης αυτής της τακτικής και πίεση στις δυνάμεις του για ουσιαστική κοινή δράση. Η στάση των δυνάμεων της ΛΑΕ έχει πολλές αντιφάσεις και προβλήματα. Τα συνδικαλιστικά της στελέχη στις μεγάλες ομοσπονδίες και τα τριτοβάθμια και δευτεροβάθμια όργανα δεν διαφοροποιούνται από τη συγκατοίκηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις. Από την άλλη, δυνάμεις της ΛΑΕ σε σωματεία και πρωτοβάθμιο επίπεδο (κυρίως από την ΑΡΑΝ), συμμετέχουν στα σχήματα και τις κινήσεις της ταξικής πτέρυγας (χωρίς συσπείρωση ή προσπάθεια ιδιαίτερης παρέμβασης). Ακόμα και σήμερα, είναι οι δυνάμεις του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ που διαφοροποιούνται από το ΜΕΤΑ και κινούνται στην κατεύθυνση δημιουργίας δικής τους συνδικαλιστικής παράταξης («Συμμαχία»). Στη μάχη του ασφαλιστικού, έως τώρα παρεμβαίνουν με κλασική «κοινοβουλευτική» γραμμή, με κομματικές μονάχα εμφανίσεις (μπλοκ ΛΑΕ στις κινητοποιήσεις, μη συμμετοχή στα σωματεία, άλλες συλλογικότητες), έμφαση στις εμφανίσεις κεντρικών πολιτικών στελεχών. Οι δυνάμεις της ΛΑΕ συνολικά, δεν δεσμεύονται και δεν συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία Σωματείων, έρχονται με εκπροσώπους, παρακολουθούν, δεν παίρνουν αποφάσεις ή δεν βάζουν ζήτημα συμμετοχής στα σωματεία τους, παρεμβαίνουν με τοποθετήσεις που βάζουν το ζήτημα ενός «ευρύτερου» μετώπου για το ασφαλιστικό, με πολιτικά χαρακτηριστικά και θολό περιεχόμενο, με κινήσεις κυρίως «από τα πάνω». Τέλος, οι δυνάμεις της αναρχο-αυτονομίας δεν κινούνται (ακόμα τουλάχιστον) για το ζήτημα του ασφαλιστικού. Υποτιμούν το μέγεθος και το βάθος της επίθεσης, το θεωρούν ένα «πολιτικό» θέμα. Προβάλλουν κυρίως τις κινητοποιήσεις για επιμέρους μάχες, για αντι-εργοδοτική δράση σε επιχειρήσεις και χώρους για άμεσα και ειδικά ζητήματα. Δεν βλέπουν τον εαυτό τους σε Συντονισμούς και Πρωτοβουλίες Σωματείων, εκτός αν είναι θεματικά και αυστηρά αντι-εργοδοτικά.

15. Σχετικά με το πολιτικό περιεχόμενο και αγωνιστικό πλαίσιο της μάχης

Η μάχη κατά της αντι-ασφαλιστικής μεταρρύθμισης εντάσσεται φυσικά στη συνολική μάχη για την ανατροπή της αστικής επίθεσης και των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων-μεταρρυθμίσεων προς όφελος του κεφαλαίου. Συνδέεται με την όλη πολιτική λογική για την αναγκαία αντικαπιταλιστική απάντηση, την ταξική ανασυγκρότηση και την προώθηση βημάτων στη συγκέντρωση και ενοποίηση δυνάμεων για την ανάταση και ενίσχυση της τάσης χειραφέτησης των εργαζομένων.

Προβάλλουμε το πλαίσιο διεκδίκησης και αιτημάτων που έχουμε επεξεργαστεί.

Η παρέμβασή μας στηρίζεται στη βασική θέση πως υπάρχει απίστευτος πλούτος (τον οποίο παράγουν οι εργαζόμενοι) στα χέρια λίγων. Ότι αυτός ο πλούτος πρέπει να «μοιραστεί» στην κοινωνική πλειονότητα για τις ανάγκες της. Παλεύουμε από τη σκοπιά της μείωσης του εργάσιμου χρόνου συνολικά (ωράριο, χρόνια εργασίας), από τη σκοπιά της αλλαγής στη σχέση μισθών-κερδών, με μείωση των κερδών προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζομένων. Διεκδικούμε δηλαδή άμεσα μερίδα του κλεμμένου πλούτου, ως μέρος της πάλης για την κατάργηση του «πλούτου», της εργατικής εξουσίας και την κομμουνιστική απελευθέρωση. Δηλαδή από τη σκοπιά ενίσχυσης της τάσης χειραφέτησης των εργαζομένων, και όχι απλά η τάση διαπραγμάτευσης και υποταγής.

Με βάση αυτά τα κριτήρια και λογική, προβάλλουμε παντού και αποφασιστικά τα αιτήματα για:

- Καθολικό δικαίωμα στην δημόσια ποιοτική κοινωνική ασφάλιση και δημόσια δωρεάν ποιοτική περίθαλψη για όλους τους ανθρώπους χωρίς προϋποθέσεις.

- Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Η ασφάλιση δεν είναι εμπόρευμα. Όχι σε ανταποδοτικό κεφαλαιοποιητικό σύστημα

- Το κόστος της ασφάλισης να βαραίνει τους εργοδότες και το κράτος, τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για τους ανέργους. Καμία αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τα «μπλοκάκια», τους νέους επιστήμονες, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους-εργαζόμενους.

- Ανώτατο συνταξιοδοτικό όριο στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 έτη ηλικία ή (58-55 για τις γυναίκες, τα Βαρέα/ανθυγιεινά, κλπ). Μόνο με τη μείωση του χρόνου εργασίας και τη μείωση των ορίων συνταξιοδότησης μπορεί να υπάρξει μεγάλη άμεση μείωση της ανεργίας, να βρουν οι νέοι δουλειά!.

- Αυξήσεις στους μισθούς τώρα. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης στο δημόσιο. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας παντού, τώρα!

- Δουλειά για όλους, σταθερή, πλήρης και ασφαλισμένη. Κατάργηση της μαύρης-ανασφάλιστης εργασίας με αυστηρές ποινές στους εργοδότες. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης και ελαστικής εργασίας. Ενιαίες σχέσεις και αμοιβές εργασίας.

- Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης. Πλήρης ασφάλιση και περίθαλψη για τη μερική απασχόληση, την ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, τις διάφορες μορφές μαθητείας και κατάρτισης, την απασχόληση με βάουτσερ ή σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», τα χρόνια στράτευσης.

- Καμιά σύνταξη κάτω από το βασικό μισθό τον οποίο παλεύουμε στα συνδικάτα και προτείνουμε στα σχέδια ΣΣΕ. Κρατική διασφάλιση όλων των συντάξεων που υπερβαίνουν αυτό το ύψος, αλλά και των εφάπαξ.

- Όλοι οι πολίτες που διαμένουν στη χώρα, Έλληνες ή μετανάστες, εργαζόμενοι ή άνεργοι να έχουν ελεύθερα και χωρίς προϋποθέσεις δωρεάν περίθαλψη από ένα αποκλειστικά δημόσιο υγειονομικό σύστημα.

 - Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά, κ.λπ.) και οι ρυθμίσεις που προωθήθηκαν την πενταετία των μνημονίων.

- Να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα του τρίτου και όλων των προηγούμενων μνημονίων και ο νέος νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την ασφάλιση. Ενάντια σε όλα τα μνημόνια και κάθε κυβέρνηση που τα προωθεί.

- Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος: τα 70 δις ευρώ που λεηλατήθηκαν έως το 2010, τα δεκάδες δις που χάθηκαν με τα δομημένα ομόλογα και το «κούρεμα» του PSI, αλλά και τα δις που αρπάχτηκαν το πρώτο εξάμηνο του 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να αποπληρωθεί το ΔΝΤ.

-Να σταματήσει το αίσχος στις καθυστερήσεις έκδοσης και απονομής των συντάξεων και του εφάπαξ.

Για να επιβληθούν αυτά, το λαϊκό κίνημα παλεύει και απαιτεί:

Να απαλλαγεί η κοινωνική ασφάλιση και η ζωή μας απ’ ό,τι εμποδίζει την ικανοποίηση των αναγκών μας:

* Από τη μηχανή του χρέους, που καταβροχθίζει τον πλούτο που παράγουμε και τα αποθεματικά των ταμείων. Γι’ αυτό απαιτούμε: πλήρη διαγραφή του χρέους.

* Από τους «ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς», στο βωμό των οποίων θυσιάζονται οι κοινωνικές δαπάνες κι οι ασφαλιστικές ανάγκες. Γι’ αυτό απαιτούμε: αύξηση των κοινωνικών δαπανών με επιβάρυνση της εργοδοτικής πλευράς και όχι των μισθών.

* Από τους νόμους των αγορών και των τραπεζών, που εξανεμίζουν τα αποθεματικά των ταμείων στο όνομα της υψηλότερης «απόδοσης». Γι’ αυτό απαιτούμε: έξω οι τράπεζες και οι αγορές από τα ταμεία, έξω τα ταμεία από το χρηματιστηριακό τζόγο. Εθνικοποίηση των τραπεζών, με εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζημίωση.

* Από τις απαιτήσεις των εργοδοτών, των «επενδυτών» και της «ανάπτυξης», που θέλουν μια τυπικά ή ουσιαστικά ανασφάλιστη εργασία, με τη μείωση της εισφοράς τους ή κάλυψή της από το κράτους (δηλ. απ’ τους ίδιους τους εργαζόμενους μέσω της φορολογίας).

* Από τη μέγγενη του ευρώ και της ΕΕ, που βρίσκονται -χρόνια τώρα, αλλά και στην εποχή των μνημονίων- πίσω από κάθε αντιασφαλιστικό μέτρο. Γι’ αυτό απαιτούμε: μη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών κατευθύνσεων της ΕΕ. Ρήξη/έξοδο/αποδέσμευση από ευρώ και ΕΕ.

* Από τα τρία μνημόνια και κάθε κυβέρνηση ή μηχανισμό που τα προωθεί.

* Ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της πολιτικής αυτής. Όχι στα παλιά κοράκια των μνημονίων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμια και Λεβέντες, που ψήφισαν, εφάρμοσαν και στήριξαν όλα τα αντιλαίκά μέτρα και μνημόνια, όλες τις αντιδραστικές τομές και αναδιαρθρώσεις. Κανένα περιθώριο στα μαντρόσκυλα του συστήματος, τη Χ.Α. που λογοκοπεί και «φωνασκεί» στηρίζοντας τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους, την ΕΕ και το ευρώ, τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Με βάση την παραπάνω λογική και τα βασικά αυτά αιτήματα, διαμορφώνουμε και εξειδικεύουμε ανά κλάδο, χώρο δουλειάς και είδος ασφαλιστικής κάλυψης πιο αναλυτικά αιτήματα πάλης και διεκδίκησης, δένοντας τα ειδικά με το γενικό πλαίσιο και κρατώντας τη λογική που ενοποιεί όλη την τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα για το καθολικό δικαίωμα όλων στην πλήρη και δημόσια κοινωνική ασφάλιση, τη μείωση και όχι την αύξηση των ορίων ηλικίας, και τα βασικά στοιχεία της αντίληψης και γραμμής μας.

16. Κρίσιμο ζητούμενο στην μάχη του ασφαλιστικού αποτελεί η εμφάνιση με όρους κινήματος της νεολαίας και ειδικά των πιο σκληρά πληττόμενων πληβειακών στρωμάτων της. Μέχρι τώρα έχουν εμφανιστεί κλαδικές επιτροπές αγώνα (βλ. Επιτροπή αγώνα δικηγόρων) ή σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει έκφραση μέσω εργατικών σωματείων (ΣΜΤ). Παρ’ όλα αυτά ως τώρα η εμφάνιση με πιο αυτοτελείς όρους της νέας εργατικής βάρδιας απουσιάζει. Σε αυτή την κατεύθυνση απαιτείται το επόμενο διάστημα και με κόμβο την απεργιακή κινητοποίηση στις 4 Φλεβάρη να πάρουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα.

i. Σε επίπεδο πολιτικού περιεχομένου της πάλης στην νέα γενιά χρειάζεται μια ειδική ιεράρχηση που θα αντανακλά και τις ιδιαίτερες συνθήκες στη νεολαία. Σε αυτή την κατεύθυνση, χωρίς να αποκόπτεται από την συνολική εργατική πάλη, ξεχωρίζουμε τα εξής:

• Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους!
• Μόνιμη και σταθερή εργασία με αύξηση των αποδοχών και μείωση του εργάσιμου χρόνου. Ενάντια στο καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα που πετάει την νεολαία στην μισοεργασία – μισοανεργία μεσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ , με τα μπλοκάκια κλπ.
• Κανένας νέος στη μετανάστευση! Δεν θα φύγουμε, θα μείνουμε εδώ και θα αγωνιστούμε για αξιοπρεπείς συνθήκες και δικαίωμα στην μόρφωση – δουλειά – ελευθερία!
• Μόνη προϋπόθεση για δουλειά το πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.
• Πολιτική πάλη ενάντια στο αστικό μνημονιακό μπλοκ κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Πάλη για να μην περάσει το ασφαλιστικό από την σκοπιά της συνολικής αντιπαράθεσης με τα μνημόνια νέα και παλιά, απο την σκοπιά της συνολικότερης αντικυβερνητικής και αντι –ΕΕ πολιτικής κατεύθυνσης. Δεν μας τρομάζουν οι κραυγές της κυβέρνησης για αποχώρηση απο την ΕΕ αν δεν περάσουν τα μέτρα. Έξοδος απο ΕΕ.
• Σύνδεση της μάχης του ασφαλιστικού με την ειδική μάχη των 5μηνων. Είναι υποσύνολο της κυρίαρχης κατεύθυνσης κυβέρνησης – ΕΕ για την νέα εργατική βάρδια

ii. Σε επίπεδο πολιτικού συντονισμού των δυνάμεων του μαχόμενου κινήματος στην νεολαία, καλούμε όλες τις πολιτικές οργανώσεις της μαχόμενης Αριστεράς και του κινήματος στη νεολαία για κοινή πολιτική δήλωση για το θέμα του ασφαλιστικού. Από αυτή την πλευρά επιδιώκουμε την ανάδειξη του ζητήματος του ασφαλιστικού από τη σκοπιά της νέας εργατικής βάρδιας.

iii. Επιδιώκουμε την συγκρότηση ανεξάρτητου κέντρου αγώνα στην νεολαία με θέμα το ασφαλιστικό. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία θέλουμε να είναι μορφή κινηματικού συντονισμού των επιμέρους αντιστάσεων που έχουν ήδη εμφανιστεί στη νεολαία και παραπέρα αναβάθμισής τους.

17. Οι εξελίξεις στο προσφυγικό, η δράση μας και η καμπάνια σε Ελλάδα και Τουρκία

Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων αναφορικά με τους πρόσφυγες. Αναμένεται το επόμενο διάστημα όχι μόνο να συνεχιστούν οι διελεύσεις προσφύγων, αλλά και να πολλαπλασιαστεί ο αριθμός όσων εγκλωβίζονται στη χώρα. Το προσφυγικό ζήτημα απασχολεί καθημερινά όχι μόνο τα δελτία ειδήσεων, αλλά και τον κόσμο που ζει στις περιοχές άφιξης, διαμονής και διέλευσης των προσφύγων και σε συνδυασμό με τους εκβιασμούς για τη Σένγκεν, θα έχει κομβικό ρόλο για τις εξελίξεις και τις συνειδήσεις.

Αποτελεί πεδίο ιδεολογικής διαπάλης για το αστικό μπλοκ με στόχο την καλλιέργεια συντηρητικών, εθνικιστικών, ξενοφοβικών, ρατσιστικών αντιλήψεων και το βάθεμα της διάσπασης της εργατικής τάξης. Πεδίο για να προωθηθούν από την κυβέρνηση και όλο το αστικό κατεστημένο συνολικά αντιδημοκρατικά μέτρα στο όνομα της ασφάλειας. Πεδίο για να εκκολαφθούν αναδιαρθρώσεις και νέες μορφές άσκησης οικονομικής πολιτικής (παραχώρηση αρμοδιοτήτων και πόρων για άσκηση κρατικών αρμοδιοτήτων στον ιδιωτικό τομέα και σε ΜΚΟ). Πεδίο πιέσεων από την ΕΕ προς την κυβέρνηση για να περάσουν τομείς άσκησης αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής σε μηχανισμούς της ΕΕ (ήδη δρα η Φρόντεξ και οι δυνάμεις ταχείας επέμβασης-rabbit της Ε.Ε., είναι στο σχεδιασμό η ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή και ακτοφυλακή, εξελίσσεται η απειλή εξόδου της Ελλάδας από τη Σένγκεν προκειμένου να ληφθούν πρόσθετα μέτρα για επαναπροωθήσεις προσφύγων, κ.α.). Πεδίο για να υπάρξει πίεση στην εργατική τάξη για ένταση της εκμετάλλευσης, συμπίεση μισθών, μείωση και υποβάθμιση κοινωνικών υπηρεσιών και αγαθών. Παράλληλα, στήνεται με τις χρηματοδοτήσεις για τη «φύλαξη» των συνόρων και την «υποδοχή» των προσφύγων ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο και τις ΜΚΟ σε σύνδεση με το τοπικό κατεστημένο και την «φιλανθρωπία» της οικονομικής ολιγαρχίας και σε επιχείρηση δημιουργίας συμμαχιών με μικροαστικά στρώματα (επιδόματα ενοικίου για χώρους διαμονής σε ξενοδόχους κλπ). Μεγάλος κίνδυνος μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην ΕΕ να μετατραπεί η Ελλάδα σε φυλακή προσφύγων και αποθήκη «αποβλήτων» από την Ευρώπη – φρούριο.

Οι ίδιοι οι πρόσφυγες αποτελούν θύματα πολλαπλής εκμετάλλευσης και παραβίασης στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων. Οι χώρες της Ε.Ε. μαζί η Ελλάδα και η Τουρκία δεν τηρούν την υποχρέωση προστασίας των θυμάτων πολέμου και κρατούν κλειστές τις συνοριακές διαβάσεις των χωρών της Ε.Ε. απαγορεύοντας τη διέλευση των προσφύγων. Σπρώχνουν τους πρόσφυγες στα χέρια των κυκλωμάτων των διακινητών και στην κερδοσκοπία εταιρειών, με αποτέλεσμα εκτός των άλλων 4.000 πνιγμένους και αγνοούμενους το 2015 και 287 μόνο στο Αιγαίο το Γενάρη του 2016. Παρά το πάγωμα της συνθήκης του Δουβλίνου για τις επαναπροωθήσεις των προσφύγων στην πρώτη χώρα εισόδου (που αφορά κυρίως την Ελλάδα, αλλά και την Ιταλία και Ισπανία) η πολιτική της ΕΕ αντιδραστικοποιείται συνολικά.

Οι αποφάσεις της Ε.Ε. για κλειστά σύνορα στους πρόσφυγες και η εφαρμογή μέτρων εγκλεισμού, διαλογής και απελάσεων που συμπληρώνονται με τις αποφάσεις της Δανίας και Ελβετίας για κατασχέσεις χρημάτων και προσωπικών ειδών των προσφύγων, του μαρκαρίσματος των πορτών των προσφύγων στη Βρετανία, των δηλώσεων του Βέλγου υφυπουργού «πνίξτε τους μετανάστες», της κατασκευής και νέων φρακτών μεταξύ των χωρών της Ευρώπης, τις αποφάσεις για μαζικές απελάσεις από Σουηδία, Νορβηγία συνιστούν μια νέα ποιότητα συνολικής αντιδημοκρατικής στροφής στο όνομα της ασφάλειας από τους «ξένους» που παραπέμπει σε πογκρόμ και άλλες εποχές.

Η ελληνική κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται στις απαιτήσεις της Ε.Ε., συνεργάζεται με το καθεστώς Ερντογάν για την παρεμπόδιση της νόμιμης διέλευσης των προσφύγων από τα σύνορα και προχωρά σε υλοποίηση της γκετοποίησης των προσφύγων που θα παραμείνουν στη χώρα, δημιουργώντας σε απομονωμένες περιοχές (Σχιστό και Σίδνο) στρατόπεδα εγκλεισμού χιλιάδων προσφύγων, που τα ονομάζει κέντρα μετεγκατάστασης, επιτάσσοντας το στρατό για την κατασκευή και τη λειτουργία τους, ενώ στα νησιά κατασκευάζει πέντε γιγάντια hot spot για την καταγραφή και ταυτοποίηση των προσφύγων. Συνεχίζονται με ευθύνη της κυβέρνησης οι άθλιες συνθήκες υποδοχής, μετακίνησης, διαμονής, περίθαλψης, σίτισης και μέριμνας για τους πρόσφυγες. Αντί για τις κοινωνικές υπηρεσίες, οι τομείς αυτοί, παραδίδονται πλήρως σε ΜΚΟ, διαπιστευμένες εταιρείες, την αστυνομία και το στρατό και ο έλεγχος στην αρμοδιότητα της Frontex και των δυνάμεων rabbit της Ε.Ε.. Αρχίζει να παρεμποδίζεται η όποια συμβολή εθελοντικών οργανώσεων. Σοβαρή εξέλιξη αποτελεί η με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ποινικοποίηση της διάσωσης προσφύγων, χωρίς προηγούμενη άδεια από το κράτος και της άσκησης διώξεων σε εθελοντές για στήριξη προσφύγων και για κατασκοπία.

Ο προσανατολισμός του αγώνα για το προσφυγικό ζήτημα χρειάζεται να περιλάβει την ανάδειξη όλων αυτών των πλευρών, να έχει αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό, αντιΕΕ, αντικυβερνητικό περιεχόμενο και να πάρει διεκδικητικά χαρακτηριστικά που να προβάλλουν το σεβασμό στα δικαιώματα των προσφύγων (απρόσκοπτη διέλευση από τις συνοριακές διόδους, τήρηση της συνθήκης της Γενεύης, συνθήκες διαμονής, μετακίνησης, δικαίωμα στο άσυλο, κλπ και να μη μένει μόνο στην επιφάνεια και το συμβολικό γκρεμίστε το φράκτη). Παράλληλα, χρειάζεται να σηκώσει το θέμα της ενεργούς, ταξικής αλληλεγγύης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος προς τους πρόσφυγες και μετανάστες σε κάθε κλάδο και περιοχή, προβάλλοντας συγκεκριμένες διεκδικήσεις για την κάλυψη των αναγκών τους (χώρους διαμονής, τρόπους σίτισης) και παίρνοντας μέτρα για την άμεση κάλυψη κάποιων αναγκών με πλήρη επίγνωση ότι αυτά δεν μπορούν παρά να καλύψουν μέρος μόνο των απαιτήσεων, δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη ευθύνη της κυβέρνησης και των κρατικών δομών, δεν μπορούν παρά να έχουν πολιτικά χαρακτηριστικά και σύνδεση με τις διεκδικήσεις.

Ο απολογισμός της συμβολής μας στο κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες μέχρι τώρα, δείχνει ότι έχουμε κάνει σημαντικά βήματα. Έχει δημιουργηθεί ο Συντονισμός για το Προσφυγικό Μεταναστευτικό σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και συλλογικοτήτων στην Αττική που οργάνωσε τις πορείες στις 15/10 και στις 28/11. Συμμετείχε στις κινητοποιήσεις 18/12 και με δυναμικό-ουσιαστικό τρόπο στις 23-24/1 στον Έβρο. Αντίστοιχος συντονισμός υπάρχει στη Θεσσαλονίκη, που οργάνωσε επίσης τις αποστολές στην Ειδομένη και τοπικοί συντονισμοί σε Νότια, Ν.Ιωνία-Γαλάτσι, Λάρισα, Βόλο κ.α. Έχουν στηθεί επίσης πρωτοβουλίες και έχουμε αναπτύξει δράσεις σε Καρδίτσα κ.α. Έχει γίνει τεράστια προσπάθεια από το εργατικό-νεολαιίστικο-λαϊκό κίνημα να εκφραστεί αυτή η αλληλεγγύη με συλλογή ειδών, επισκέψεις σε χώρους παραμονής προσφύγων, διαμαρτυρίες σε κυβερνητικά κτίρια. Αυτή η δράση πρέπει να ενταθεί, να συντονιστεί και να βαθύνει τον πολιτικό προσανατολισμό της και να συντονίσει καλύτερα τις δυνάμεις της.

Επίσης, υπάρχει συμβολή σε προσπάθειες στέγασης και σίτισης προσφύγων σε αυτοοργανωμένες δομές. Δεν έχουμε καταφέρει ακόμα είτε να αναδείξουμε, είτε να συμβάλλουμε στο να δημιουργηθεί ένα άλλο υπόδειγμα οργάνωσης και λειτουργίας μιας αυτοοργανωμένης δομής αλληλεγγύης από το εργατικό ή νεολαϊστικο κίνημα.

Από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να επιδιώξουμε το επόμενο διάστημα να υπάρξει καλύτερη συνεννόηση και συντονισμός όλων των οργανώσεων και ανένταχτων σε αυτό το μέτωπο πάλης.

Το αμέσως επόμενο διάστημα υπάρχει το πολύ σημαντικό καθήκον να ξεδιπλωθεί η καμπάνια για την υποστήριξη της Διακήρυξης της Κεσσάνης (τουρκική πόλη κοντά στα σύνορα του Έβρου), που διαμορφώθηκε από κοινού από το Συντονισμό για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό με τα τούρκικα εργατικά σωματεία (SES) και το Μπλοκ Ειρήνης της Τουρκίας. Επιδιώκουμε να υιοθετηθεί η κοινή διακήρυξη φιλίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς μας και τους πρόσφυγες που ζουν στις χώρες μας, από σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, συλλογικότητες και οργανώσεις των χωρών μας.

Η καμπάνια για την υπογραφή της Διακήρυξης της Κεσσάνης αποτελεί σημαντικό πολιτικό και κινηματικό γεγονός. Θα διαρκέσει 2 μήνες από 1/2/2016 μέχρι 31/3/2016. Ήδη έχει ξεκινήσει η συλλογή υπογραφών από σωματεία, συλλόγους και συλλογικότητες στην Τουρκία.

Χρειάζεται να συμβάλλουμε το επόμενο διάστημα το εργατικό – νεολαιίστικο - λαϊκό κίνημα να αναδείξει, μαζί με τους στόχους για τα άλλα προβλήματα, ως στοιχείο της πάλης και την ανάγκη αντιπολεμικού –αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος, καταδίκης της πολιτικής της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μη συμμετοχή της χώρας στους πολεμικούς σχεδιασμούς, κλείσιμο των βάσεων, απαίτηση για δικαιώματα της απρόσκοπτης διέλευσης των προσφύγων του πολέμου και της φτώχειας από τις συνοριακούς σταθμούς και μέριμνα σε πρόσφυγες και μετανάστες. Να δράσει κόντρα στη ξενοφοβία, με τις αρχές της εργατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης και να υψώσει τοίχο στη διάδοση των συντηρητικών φασιστικών ιδεών και φραγμό στις ρατσιστικές επιθέσεις.

Γ. Η παρέμβασή μας για την 3^η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

18.   Τι έρχεται να λύσει η Συνδιάσκεψη;

Η 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έρχεται πάνω σε μια καμπή σχετικά αντίστοιχης πολιτικής σημασίας και βάθους με αυτή που «γέννησε» την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στην πρώτη περίπτωση η ρωγμή οριζόταν από την είσοδο στη καπιταλιστική κρίση, την κανιβαλική αστική επίθεση με τα μνημόνια και το καθεστώς επιτήρησης που επιβλήθηκε από κυβερνήσεις – κεφάλαιο – ΕΕ ΔΝΤ, τα μεγάλα κινήματα με πρώτο «επεισόδιο» τον Δεκέμβρη του 2008, την ιστορική κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος και ειδικά της σοσιαλφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ και την άνοδο του διαχειριστικού αριστερού ρεφορμισμού με τις αυταπάτες που έφτασε να αποτελέσει εναλλακτική κυβερνητική λύση για το σύστημα.

Σήμερα είμαστε στην περίοδο που η μνημονιακή/ καπιταλιστική επίθεση κλιμακώνεται στον λαό, με δύναμη κρούσης την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού (παρά τις αντιθέσεις τους και τα ιδιαίτερες επιδιώξεις τους) επιθυμούν η κυβέρνηση Τσίπρα να ολοκληρώσει την στρατηγική επίθεση στον λαό και να σταθεροποιήσει την κατάσταση. Το ρεύμα που κυριάρχησε και σφράγισε την προηγούμενη περίοδο (ο ΣΥΡΙΖΑ) καταρρέει, χωρίς οι δυνάμεις που διαφοροποιήθηκαν από αυτόν να μπορέσουν να αποτελέσουν ένα νέο σημείο αναφοράς στο κίνημα, λόγω της πολιτικής τους και της εξαιρετικά άτολμης τομής που έκαναν με το παρελθόν τους. Η εμπειρία αυτής της περιόδου (συμπεριλαμβανομένου του δημοψηφίσματος) έβαλε στην ημερήσια διάταξη τα πιο βαθιά ερωτήματα μπροστά στους εργαζόμενους. Συνέτριψε τις αυταπάτες του «ούτε ρήξη ούτε υποταγή». Το πολιτικό πρόβλημα που δημιουργείται τόσο για το αστικό πολιτικό σύστημα όσο και για την Αριστερά είναι ιστορικής σημασίας. Οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Οι συνθήκες αυτές κρύβουν μέσα τους είτε την δυνατότητα μιας ριζικής αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων σε όφελος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και των δυνάμεων της ανατροπής, είτε μιας στρατηγικής ήττας για το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Γι αυτό και σωστά στις Θέσεις για τη Συνδιάσκεψη αναφέρεται ότι το ερώτημα που μπαίνει μπροστά μας είναι: Είτε θα περάσει η επίθεση, οπότε θα αλλάξει στρατηγικά ο συσχετισμός, θα νικήσει το όλοι τα ίδια είναι, και το δεν γίνεται τίποτα. Είτε θα υπάρξει μία αντεπίθεση εκείνου του κινήματος και εκείνης της αριστεράς που θα οδηγήσουν την μάχη μέχρι την νίκη και την ανατροπή.

Για να αλλάξει όμως ριζικά ο συσχετισμός δυνάμεων και να δημιουργηθούν όροι εργατικής και λαϊκής αντεπίθεσης, δεν αρκούν τα κινηματικά και πολιτικά καύσιμα που μας έφεραν έως εδώ. Απαιτείται μια τομή στο κίνημα και την Αριστερά. Απαιτείται δηλαδή ο στρατηγικός επανεξοπλισμός και η οικοδόμηση εκείνου του κινήματος και εκείνης της Αριστεράς που θα ξεπερνάει τις αυταπάτες των προηγούμενων χρόνων (ούτε ρήξη ούτε υποταγή / κατάργηση των μνημονίων εντός ευρωζώνης κι ΕΕ κλπ). Που θα παλέψει μέχρι το τέλος για έναν άλλο δρόμο στην ελληνική κοινωνία σε ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΔΝΤ, για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, για την επαναστατική προοπτική.

Η ίδια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται νέα καύσιμα χρειάζεται την δική της τομή για να υπηρετήσει μια τέτοια προοπτική. Χρειάζεται την ανάπτυξη και τον μετασχηματισμό σε αντικαπιταλιστική / επαναστατική κατεύθυνση, στην πορεία για το αντικαπιταλιστικό μέτωπο / πόλο.

Στην πορεία προς την 3η Συνδιάσκεψη και στη διαδικασία, θα τεθεί αυτό το θέμα και επιδιώκουμε να δοθεί επαναστατική και προωθητική απάντηση.  

19. Η αποτίμηση που κάνουμε στις Θέσεις του ΠΣΟ είναι συνολική και είναι θετική, παρά τις επιμέρους αδυναμίες. Συμβάλλουν στον στόχο του πολιτικού και στρατηγικού επανεξοπλισμού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που είχαμε θέσει σαν ΝΑΡ.

Στην πορεία προς την Συνδιάσκεψη πρέπει πλάι στην ρεαλιστική εκτίμηση των δυσκολιών, να αναδείξουμε τις πρωτόγνωρες δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που επιμένουν! Αποδεικνύεται αυτό από τις εκλογές σε μαζικά συνδικάτα, από τους αγώνες, από την αντοχή και την ενίσχυση του αντιΕΕ ρεύματος. Οι ίδιοι οι αγώνες που ξεσπούν και οι αυξημένες δυνατότητες να δοθεί η μάχη του αντικαπιταλιστικού, επαναστατικού και σύγχρονα κομμουνιστικού ρεύματος για την ηγεμονία. Υπάρχει ο προβληματισμός, η αναζήτηση και η αναγνώριση σε ένα ευρύτατο δυναμικό του αναντικατάστατου ρόλου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην διαμόρφωση ενός νέου ηγεμονικού αντικαπιταλιστικού σχεδίου! Υπάρχει η δυνατότητα και η ανάγκη για την διαμόρφωση αυτού του σχεδίου συνδέοντας διαλεκτικά και συγκεκριμένα την μάχη για το αγωνιστικό εργατικό και λαϊκό μέτωπο ανατροπής της επίθεσης με εργατική ηγεμονία μέσα στους αγώνες που είναι σε εξέλιξη με τα βήματα οικοδόμησης του αντικαπιταλιστικού πόλου - μετώπου σε επαφή με όλες τις πολύμορφες προς τα αριστερά αναζητήσεις της περιόδου!

Η αξιοποίηση αυτής της πλευράς θα κρίνει την πορεία προς την Συνδιάσκεψη!

Με το βλέμμα προς τα «μέσα», στην ενωτική συντροφική συζήτηση και συμβολή στον στρατηγικό επανεξοπλισμό του εγχειρήματος μας. Και με το βλέμμα «προς τα έξω» στο πλατύ άνοιγμα, την συντροφική συζήτηση και την διαμόρφωση δεσμών με ένα εξαιρετικά πλατύ τμήμα ρευμάτων και αγωνιστών που αντιμετωπίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν μια από τις τελευταίες ελπίδες για μια Αριστερά που θα είναι άξια του ονόματός της.

Η Π.Ε. συζήτησε επίσης και κατέληξε σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις για την προώθηση της πρωτοβουλίας συσπείρωσης και διαλόγου για το σύγχρονο πρόγραμμα και κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης. 

Η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 30/1/2016